menu

La Solitudine dei Numeri Primi - Paolo Giordano (2008)

Alternatieve titel: De Eenzaamheid van de Priemgetallen

mijn stem
3,53 (237)
237 stemmen

Italiaans
Psychologisch / Romantiek

318 pagina's
Eerste druk: Arnoldo Mondadori, Milaan (Italië)

De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag naar skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje, komt ten val en ondervindt daar de rest van haar leven de gevolgen van. Mattia is hyperintelligent en schaamt zich voor zijn zwakbegaafde tweelingzusje Michela. Als de tweeling op weg is naar een verjaardagspartijtje laat Mattia Michela achter op een bank in het park met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen. Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een uitzonderlijke vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.

zoeken in:
avatar van Freud
4,0
Zoals hierboven al min of meer duidelijk wordt, vond ik dit een erg mooi boek. Giordano vertelt het verhaal van twee buitenbeentjes die van kinds af aan (de eerste twee hoofdstukken vertellen waarom, en zijn zo adembenemend goed en spannend geschreven dat ik het boek sindsdien amper heb kunnen wegleggen) uit de boot vallen bij hun leeftijdsgenoten. Dat ze elkaar vervolgens ontmoeten en een heel speciale relatie opbouwen staat in de sterren geschreven uiteraard, maar zo vlot als je zou hopen verloopt het dan ook weer niet.
Het bijzondere aan dit boek is de manier waarop de auteur zich in de gedachten van de personages verplaatst (afwisselend Mattia en Alice, soms zelfs een nevenpersonage) en erin slaagt om die gedachten en hun kijk op de wereld op een wondermooie manier weer te geven. Realistisch, heel herkenbaar, ondanks de wat vreemde kantjes die ze allebei hebben, en heel ontroerend. En dat van in het begin van het boek, als ze een jaar of zeven zijn, tot op het einde bijna dertig jaar later: schitterend gedaan. Ik heb zelden zo meegeleefd met een boekpersonage, wat ertoe leidt dat je eigenlijk vergeet dat er in principe niet veel wereldschokkends gebeurt in het boek. Het leest heel vlot en samengevat is het ook verre van een geniaal verhaal, maar toch weet het een plekje in je hart te veroveren Een tussendoortje dus als het ware, maar wel een dat ver boven de middelmaat uitsteekt.

4,0
Gedaan Psyche en hoewel bij vlagen erg goed ook wel het een en ander aan te merken. Vooral het eerste deel stond me een beetje tegen. Het deed me een beetje denken aan een bundeling van Carry Slee boeken met vlakke bijpersonages dat ook qua schrijven echt de stijl van een tienerroman over zich had. Gelukkig wordt het wel een stuk beter.

Mattia en Alice worden ouder en daarmee wordt het boek ook meteen een pak interessanter. Oke de bijpersonages zijn nog steeds niet heel erg boeiend de schrijfstijl blijft ook eenvoudig maar Mattia en Alice worden veel interessanter. Hoe verder het boek vordert hoe beter het wordt. Uiteindelijk komt het middelbare school deel voor mij niet boven een drie uit. Het verder verloop is echter ijzersterk en aangezien dit verreweg het grootste deel van het boek is toch een hoge score.

4*

Dit kan trouwens ook een bijzonder mooie film opleveren

avatar van dutch2.0
3,0
Een boek waarvan ik op voorhand hoge verwachtingen had. Lovende kritieken, prijzen gewonnen in Italië en dan ook nog een hoge score op Boekmeter Moet goed zijn, zou je denken.

Nou, dat viel nogal tegen. De eenzaamheid van priemgetallen is qua plot een beetje merkwaardig. Het verhaal volgt een redelijk bekend stramien (trauma, zoektocht naar verlossing, verlossing), maar daarbij wordt nooit overtuigend uitgewerkt hoe dat trauma zich nou verhoudt tot het vervolg van het boek. Ook is het lastig om in de verlossing een echte verlossing te zien. Zou je het verhaal puur zien als een boy meets girls story, dan is het er een van de meest rammelende soort.

Vervelender is nog dat de hoofdrolspelers allesbehalve sympathiek overkomen, terwijl je het idee hebt dat dat wel de bedoeling is van de schrijver. Het zijn twee navelstaarderige jongeren die totaal geen oog hebben voor de buitenwereld, maar alleen voor hun eigen sores. Je zou kunnen zeggen dat zoiets wel logisch is gezien hun verleden. Maar misschien is het juister dat die twee gebeurtenissen in het verleden zijn veroorzaakt door het egoïstische karakter van de twee hoofdrolspelers. Ik voelde dan ook vooral mee met de personages die door onze helden compleet worden genegeerd of vertrapt (Mattia’s ouders, Alice’s echtgenoot).

Gelukkig is de roman wel lekker vlot geschreven met af en toe een aardig beeld. En ondanks het matige verhaal en de weinig sympathieke personages is dit wel een boek dat je niet makkelijk weglegt. Maar een topper kan ik hier echt niet in ontdekken.

avatar van Serpico
2,0
Redelijk boek.

Het is gewoon mijn stijl niet. Het is geschreven alsof het een film is, was een van mijn eerste gedachten. Maak er dan ook gewoon een film van. Ik ben pas 16, en misschien is dat de reden voor mijn gebrekkige enthousiasme voor dit boek. Ik werd nogal gek van de onophoudelijke depressiviteit van beide hoofdpersonages. Ze zijn werkelijk waar HUN HELE FAKKING LEVEN LANG depressief. Ik kreeg soms zoiets van, jezus, zing een liedje, doe vrolijk, zoek een leven.

Het bijzondere was dus wel dat ik door bleef lezen. Want het boek blijft interessant. Vanaf de eerste pagina. Je wilt graag weten hoe het verder gaat. Maar dat is ook wel het enige. Ik werd niet echt warm of koud van het boek. Het was alsof ik gedachten en levensontwikkelingen las die ik helemaal niet wilde kennen. Of misschien was het gewoon mijn eigen humeur dat ik er geen zin in had. Al met al eindigt het boek weinig speciaal, eigenlijk op een vrij tenenkrommend niet-voorspelbare en daarom toch weer wel-voorspelbare literair hoogstaande open half-onbevredigende wereldmanier die het boek vast al die prijzen die op de omslag worden aangekondigd heeft opgeleverd. Ochja. Ik ben meer van de boeken waarin rustig wordt beschreven waar we ons bevinden, wat de situatie is en vervolgens de handelingen die er plaatsvinden. Dat is hier niet het geval. Nee, in dit 'soort' boeken lees je slechts de handelingen, en moet je je daardoor gaandeweg een beeld van alle omstandigheden vormen. Hierdoor leest het vlotter weg, wat ik niet altijd een voordeel vond, maar krijg je minder binding met de hoofdpersonages.

Maar veel volwassenen geilen erop, geloof ik. En ik wil echt niet respectloos klinken. Ik vind het gewoon een boek dat je snel vergeten bent en wat weinig toevoegt aan je leven. Zomaar een situatieschets van 2 begrijpbare, maar enigszins vermoeiende mensen die het vermogen om blij te zijn wel héél duidelijk in hun kinderjaren verloren zijn.

2*

avatar van Zelva
3,0
Wel aardig, maar mist een pointe en daardoor blijf je uiteindelijk onbevredigd achter.

avatar van John Frusciante
3,0
Ik had vrij hoge verwachtingen van dit boek, mede door de lovende kritieken in de media en hier op Boekmeter. Ik ben helaas wat teleurgesteld. Tijdens de eerste honderd pagina’s dacht ik; ‘Het zal toch geen standaard tienerverhaaltje worden?’. Maar dat werd het gelukkig niet. De hoofdpersonages komen vrij mat over en ik kreeg eigenlijk geen enkele sympathiek voor hen, hoewel dat volgens mij wel de bedoeling moet zijn. Ik vond vooral Alice een erg egoïstisch en zeikerig personage. Mattia vond ik wat sympathieker, maar wel erg in zichzelf gekeerd, dit is natuurlijk ook logisch door een trauma uit zijn verleden.

Ik vond de eerste twee hoofdstukken veruit het interessantst. Deze hoofdstukken beschrijven de trauma's die Mattia en Alice in hun jeugd hebben opgelopen. Dit is het enige stuk, én het deel op school, waar ik echt sympathie voor Alice krijg. Het was wel erg vervelend dat er steeds wordt gezeurd over hoe eenzaam de hoofdpersonages wel niet zijn. Maar die eenzaamheid lijkt mij vrij logisch als je niemand binnen je omgeving vertrouwt en geen relatie met hen wilt aangaan. Ik stoorde mij ook aan het gevoel alsof er echt helemaal niets moois is aan het leven is. Maar door de fijne schrijfstijl en de soms rake vergelijkingen toch een voldoende.

avatar van liv2
3,0
Net zoals het hoofdpersonage lijdt aan magerzucht is dit boek in hetzelfde bedje ziek: te mager van verhaal en opzet. Waar wil de schrijver heen met dit verhaal ? Wat is nu toch de bedoeling van de onderliggende jeugdtrauma's? Wat is nu eigenlijk de pointe van dit boek? Ik zou het niet weten....

avatar van HankMoody
3,5
Best goed.

Heb er heel lang gedaan om deze uit te lezen om een bepaalde reden die ik niet kan duiden. Het is soepel geschreven maar moest me toch wel door het begin worstelen voordat ik het enigszins interessant vond worden. Voornamelijk bij het gebeuren op de middelbare school kwam bij mij meerdere keren de vraag waarom ik dit eigenlijk aan het lezen ben?

Pas als de personages ouder beginnen te worden werd het boek boeiender. De twee hoofdpersonen worden dan ook steeds echter en realistischer en het is mooi om te zien hoe ze niet veel veranderen vanuit hun kindertijd. Uiteindelijk een boek over eenzaamheid van twee buitenbeentjes en onbeantwoorde liefde. Het is ontspannen, filmisch geschreven wat ik wel fijn vind en de eenzaamheid wordt goed uitgebeeld en tegelijkertijd is het ongrijpbaar en dat is wat het boek wel mooi maakt en dat het ook wel even blijft hangen. Einde vond ik wel oké. Ik was niet op zoek naar een oplossing of gesloten einde.

Goed boek.
Het is een interessant boek maar in het begin is het moeilijk om grip te krijgen op het verhaal. Het verhaal maakt in het begin een paar grote tijdsprongen waarbij het heel wat informatie over wat er gebeurt achter houd. dit zorgt er voor dat het verhaal in het begin niet altijd even gemakkelijk te volgen is.

avatar van Abeltjuh 25
3,5
Louter tragiek in dit boek.

We weten echter allemaal dat dat wel een mooi boek op kan leveren. Toch blijft Giordano vaak op de het oppervlak in zijn beschrijvingen. Hij probeert je strot vast te pakken maar drukt niet door. Daarbij zou iets meer zelfreflectie de hoofdrolspelers goed toen. Natuurlijk, ze zijn getekend voor het leven, maar ze gaan ook vrij deterministisch door het leven, alsof hun eerdere trauma's hun gehele vrije wil hebben ontnomen. Desalniettemin heb ik het in een paar dagen uitgelezen. Die vlugge schrijfstijl heeft zo zijn voordelen. Hem wil ik overigens ook niet tekort doen. Zijn beschrijvingen van personages zijn doordacht en ook maakt hij rake vergelijkingen.

Ruim voldoende.

Arne VdP schreef:
Goed boek.
Het is een interessant boek maar in het begin is het moeilijk om grip te krijgen op het verhaal. Het verhaal maakt in het begin een paar grote tijdsprongen waarbij het heel wat informatie over wat er gebeurt achter houd. dit zorgt er voor dat het verhaal in het begin niet altijd even gemakkelijk te volgen is.


Ik had het er ook wat moeilijk mee. Persoonlijk had bijvoorbeeld graag geweten hoe het trouwfeest van Alice eruit zag en of Alice veel aan Mattia had gedacht toen ze de beslissing nam om te trouwen met Fabio.

avatar van -JB-
3,5
Bijzonder om hierboven te lezen dat dit boek zo wisselend wordt ontvangen. You love it or you hate it. Voor mij was het een prettig geschreven roman, waarbij het dramatisch begin je meteen in het verhaal trekt. Vervolgens volgt een beschrijving van een kwetsbare vriendschap tussen twee getraumatiseerde kinderen. Hoewel sommige stukken hier inderdaad wat clichématig zijn beschreven, bleef ik de spanning van de situatie voelen. Hoe de twee elkaar opzoeken en afstoten, soms een klein beetje openen om dan weer in hun eenzaamheid te kruipen, was voor mij aangrijpend. Je blijft als lezer hopen op een goede afloop, tegen beter weten in.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:50 uur

geplaatst: vandaag om 09:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.