Der Process - Franz Kafka (1925)
Alternatieve titels: Het Proces | Der Prozess | Der Prozeß | Der Proceß
mijn stem
372 stemmen
Duits
Psychologisch
411 pagina's
Eerste druk: Die Schmiede,
Berlijn (Duitsland)
Op een morgen wordt Josef K, klaarblijkelijk zonder enige reden, gearresteerd. Dat is het begin van een vreemde, ellendige procesgang waar zelfs een gedisciplineerd en evenwichtig procuratiehouder als Josef K. aan ten onder moet gaan. K. wordt ondergedompeld in een vreemde wereld: armoedige griffieburelen in afgelegen buitenwijken, grote, onverlichte ruimten waarin plotseling advocaten, rechters van instructie, aalmoezeniers en hoeren opduiken, brutale ranselaars in gewelven, in keurige bewoordingen gevatte chicanes.
- nummer 35 in de top 250
0
geplaatst: 3 september 2006, 07:38 uur
Het beste van Kafka.
Ik ben bijna klaar met het verzameld werk van Kafka en ik moet zeggen dat ik dit toch wel het allerbeste vind. Het is niets minder dan briljant zoals K. bezig is met zijn proces. Het hele psychologische spectrum wordt doorlopen.
Daarnaast is dit Kafka op zijn best wat betreft bizarriteit. Het feit dat hij gearresteerd is. Gewoon gearresteerd en er vervolgens de rest van het boek niet eens achterkomt waarvoor hij gearresteerd is. Echt prachtig
5* en een toekomstig plekje in mijn top10
Ik ben bijna klaar met het verzameld werk van Kafka en ik moet zeggen dat ik dit toch wel het allerbeste vind. Het is niets minder dan briljant zoals K. bezig is met zijn proces. Het hele psychologische spectrum wordt doorlopen.
Daarnaast is dit Kafka op zijn best wat betreft bizarriteit. Het feit dat hij gearresteerd is. Gewoon gearresteerd en er vervolgens de rest van het boek niet eens achterkomt waarvoor hij gearresteerd is. Echt prachtig
5* en een toekomstig plekje in mijn top10
0
geplaatst: 3 september 2006, 13:56 uur
Bizar goed, dit boek. De legendarische beginzin, de hartbrekende slotzin en alles wat daartussen zit, gewoonweg geniaal.
Bijna was Het Proces verloren gegaan. Kafka was uitermate kritisch en liet zijn vriend beloven het document te verbranden na zijn dood. Deze schondt echter zijn belofte en zodoende kon dit boek uitgroeien tot een van de belangrijkste werken in de wereldliteratuur.
Mijn favoriete hoofdstuk uit Het Proces is het een na laatste, in de kathedraal. De beklemmende sfeer waar de hele roman van is doordrenkt komt hier tot een hoogtepunt. De donderstem vanaf de kansel dringt door tot merg en been. Subliem.
Enige minpuntje aan de roman is dat het de nodige moeite kost er doorheen te komen. Het is alsof het noodlottige web dat wordt gespannen om Jozef K. ook jou als lezer in de greep probeert te nemen. Stoppen met lezen is een soort laatste stuiptrekking, een wanhopige poging de ban te verbreken. Baten zal het niet, dit boek is in zijn taaiheid onweerstaanbaar. 5*
Bijna was Het Proces verloren gegaan. Kafka was uitermate kritisch en liet zijn vriend beloven het document te verbranden na zijn dood. Deze schondt echter zijn belofte en zodoende kon dit boek uitgroeien tot een van de belangrijkste werken in de wereldliteratuur.
Mijn favoriete hoofdstuk uit Het Proces is het een na laatste, in de kathedraal. De beklemmende sfeer waar de hele roman van is doordrenkt komt hier tot een hoogtepunt. De donderstem vanaf de kansel dringt door tot merg en been. Subliem.
Enige minpuntje aan de roman is dat het de nodige moeite kost er doorheen te komen. Het is alsof het noodlottige web dat wordt gespannen om Jozef K. ook jou als lezer in de greep probeert te nemen. Stoppen met lezen is een soort laatste stuiptrekking, een wanhopige poging de ban te verbreken. Baten zal het niet, dit boek is in zijn taaiheid onweerstaanbaar. 5*
0
geplaatst: 30 oktober 2006, 21:20 uur
ik ben er twee keer aan begonnen en nog niet doorheen gekomen 
0
geplaatst: 20 januari 2007, 00:26 uur
Schande! Probeer het opnieuw! Gewoon doorlezen!
Ik ben onder de indruk van dit werk: wat een sfeer en wat een taalgebruik; fantastisch. Ik heb gelijk ander werk van Kafka besteld
0
geplaatst: 20 januari 2007, 03:45 uur
Een vriend van mij heeft ooit gezegd dat je eerst Dostojewski moet leren lezen en als je dat weet te waarderen aan Kafka moet beginnen.
Helaas heb ik Oorlog en Vrede ook niet weten uit te lezen.....Sorry....:(
Het schijnt wel hoe ouder je wordt, hoe beter je de klassiekers waardeert
Over een jaartje (dan ben ik 29) begin ik weer aan Dostojewski !
En dan natuurlijk in 1 ruk door naar Kafka
Helaas heb ik Oorlog en Vrede ook niet weten uit te lezen.....Sorry....:(
Het schijnt wel hoe ouder je wordt, hoe beter je de klassiekers waardeert
Over een jaartje (dan ben ik 29) begin ik weer aan Dostojewski !
En dan natuurlijk in 1 ruk door naar Kafka
0
geplaatst: 20 januari 2007, 07:57 uur
ZuiderparkDH schreef:
Een vriend van mij heeft ooit gezegd dat je eerst Dostojewski moet leren lezen en als je dat weet te waarderen aan Kafka moet beginnen.
Helaas heb ik Oorlog en Vrede ook niet weten uit te lezen.....Sorry....:(
Het schijnt wel hoe ouder je wordt, hoe beter je de klassiekers waardeert
Over een jaartje (dan ben ik 29) begin ik weer aan Dostojewski !
En dan natuurlijk in 1 ruk door naar Kafka
Een vriend van mij heeft ooit gezegd dat je eerst Dostojewski moet leren lezen en als je dat weet te waarderen aan Kafka moet beginnen.
Helaas heb ik Oorlog en Vrede ook niet weten uit te lezen.....Sorry....:(
Het schijnt wel hoe ouder je wordt, hoe beter je de klassiekers waardeert
Over een jaartje (dan ben ik 29) begin ik weer aan Dostojewski !
En dan natuurlijk in 1 ruk door naar Kafka
Het mag ook prima andersom hoor
. En Als je Dostojewski wilt lezen, zul je toch echt wat anders dan Oorlog en vrede moeten gaan lezen 
.
0
geplaatst: 31 maart 2007, 11:33 uur
Net gelezen, binnen een week uit, dat zegt al wel wat over de kwaliteit bij mij. De meeste pluspunten zijn al genoemd, wat een sfeer wordt er inderdaad neergezet in dit boek. Prachtig gewoon. Is het overigens ook verfilmd?
0
geplaatst: 31 maart 2007, 11:38 uur
Ah sorry, heb de film al gevonden (http://www.moviemeter.nl/film/3291)
0
geplaatst: 31 maart 2007, 20:17 uur
de film vond ik echt kut, maar goed, ik heb het boek dan ook niet uitgelezen dus ik kan niet echt vergelijken 
0
geplaatst: 12 mei 2007, 09:54 uur
Ik ben er gisteren in begonnen en sta er versteld van hoe snel ik in het verhaal zit. Vanaf regel 1, zeg maar. Het sfeertje bevalt me wel / ligt me wel. Er zit in mij een behoorlijke Josef K., vermoed ik. De verwarring die Josef overvalt is voor mij alledaagse realiteit, zo ongeveer.
Vaak vallen zogenaamde klassiekers mij tegen, deze klassieker voldoet vooralsnog aan elke norm een klassieker te mogen heten.
Vaak vallen zogenaamde klassiekers mij tegen, deze klassieker voldoet vooralsnog aan elke norm een klassieker te mogen heten.
0
geplaatst: 7 mei 2008, 11:44 uur
Ik vond hem een beetje tegenvallen, hij begon erg goed, maar de 2e helft vond ik wat minder. Wel was het slot erg goed.
0
geplaatst: 8 mei 2008, 15:10 uur
blueszeppelin schreef:
Wel was het slot erg goed.
Daarmee bedoel je zeker het einde, en niet zijn andere boek? Wel was het slot erg goed.
0
geplaatst: 25 mei 2008, 22:52 uur
Met Kafka kun je alle kanten op, en juist dat maakt hem zo'n populair rolmodel voor schrijvende satirici, pessimisten, mystici, magisch-realisten, profeten en symbolisten.
0
geplaatst: 1 juni 2008, 14:20 uur
Dit was het eerste boek van Kafka wat ik las, het was meeslepend, maar het kwartje viel niet zo mooi en duidelijk als bij het slot.
0
geplaatst: 7 juli 2008, 22:38 uur
We hebben het bij tijd en wijlen allemaal over hoe “kafkaësk” het er in de ambtenarij wel aan toe gaat, met perfecte kennis van zake wat het woord eigenlijk belichaamt. De vraag is of Kafka tegenwoordig ook meer is dan een aanklacht tegen de bureaucratie. ‘Het Proces’ heeft voor mij een (gunstig) antwoord geformuleerd.
Met Kafka’s hoogst aangeschreven werk in de hand had ik bepaalde verwachtingen, maar het ‘magische realisme’ dat dit dunne boekje zo tekent, als dat al zo genoemd mag, behoorde niet tot mijn ‘vooringenomenheden’. Aangenaam verrast was ik dus, al kan ik zelfs achteraf de hele reeks gebeurtenissen niet uit hun bevreemdende context halen en er een extra dimensie in zien. Hoe functioneel is de serie rariteiten die Kafka ons voorschotelt?
Dat “ongewone” houdt een boek als ‘Het Proces’ echter boeiend, evenzeer als het gevoelige aspect waar Kafka zijn licht op laat schijnen.
Toch mogen we niet miskennen dat dit meesterwerkje af en toe hoogst langdradig wordt, en dat het bijwijlen nogal archaïsch aandoet. Pas in het allerlaatste hoofdstuk had Kafka me volledig op zijn hand (met een wrede en kille finale), voor de leeservaring in zijn geheel rijken mijn woorden niet verder dan “aangenaam”.
Een meesterwerk? Het staat iedereen vrij om dat in twijfel te trekken, maar mij hoor je het niet doen – kwestie van de hele schare fans niet op mijn dak te krijgen. Kafka heeft in elk geval mijn interesse gewekt.
Met Kafka’s hoogst aangeschreven werk in de hand had ik bepaalde verwachtingen, maar het ‘magische realisme’ dat dit dunne boekje zo tekent, als dat al zo genoemd mag, behoorde niet tot mijn ‘vooringenomenheden’. Aangenaam verrast was ik dus, al kan ik zelfs achteraf de hele reeks gebeurtenissen niet uit hun bevreemdende context halen en er een extra dimensie in zien. Hoe functioneel is de serie rariteiten die Kafka ons voorschotelt?
Dat “ongewone” houdt een boek als ‘Het Proces’ echter boeiend, evenzeer als het gevoelige aspect waar Kafka zijn licht op laat schijnen.
Toch mogen we niet miskennen dat dit meesterwerkje af en toe hoogst langdradig wordt, en dat het bijwijlen nogal archaïsch aandoet. Pas in het allerlaatste hoofdstuk had Kafka me volledig op zijn hand (met een wrede en kille finale), voor de leeservaring in zijn geheel rijken mijn woorden niet verder dan “aangenaam”.
Een meesterwerk? Het staat iedereen vrij om dat in twijfel te trekken, maar mij hoor je het niet doen – kwestie van de hele schare fans niet op mijn dak te krijgen.
Kafka heeft in elk geval mijn interesse gewekt.
0
geplaatst: 9 oktober 2008, 23:27 uur
Werkelijk een meesterwerk dit boek.
Kafka weet als geen ander een vervreemdende en beklemmende sfeer te creëren. Ook voèl je gewoon de machteloosheid en vermoeidheid van Josef K. Vol frustratie volg je zijn uitputtende weg naar het onvermijdelijke einde.
Ook Kafka's schrijfstijl, hoewel niet de meest gemakkelijke, bevalt me goed. Geen vlotte zinnen, maar lange uitgesponnen draden. Op een of andere manier past het bij zijn type boeken.
Voor degenen die nog nooit wat van Kafka hebben gelezen en/of erover zitten te denken dit boek te gaan lezen, hier een van mijn favoriete passages die ik persoonlijk typerend vind voor de sfeer en thematiek van het hele boek (onderstaande vertaling vind ik overigens niet de meest fraaie). In het boek wordt dit verhaal door de priester aan hoofdpersoon K. verteld. Ook is het stuk als los verhaal gepubliceerd voor Kafka's dood:
5* en rotsvast op nummer 1 in mijn persoonlijke top 10.
Kafka weet als geen ander een vervreemdende en beklemmende sfeer te creëren. Ook voèl je gewoon de machteloosheid en vermoeidheid van Josef K. Vol frustratie volg je zijn uitputtende weg naar het onvermijdelijke einde.
Ook Kafka's schrijfstijl, hoewel niet de meest gemakkelijke, bevalt me goed. Geen vlotte zinnen, maar lange uitgesponnen draden. Op een of andere manier past het bij zijn type boeken.
Voor degenen die nog nooit wat van Kafka hebben gelezen en/of erover zitten te denken dit boek te gaan lezen, hier een van mijn favoriete passages die ik persoonlijk typerend vind voor de sfeer en thematiek van het hele boek (onderstaande vertaling vind ik overigens niet de meest fraaie). In het boek wordt dit verhaal door de priester aan hoofdpersoon K. verteld. Ook is het stuk als los verhaal gepubliceerd voor Kafka's dood:
Voor de wet
Voor de wet staat een deurwachter. Een man van het platteland komt naar deze deurwachter en vraagt om tot de wet te worden binnengelaten. Maar de deurwachter zegt, dat hij hem nu niet kan toestaan naar binnen te gaan.
De man denkt er over na en vraagt dan, of hij later zal mogen binnengaan. "Dat is mogelijk", zegt de deurwachter, "maar nu niet." Omdat de deur tot de wet zoals altijd openstaat en de deurwachter opzij stapt, bukt de man zich om door de deur naar binnen te kijken. De deurwachter merkt het, lacht en zegt: "Als het je zo trekt, waarom probeer je dan niet toch naar binnen te gaan, ondanks mijn verbod. Maar vergeet niet: Ik ben machtig. En ik ben alleen nog maar de laagste deurwachter. Er staan echter van zaal tot zaal deurwachters, de een nog machtiger dan de ander. De aanblik van de derde kan ik zelfs niet meer verdragen."
Zulke moeilijkheden had de man van het platteland niet verwacht; de wet zou toch voor iedereen en altijd toegankelijk moeten zijn, denkt hij, maar als hij de deurwachter met zijn pelsjas beter bekijkt, zijn grote, spitse neus, de lange, dunne, zwarte, tataarse baard, besluit hij toch maar liever te wachten tot hij toestemming krijgt om naar binnen te gaan.
De deurwachter geeft hem een krukje en laat hem naast de deur zitten. Daar zit hij dagen en jaren. Hij probeert vaak binnengelaten te worden, en vermoeit de deurwachter met zijn gevraag. De deurwachter verhoort hem vaak een beetje, ondervraagt hem over zijn thuis en over allerlei andere dingen, maar het zijn ongeïnteresseerde vragen zoals deftige heren ze stellen, en tot slot zegt hij telkens weer, dat hij hem nu nog niet kan binnenlaten.
De man, die van alles had meegenomen voor de reis, gebruikt alles, hoe duur het ook is, om de deurwachter om te kopen. Deze neemt welliswaar alles aan, maar zegt erbij: "Ik neem het alleen maar aan om je niet het gevoel te geven dat je iets hebt nagelaten".
In al die jaren bekijkt de man de deurwachter bijna constant. Hij vergeet de andere deurwachters, en deze eerste lijkt hem het enige obstakel om de wet binnen te kunnen gaan. Hij vervloekt het ongelukkige toeval in de eerste jaren luid en lomp, later, als hij oud wordt, bromt hij alleen nog maar wat. Hij word kinds, en omdat hij in de jarenlange studie van de deurwachter ook de vlooien in zijn pelskraag heeft leren kennen, vraagt hij ook de vlooien om hem te helpen de deurwachter van gedachten te doen veranderen.
Tenslotte verzwakt het licht in zijn ogen, en weet hij niet meer, of het om hem heen nu werkelijk donkerder wordt, of dat zijn ogen hem bedriegen. Wel onderscheidt hij nu in het donker een glans, die onhoudbaar uit de deur van de wet stroomt. Hij heeft nu niet lang meer te leven. Voordat hij dood gaat verzamelen alle ervaringen van de hele tijd zich in zijn hoofd tot een vraag, die hij tot nu toe nog niet aan de deurwachter gesteld heeft. Hij wenkt hem, want hij kan zijn verstijvend lichaam niet meer oprichten. De deurwachter moet zich diep bukken, want het grootteverschil is zeer ten ongunste van de man veranderd. "Wat wil je dan nu nog weten?" vraagt de deurwachter, "je bent onverzadigbaar." "Iedereen streeft toch naar de wet", zegt de man,"hoe komt het dan dat in al die jaren niemand behalve ik heeft gevraagd om naar binnen te mogen gaan?"
De deurwachter ziet wel dat de man bijna dood is, en om zijn wegebbend gehoor nog te kunnen bereiken schreeuwt hij: "Niemand anders kon hier naar binnen gaan, want deze ingang was alleen voor jou bestemd. Ik ga nu weg, en sluit hem."
Voor de wet staat een deurwachter. Een man van het platteland komt naar deze deurwachter en vraagt om tot de wet te worden binnengelaten. Maar de deurwachter zegt, dat hij hem nu niet kan toestaan naar binnen te gaan.
De man denkt er over na en vraagt dan, of hij later zal mogen binnengaan. "Dat is mogelijk", zegt de deurwachter, "maar nu niet." Omdat de deur tot de wet zoals altijd openstaat en de deurwachter opzij stapt, bukt de man zich om door de deur naar binnen te kijken. De deurwachter merkt het, lacht en zegt: "Als het je zo trekt, waarom probeer je dan niet toch naar binnen te gaan, ondanks mijn verbod. Maar vergeet niet: Ik ben machtig. En ik ben alleen nog maar de laagste deurwachter. Er staan echter van zaal tot zaal deurwachters, de een nog machtiger dan de ander. De aanblik van de derde kan ik zelfs niet meer verdragen."
Zulke moeilijkheden had de man van het platteland niet verwacht; de wet zou toch voor iedereen en altijd toegankelijk moeten zijn, denkt hij, maar als hij de deurwachter met zijn pelsjas beter bekijkt, zijn grote, spitse neus, de lange, dunne, zwarte, tataarse baard, besluit hij toch maar liever te wachten tot hij toestemming krijgt om naar binnen te gaan.
De deurwachter geeft hem een krukje en laat hem naast de deur zitten. Daar zit hij dagen en jaren. Hij probeert vaak binnengelaten te worden, en vermoeit de deurwachter met zijn gevraag. De deurwachter verhoort hem vaak een beetje, ondervraagt hem over zijn thuis en over allerlei andere dingen, maar het zijn ongeïnteresseerde vragen zoals deftige heren ze stellen, en tot slot zegt hij telkens weer, dat hij hem nu nog niet kan binnenlaten.
De man, die van alles had meegenomen voor de reis, gebruikt alles, hoe duur het ook is, om de deurwachter om te kopen. Deze neemt welliswaar alles aan, maar zegt erbij: "Ik neem het alleen maar aan om je niet het gevoel te geven dat je iets hebt nagelaten".
In al die jaren bekijkt de man de deurwachter bijna constant. Hij vergeet de andere deurwachters, en deze eerste lijkt hem het enige obstakel om de wet binnen te kunnen gaan. Hij vervloekt het ongelukkige toeval in de eerste jaren luid en lomp, later, als hij oud wordt, bromt hij alleen nog maar wat. Hij word kinds, en omdat hij in de jarenlange studie van de deurwachter ook de vlooien in zijn pelskraag heeft leren kennen, vraagt hij ook de vlooien om hem te helpen de deurwachter van gedachten te doen veranderen.
Tenslotte verzwakt het licht in zijn ogen, en weet hij niet meer, of het om hem heen nu werkelijk donkerder wordt, of dat zijn ogen hem bedriegen. Wel onderscheidt hij nu in het donker een glans, die onhoudbaar uit de deur van de wet stroomt. Hij heeft nu niet lang meer te leven. Voordat hij dood gaat verzamelen alle ervaringen van de hele tijd zich in zijn hoofd tot een vraag, die hij tot nu toe nog niet aan de deurwachter gesteld heeft. Hij wenkt hem, want hij kan zijn verstijvend lichaam niet meer oprichten. De deurwachter moet zich diep bukken, want het grootteverschil is zeer ten ongunste van de man veranderd. "Wat wil je dan nu nog weten?" vraagt de deurwachter, "je bent onverzadigbaar." "Iedereen streeft toch naar de wet", zegt de man,"hoe komt het dan dat in al die jaren niemand behalve ik heeft gevraagd om naar binnen te mogen gaan?"
De deurwachter ziet wel dat de man bijna dood is, en om zijn wegebbend gehoor nog te kunnen bereiken schreeuwt hij: "Niemand anders kon hier naar binnen gaan, want deze ingang was alleen voor jou bestemd. Ik ga nu weg, en sluit hem."
5* en rotsvast op nummer 1 in mijn persoonlijke top 10.
0
geplaatst: 12 oktober 2008, 00:18 uur
Maar vergeet niet: Ik ben machtig. En ik ben alleen nog maar de laagste deurwachter. Er staan echter van zaal tot zaal deurwachters, de een nog machtiger dan de ander. De aanblik van de derde kan ik zelfs niet meer verdragen."
Ik moest destijds hardop lachen toen ik dit las...wel vaker overigens. Typisch Kafka, dit soort zinnen.
0
geplaatst: 1 april 2009, 12:57 uur
Dit boek wordt vaak omschreven als anti-totalitair en anti-bureaucratisch. Dat is het ook, maar het boek is veel meer dan dat. De sfeer is magisch-realistisch op een beklemmende manier, maar toch weet Kafka er ook humor in te stoppen.
Heel rijk boek, waar heel veel in zit. Net zoals andere goede boeken (en ook films) moet je dit boek meer dan 1x beleven.
Heel rijk boek, waar heel veel in zit. Net zoals andere goede boeken (en ook films) moet je dit boek meer dan 1x beleven.
0
geplaatst: 17 juni 2009, 21:01 uur
Nou ja, en ik vond 'm best wel tegenvallen. Het boek begint goed, maar verliest daarna al gauw mijn aandacht. Waar gaat en ging het nou allemaal om? Josef K. wordt van de ene scène naar de andere geslingerd, zonder dat ik precies weet wat ik ermee moet. Uiteindelijk is het afgelopen en ben ik nog niet verder dan aan het begin van het verhaal; alleen voel ik mijn nu moe en staat de schrijfstijl van Kafka mij behoorlijk tegen. Wellicht ben ik te jong en is Het Proces te lastig voor me, maar het geheel laat me met een behoorlijk leeg gevoel achter.
Doe mij maar De Gedaanteverwisseling.
3,0*
Doe mij maar De Gedaanteverwisseling.
3,0*
0
Empayes
geplaatst: 11 augustus 2009, 00:56 uur
Hoe is de vertaling naar het Nederlands van dit boek? Ik wil hem enorm graag lezen maar ik ben bang dat mijn Duits daar te ontoereikend voor is (licht uitgedrukt).
0
geplaatst: 11 augustus 2009, 07:05 uur
Empayes schreef:
Hoe is de vertaling naar het Nederlands van dit boek? Ik wil hem enorm graag lezen maar ik ben bang dat mijn Duits daar te ontoereikend voor is (licht uitgedrukt).
Hoe is de vertaling naar het Nederlands van dit boek? Ik wil hem enorm graag lezen maar ik ben bang dat mijn Duits daar te ontoereikend voor is (licht uitgedrukt).
De vertaling die ik heb gelezen (in het complete werk van kafka) was prima. Sowieso is dat wel een aanrader veel waar voor relatief weinig geld.
0
geplaatst: 27 augustus 2009, 11:56 uur
Goed boek hoor (de pluspunten die hierboven worden aangehaald kloppen wel), maar toch niet het meesterwerk dat ik ervan verwachtte. Niemand anders die zich eraan stoorde dat - zeker naar het einde toe - de hoofdstukken helemaal los van elkaar komen te staan, een aantal verhaallijnen niet worden afgerond (bv. Titorelli), en het wel heel abrupt eindigt?
Het Kafkaëske sfeertje was er duidelijk, enkel had ik dit veel extremer verwacht. Maar dat zal wel zijn omdat vele kunstenaars zich op Kafka hebben gebaseerd en die ideeën verder hebben doorgetrokken (zie bv. de film Brazil van Terry Gilliam).
Meeleven met Jozef K. was er trouwens ook niet bij: irritante betweter die - volledig overtuigd van zijn intelligentie - altijd de fout bij anderen gaat zoeken en nooit bij zichzelf, en door zijn arrogantie zich steeds verder in nesten werkt.
Het Kafkaëske sfeertje was er duidelijk, enkel had ik dit veel extremer verwacht. Maar dat zal wel zijn omdat vele kunstenaars zich op Kafka hebben gebaseerd en die ideeën verder hebben doorgetrokken (zie bv. de film Brazil van Terry Gilliam).
Meeleven met Jozef K. was er trouwens ook niet bij: irritante betweter die - volledig overtuigd van zijn intelligentie - altijd de fout bij anderen gaat zoeken en nooit bij zichzelf, en door zijn arrogantie zich steeds verder in nesten werkt.
0
geplaatst: 28 augustus 2009, 18:35 uur
Chungking schreef:
Niemand anders die zich eraan stoorde dat - zeker naar het einde toe - de hoofdstukken helemaal los van elkaar komen te staan, een aantal verhaallijnen niet worden afgerond (bv. Titorelli), en het wel heel abrupt eindigt?
Niemand anders die zich eraan stoorde dat - zeker naar het einde toe - de hoofdstukken helemaal los van elkaar komen te staan, een aantal verhaallijnen niet worden afgerond (bv. Titorelli), en het wel heel abrupt eindigt?
Dat komt omdat het boek niet voltooid was en pas na Kafka's dood is gepubliceerd. Mij stoort het niet zo, want de rode draad in het boek blijft ook in die hoofdstukken gehandhaafd.
Zie ook Het Slot: daar zit zelfs geen eind aan, maar dat is ook helemaal niet nodig.
0
geplaatst: 6 januari 2010, 01:47 uur
Is er één verhaal dat de lotgevallen van de individuele mens tegen hogere (collectieve) machten met onzichtbare krachten beter verbeeld dan Het Poces?
Na de dood, 1925, van Franz Kafka is dit verhaal dat drijft op briljante overdrijving door de menselijke geschiedenis ingehaald....het is een understatement gebleken.
Na de dood, 1925, van Franz Kafka is dit verhaal dat drijft op briljante overdrijving door de menselijke geschiedenis ingehaald....het is een understatement gebleken.
0
geplaatst: 22 augustus 2010, 12:36 uur
Even was daar de verrassing, dat K niet gevangen zat, wat ik wel verwachtte . Maar eenmaal die verwachting te hebben laten varen, ontvouwde zich een waar meesterwerk met alles dat literatuur moet geven: diepe psychologie, spanning, romantiek, goed geschreven zinnen en bovenal sfeer en gevoel. Wel een zeer naargeestige sfeer, en een zeer ongemakkelijk gevoel, maar die twee belangrijke eigenschappen zijn aanwezig. Daarnaast verveelde ik mij werkelijk geen bladzijde en wil je zo snel mogelijk doorlezen. En een beetje Kafka kennende weet je dat het einde niet optimistisch zal zijn, maar toch blijf je hopen. Dat er toch zo een vervreemdend en naar einde komt, ligt dan in de lijn der verwachting. Gelukkig weet Kafka er wel een bijzondere draai aan te geven, door zonder ook maar een veroordeling K te laten executeren.
Natuurlijk is dit werk Kafka's aanklacht tegen bureaucratie in het algemeen en totalitaire regimes in het bijzonder. Maar nergens meldt hij dit expliciet. Neen, hij doet dit door middel van het verhaal, door het een zeer vreemd verhaal te maken, met rare personages, donkere nauwe ruimtes en een aanklacht waarvan je nooit weet wat het inhoudt . Sommige schrijvers zouden de personages dit laten aankaarten, ze erover te laten praten. Kafka doet dit niet. K laat alles bijna gelaten over zich heenkomen, maar Kafka geeft hem wel de nodige psychologische uitdieping mee, en de angsten en hulpeloosheid daarbij. Kafka observeert, laat het verhaal gaan, maar geeft nergens kritiek. Die is echter overduidelijk tussen de regels door te lezen. Erg sterk zo gedaan. Zo wordt het verhaal nergens prekerig, eerder een sprookje (of nachtmerrie, zo men wil).
Ik heb een paar bladzijden in het Duits gelezen, maar verder in het Nederlands. De Duitste versie komt ooit wel eens, maar ik vond het begrijpen van de inhoud belangrijker dan de taal zelf. Die taal vond ik ook niet heel bijzonder. Wel is het in prettige en leesbare zinnen geschreven, die in vertaling ook prima kunnen. Kafka lees je vooral om het verhaal, niet de stilistische pracht. Maar die inhoud is zo ijzersterk, dat Der Prozess met gemak met 5* kan worden gewaardeerd.
Natuurlijk is dit werk Kafka's aanklacht tegen bureaucratie in het algemeen en totalitaire regimes in het bijzonder. Maar nergens meldt hij dit expliciet. Neen, hij doet dit door middel van het verhaal, door het een zeer vreemd verhaal te maken, met rare personages, donkere nauwe ruimtes en een aanklacht waarvan je nooit weet wat het inhoudt . Sommige schrijvers zouden de personages dit laten aankaarten, ze erover te laten praten. Kafka doet dit niet. K laat alles bijna gelaten over zich heenkomen, maar Kafka geeft hem wel de nodige psychologische uitdieping mee, en de angsten en hulpeloosheid daarbij. Kafka observeert, laat het verhaal gaan, maar geeft nergens kritiek. Die is echter overduidelijk tussen de regels door te lezen. Erg sterk zo gedaan. Zo wordt het verhaal nergens prekerig, eerder een sprookje (of nachtmerrie, zo men wil).
Ik heb een paar bladzijden in het Duits gelezen, maar verder in het Nederlands. De Duitste versie komt ooit wel eens, maar ik vond het begrijpen van de inhoud belangrijker dan de taal zelf. Die taal vond ik ook niet heel bijzonder. Wel is het in prettige en leesbare zinnen geschreven, die in vertaling ook prima kunnen. Kafka lees je vooral om het verhaal, niet de stilistische pracht. Maar die inhoud is zo ijzersterk, dat Der Prozess met gemak met 5* kan worden gewaardeerd.
0
geplaatst: 22 november 2010, 21:30 uur
Al lang was ik van plan om een roman van Franz Kafka te lezen. Toen ik nog eens in de plaatselijke bibliotheek stond, besloot ik maar om het Verzameld Werk van Kafka mee te nemen. Ik ben nu deze roman aan het lezen, tot nu toe vind ik het misschien wel één van de meest intrigerende dingen die ik ooit heb gelezen. Josef K. is een intelligente man, maar begrijpt de reden van zijn arrestatie niet. Die arrestatie mag trouwens ook op z'n minst bizar worden genoemd. Een echt oordeel kan ik natuurlijk pas vellen als ik het hele boek heb gelezen, maar een eerste indruk is toch uiterst positief!
0
geplaatst: 26 november 2011, 15:30 uur
Wolkenvanger schreef:
Is er één verhaal dat de lotgevallen van de individuele mens tegen hogere (collectieve) machten met onzichtbare krachten beter verbeeld dan Het Poces?
Na de dood, 1925, van Franz Kafka is dit verhaal dat drijft op briljante overdrijving door de menselijke geschiedenis ingehaald....het is een understatement gebleken.
Is er één verhaal dat de lotgevallen van de individuele mens tegen hogere (collectieve) machten met onzichtbare krachten beter verbeeld dan Het Poces?
Na de dood, 1925, van Franz Kafka is dit verhaal dat drijft op briljante overdrijving door de menselijke geschiedenis ingehaald....het is een understatement gebleken.
Deze twee interessante uitspraken wil ik als uitgangspunt nemen voor mijn persoonlijke reactie.
Je kunt Het proces (zeker achteraf bekeken) inderdaad zien als een verhaal van de strijd van het individu tegen onzichtbare hogere machten. Maar die machten "collectief" noemen vind ik nogal dubbelzinnig. De idee van "anti-totalitarisme" is volgens mij namelijk gewoon te kort door de bocht, en anachronistisch. Hoe verleidelijk die interpretatie vandaag de dag ook moge zijn, Het proces richtte zich volgens mij in de jaren '20 van de vorige eeuw niet alleen niet tegen het totalitarisme zoals wij dat woord nu begrijpen, maar zelfs niet tegen de "moderne" bureaucratie! Taal, stijl en sfeer behoorden namelijk tot die waarin Kafka was opgeleid, en vinden we terug in al zijn werken, ook die met een heel andere thematiek!
Nee, de strijd waar Kafka het volgens mij in de eerste plaats over heeft, is die van het individu met zichzelf! Die onzichtbare hogere machten zijn daar slechts de projectie van! Ik denk dus in de eerste plaats aan een filosofisch-moreel-religieuze strijd, waarin de schuld-vraag centraal staat!
Dat Het proces door de geschiedenis is ingehaald, heeft daarom volgens mij ook in de strikt artistiek-literaire zin iets tragisch. Het is een lot dat trouwens nog andere grote werken van vóór de oorlog is ten deel gevallen, bijvoorbeeld Caligula van Albert Camus. De geschiedenis van de 20ste eeuw heeft er namelijk voor gezorgd dat deze werken hun in de eerste plaats filosofische en diepmenselijke kracht werd "overruled" door een anachronistische realistisch-maatschappelijk-politieke interpretatie...
0
geplaatst: 7 januari 2012, 03:52 uur
Heerlijk die geïrriteerde trekjes van Josef K. doorheen het boek
* denotes required fields.