The Songs of Distant Earth - Arthur C. Clarke (1985)
Alternatieve titel: De Verre Aarde
Engels
Sciencefiction
225 pagina's
Eerste druk: Grafton,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
De aarde wordt vernietigd als de zon een nova wordt. De mensheid is echter al zo'n 500 jaar bezig met het menselijk ras naar andere planeten te vervoeren. De Magellan is het laatste sterrenschip dat vlak voor de ramp van aarde vertrekt; de bemanning heeft uit de verte de verbranding van de aarde in 3620 kunnen aanschouwen. Zij komen voor een tussenstop op Thalassa aan, een planeet waar eeuwen eerder een van de eerste kolonisatieschepen heen gezonden is, maar na aankomst door een defect communicatiesysteem alle contact met de moederplaneet verloren heeft. Als het schip verder moet na twee jaar willen sommige bemanningsleden op Thalassa blijven.
Het verhaal ademt een lome dromerige melancholieke sfeer door de wijze waarop met 'tijd' wordt omgegaan, en door de schijnbare zorgeloosheid van de Thalassiaanse cultuur.
Als je van SF houodt met enge aliens, hypermoderne gevechten in de ruimte en superieure doch volkomen uit de lucht gegrepen techniek, dan moet je dit boek niet lezen.