Ham on Rye - Charles Bukowski (1982)
Alternatieve titel: Kind onder Kannibalen
mijn stem
4,24
(202)
202 stemmen
Engels
Sociaal
350 pagina's
Eerste druk: Black Sparrow Press,
Santa Barbara (Verenigde Staten)
'Ham on Rye' is het fictieve verhaal gebaseerd op het leven van Bukowski zelf. Hij portretteert een buurt waar economische malaise de kindertijd niet makkelijk maakt. Een vader die mishandelt, acnéproblemen en het begin van alcoholisme maken het er beslist niet beter op.
- nummer 29 in de top 250
zoeken in:
0
geplaatst: 28 mei 2008, 22:46 uur
Bukowksi's alter ego Henry Chinaski beweegt zich zuipend en neukend in de goedkope bars en smerige hotelkamers van Los Angeles, de stad waar hij in 1922 met zijn familie heen emigreerde. De trauma's van deze Amerikaanse Céline zijn een ongelukkige jeugd tijdens de Depressie. Deze beginjaren worden beschreven in dit boek.
0
geplaatst: 25 oktober 2008, 00:59 uur
Prachtboek dat ik op aanraden van mijn vader ooit bij de kringloop voor een schampere 50 cent heb gekocht. De man weet werkelijk waar wat ie schrijft en weet je dan ook echt geboeid te houden. Telkens als ik één hoofdstuk las, moest ik automatisch het volgende lezen, totdat ik opeens 100 pagina's verder zat
De vlotte en sterke vertelstijl en het leven op 'Skid Row' zijn gewoon erg spannend en boeiend verteld door de jaren heen.
De haat die zijn vader jegens hem heeft [zijn vader was militair] is erg herkenbaar en realistisch verteld [al neem ik grassprietjes met een nagelschaartje tot op de centimeter wel met een korrel zout ]
5 sterren!
De vlotte en sterke vertelstijl en het leven op 'Skid Row' zijn gewoon erg spannend en boeiend verteld door de jaren heen.
De haat die zijn vader jegens hem heeft [zijn vader was militair] is erg herkenbaar en realistisch verteld [al neem ik grassprietjes met een nagelschaartje tot op de centimeter wel met een korrel zout ]
5 sterren!
0
geplaatst: 14 februari 2010, 17:00 uur
Lekker vlot geschreven. Je racet er inderdaad doorheen. De vergelijking met Celine begrijp ik niet helemaal, de hoofdpersoon is enorm passief en reageert alleen op inpulsen van buitenaf. De haat voor zijn vader is goed beschreven, je leeft echt met de jongen mee. Wat een liefdeloze vent is die vader. Sowieso is het leven van de jongen gedoemd te mislukken.
En dat neuken valt wel me hoor DvonGeem. Ik heb het niet kunnen ontdekken, de hoofdpersoon moet niets van vrouwen hebben.
En dat neuken valt wel me hoor DvonGeem. Ik heb het niet kunnen ontdekken, de hoofdpersoon moet niets van vrouwen hebben.
0
geplaatst: 19 februari 2010, 12:24 uur
Sigmund666 schreef:
Prachtboek dat ik op aanraden van mijn vader ooit bij de kringloop voor een schampere 50 cent heb gekocht.
Prachtboek dat ik op aanraden van mijn vader ooit bij de kringloop voor een schampere 50 cent heb gekocht.
Ik kom net terug van de Kringloop en heb hem voor € 1,50.
Echter kon ik maar moeilijk aan dit boek komen na eerdere zoektochten. Ik ben dus blij en benieuwd. Maar eerst mijn gigantische leesachterstand wat inperken
0
geplaatst: 9 maart 2010, 00:36 uur
Eén van Bukowski's mooiste maar ook één van zijn meest trieste boeken.
Wederom veel humor maar ook heel veel triestheid, het is dan ook niet zo vreemd dat hij geworden is wie hij was.
Wederom veel humor maar ook heel veel triestheid, het is dan ook niet zo vreemd dat hij geworden is wie hij was.
0
yorgos.dalman
geplaatst: 16 december 2010, 14:04 uur
Deel vier in de reeks van autobiografische romans van Bukowski. Sterk en aangrijpend verhaal van een droeve jeugd gedurende de depressiejaren in Amerika waarin geen plaats was voor een glimlach. Voorbeeld van outsiderliteratuur, een verslag van onaangepast zijn en leren te overleven in een wrede wereld.
Dit boek is ernstiger dan ander werk van Bukowski maar het effect is er niet minder om.
Dit boek is ernstiger dan ander werk van Bukowski maar het effect is er niet minder om.
2
geplaatst: 24 januari 2014, 23:22 uur
"Why were you late?"
"We baptised a dog".
"You baptised a dog?"
Vijf dikke vette sterren.
"We baptised a dog".
"You baptised a dog?"
Vijf dikke vette sterren.
0
geplaatst: 25 januari 2014, 19:44 uur
DvonGeem schreef:
Bukowksi's alter ego Henry Chinaski beweegt zich zuipend en neukend......
Bukowksi's alter ego Henry Chinaski beweegt zich zuipend en neukend......
superfreak schreef:
En dat neuken valt wel me hoor DvonGeem. Ik heb het niet kunnen ontdekken, de hoofdpersoon moet niets van vrouwen hebben.
En dat neuken valt wel me hoor DvonGeem. Ik heb het niet kunnen ontdekken, de hoofdpersoon moet niets van vrouwen hebben.
Dat is correct, superfreak. Na Women werd Buwowski al dat geneuk verweten. Hij wilde hier bewijzen dat hij ook een goede roman kon schrijven zónder een hoofdpersoon die links en rechts met iedereen de koffer indook.
0
geplaatst: 25 januari 2014, 21:54 uur
Ja maar daar moest hij dan wel zijn eigen jeugd als vehikel voor gebruiken.
Eerst was hij er te jong voor en daarna te onzeker ( gigantische jeugdpuisten).
Eerst was hij er te jong voor en daarna te onzeker ( gigantische jeugdpuisten).
0
yorgos.dalman
geplaatst: 25 januari 2014, 22:37 uur
Maar denk erom, mensen: 98% van al het geneuk in Literatuur is gewoon slecht geschreven. Bukowski, in al zijn soberheid, lukt het vaak wel. Niet dat je er bij hem vrolijk van wordt, maar misschien maakt dat het wel weer meer realistisch.
0
geplaatst: 26 januari 2014, 09:14 uur
Tja , soms wordt ik er toch wel vrolijk van, dat doen die boeken en schrijfstijl toch met je.
Bulowski heeft in zijn boeken en dan ook met namen in zijn gedichten wel aangegeven dat een ander leven als wat hij in zijn boeken beschrijft hem helemaal niet aanstaat.
Dit boek geeft wel aan waar dit vandaan komt.
En als hij een andere jeugd had gehad (bv [ graaf ] Tolstoi of Mullisch) dan hadden wij een compleet andere schrijver (of waarschijnlijk geen Hank) gehad.
Bulowski heeft in zijn boeken en dan ook met namen in zijn gedichten wel aangegeven dat een ander leven als wat hij in zijn boeken beschrijft hem helemaal niet aanstaat.
Dit boek geeft wel aan waar dit vandaan komt.
En als hij een andere jeugd had gehad (bv [ graaf ] Tolstoi of Mullisch) dan hadden wij een compleet andere schrijver (of waarschijnlijk geen Hank) gehad.
0
geplaatst: 6 maart 2014, 18:15 uur
Sterke Bukowski, wellicht zijn beste boek.
Als je al een aantal boeken hebt gelezen van Bukowski dan geeft dit een beter perspectief over zijn leven. Zijn opvattingen over mensen en conformiteit zijn hierin het beste weergeven in mijn optiek en in zijn andere boeken moet je daar min of meer naar gissen. Dit is wel een minder grappig boek dan zijn andere boeken toch wel serieuzer van aard en meer psychologisch inzicht.
De Amerikaanse droom en de hypocrisie daarvan wordt in een hoofdstuk uitstekend beschreven wanneer ze slagen voor hun school. Dat was wel mijn favoriete hoofdstuk. Chinaski heeft een problematische, afgrijselijke en pijnlijke jeugd gehad wat resulteert in haat tegenover de homo sapiens (zoals dat in het boek zo een keer wordt gezegd) maar zijn gedachten over school, klassenverschillen en de illusies van het leven heeft hij wat mij betreft helemaal van zichzelf.
Prachtig om te lezen hoe hij voor het eerst in aanraking komt met alcohol en in een goedkoop kamertje gaat wonen wat in zijn andere boeken veelvuldig zo beschreven wordt. Toch met al zijn haat tegenover de mensen en dat hij alleen wil zijn of met rust gelaten wil worden, vraagt hij altijd wel weer aan random mensen of ze met hem gaan drinken.
Als je al een aantal boeken hebt gelezen van Bukowski dan geeft dit een beter perspectief over zijn leven. Zijn opvattingen over mensen en conformiteit zijn hierin het beste weergeven in mijn optiek en in zijn andere boeken moet je daar min of meer naar gissen. Dit is wel een minder grappig boek dan zijn andere boeken toch wel serieuzer van aard en meer psychologisch inzicht.
De Amerikaanse droom en de hypocrisie daarvan wordt in een hoofdstuk uitstekend beschreven wanneer ze slagen voor hun school. Dat was wel mijn favoriete hoofdstuk. Chinaski heeft een problematische, afgrijselijke en pijnlijke jeugd gehad wat resulteert in haat tegenover de homo sapiens (zoals dat in het boek zo een keer wordt gezegd) maar zijn gedachten over school, klassenverschillen en de illusies van het leven heeft hij wat mij betreft helemaal van zichzelf.
Prachtig om te lezen hoe hij voor het eerst in aanraking komt met alcohol en in een goedkoop kamertje gaat wonen wat in zijn andere boeken veelvuldig zo beschreven wordt. Toch met al zijn haat tegenover de mensen en dat hij alleen wil zijn of met rust gelaten wil worden, vraagt hij altijd wel weer aan random mensen of ze met hem gaan drinken.
0
geplaatst: 9 mei 2014, 19:52 uur
Ik besloot om mijn kennismaking met Bukowski onvertaald te lezen. Het is niet nodig om vloeiend Engels/Amerikaans te kennen om deze schrijver goed te begrijpen: de taal is vrij direct en blijft dicht bij de aarde. Geen plaats voor verhevenheid in de stijl van Bukowski: aan de rand van de samenleving gaapt de goot. En aan de samenleving heeft de antiheld van deze roman een broertje dood, daarom ook slingert hij tussen samenleving en goot, maar heeft het schooierdom uiteindelijk veel liever. Nog maar net uit de kinderschoenen leert hij de dronkenschap kennen, die hem als een warme vriend even uit de bittere realiteit van zijn omgeving haalt. Ook de literatuur biedt hem enige vrienden die wat zinnigs te zeggen hebben: ze laten hem voelen dat hij niet geheel alleen staat. Verder staat hij echter alleen en die jas past hem steeds beter totdat de steen die hij draagt ook de steen is waar hij graag onder schuilt. Deze steen is hij tenslotte zelf, want zijn missie was uiteindelijk harder worden dan alles en iedereen in zijn buurt. Er wordt veel gevochten, gezopen, gescholden, gehaat: onvertaald voelt het boek nog echter, nog rauwer (ik heb namelijk ook stukken uit de Nederlandse vertaling gelezen). Over de gevechten: mijn bloed ging er van koken, mijn agressie borrelde in mijn lichaam. Zo goed, zo spannend. Van de tegendraadsheid werd ik tegendraads. Ook de misantropische visie kon mij goed bekoren en was des te begrijpelijker door de “meegeleefde” jaren van armoede en mishandeling. Bukowski’s Stijl laat de lezer dusdanig meeleven zodat deze zich aan het eind van het boek doorleefd voelt.
Ik denk dat ik er goed aan heb gedaan om dit boek van Bukowski als eerst te lezen: het lijkt te dienen als achtergrond voor de rest van zijn werk.
Ik denk dat ik er goed aan heb gedaan om dit boek van Bukowski als eerst te lezen: het lijkt te dienen als achtergrond voor de rest van zijn werk.
0
yorgos.dalman
geplaatst: 9 mei 2014, 20:33 uur
Zo horen wij dat graag, Schaduwdier.
Bukowski is in het Engels op zijn best. Wars van franjes, pretenties en opsmuk. Rauw en hard en tegelijkertijd op een bepaalde manier intiem. Voor jou in elk geval hoog tijd om ook Post office, Factotum en Women op te pakken - zal je zeker kunnen bekoren, lijkt me.
Bukowski is in het Engels op zijn best. Wars van franjes, pretenties en opsmuk. Rauw en hard en tegelijkertijd op een bepaalde manier intiem. Voor jou in elk geval hoog tijd om ook Post office, Factotum en Women op te pakken - zal je zeker kunnen bekoren, lijkt me.
0
geplaatst: 10 mei 2014, 14:11 uur
yorgos.dalman schreef:
Zo horen wij dat graag, Schaduwdier.
Bukowski is in het Engels op zijn best. Wars van franjes, pretenties en opsmuk. Rauw en hard en tegelijkertijd op een bepaalde manier intiem. Voor jou in elk geval hoog tijd om ook Post office, Factotum en Women op te pakken - zal je zeker kunnen bekoren, lijkt me.
Zo horen wij dat graag, Schaduwdier.
Bukowski is in het Engels op zijn best. Wars van franjes, pretenties en opsmuk. Rauw en hard en tegelijkertijd op een bepaalde manier intiem. Voor jou in elk geval hoog tijd om ook Post office, Factotum en Women op te pakken - zal je zeker kunnen bekoren, lijkt me.
Dat ga ik inderdaad doen Yorgos.dalman: ze liggen al (in het Engels) op de stapel.
1
geplaatst: 2 november 2016, 18:06 uur
Altijd is het een kleine triomf als je de laatste bladzijde van een boek kan omdraaien.
Nu voelde ik enkel teleurstelling. Omdat het voorbij was wel te verstaan.
Biografische verhalen die lekker hapklaar versneden zijn in losse flarden. Vol humor, maar ook bikkelhard, af en toe verrassend mild en genadig. Hij noemt zichzelf 'geen misantroop' maar het komt wel verdomd hard in de buurt. Hij haat het gezelschap van mensen maar hij spaart zichzelf niet. Vooral niet. Geen fraai beeld van deze eenzaat die erin slaagt om zelfs zijn schaarse vrienden op de smoel te slaan. Desondanks hengelt hij nergens naar medelijden. Als je al ergens ( één spijker op laag water) kritiek zou kunnen geven: in het roemen van zijn helden en hun stijl en het bekritiseren van schrijvers die hij maar niks vindt, rechtvaardigt (en bestoeft) hij zichzelf als schrijver. Maar wat zou het. Het is terecht, want de stijl is grandioos en (voor mijn beperkte kennis) ongeëvenaard.
Moest hardop lachen met de kleine Chinaski en zijn juf (let's do it). Ook vertederend, die herinneringen aan de weinige warmte en illusie daaraan die hij kreeg van juffen en verpleegsters. Heb ook voor de eerste keer echt kunnen proeven van hoe baseball werkt.
Schitterend ook hoe hij daar (en ook bij zijn 'erkenning' voor zijn driloefening) vol van zichzelf ons op het verkeerde been zet en plots aan zichzelf gaat twijfelen. Hoe zijn stugge houding daar doorprikt wordt.
Had al schitterende dingen in vertaling en het Engels gelezen, maar ben met dit boek toch overtuigd Bukowskist geworden.
Meesterwerk en met stip in mijn top 10.
Nu voelde ik enkel teleurstelling. Omdat het voorbij was wel te verstaan.
Biografische verhalen die lekker hapklaar versneden zijn in losse flarden. Vol humor, maar ook bikkelhard, af en toe verrassend mild en genadig. Hij noemt zichzelf 'geen misantroop' maar het komt wel verdomd hard in de buurt. Hij haat het gezelschap van mensen maar hij spaart zichzelf niet. Vooral niet. Geen fraai beeld van deze eenzaat die erin slaagt om zelfs zijn schaarse vrienden op de smoel te slaan. Desondanks hengelt hij nergens naar medelijden. Als je al ergens ( één spijker op laag water) kritiek zou kunnen geven: in het roemen van zijn helden en hun stijl en het bekritiseren van schrijvers die hij maar niks vindt, rechtvaardigt (en bestoeft) hij zichzelf als schrijver. Maar wat zou het. Het is terecht, want de stijl is grandioos en (voor mijn beperkte kennis) ongeëvenaard.
Moest hardop lachen met de kleine Chinaski en zijn juf (let's do it). Ook vertederend, die herinneringen aan de weinige warmte en illusie daaraan die hij kreeg van juffen en verpleegsters. Heb ook voor de eerste keer echt kunnen proeven van hoe baseball werkt.
Schitterend ook hoe hij daar (en ook bij zijn 'erkenning' voor zijn driloefening) vol van zichzelf ons op het verkeerde been zet en plots aan zichzelf gaat twijfelen. Hoe zijn stugge houding daar doorprikt wordt.
Had al schitterende dingen in vertaling en het Engels gelezen, maar ben met dit boek toch overtuigd Bukowskist geworden.
Meesterwerk en met stip in mijn top 10.
1
geplaatst: 1 januari 2017, 16:19 uur
Dit boek zou verplicht moeten worden voor mensen die denken dat Bukowski zo'n fantastisch leven heeft gehad (van zuipen, vechten en neuken, zgn doen waar je zin in hebt). De man heeft een klote leven gehad en heeft zich er doorheen gevochten. Veel liever dan hoe zijn leven in werkelijkheid is gelopen had hij een mooie baan bij een krant of tijdschrift gehad (ipv al die klote baantjes), een verstandige vrouw (ipv al die gestoorde wijven want soort zoekt soort) en een mooi huis (met boompje en beesje). Dit boek maakt duidelijk waarom dat er niet inzat.
0
geplaatst: 5 januari 2017, 17:47 uur
landloper schreef:
Dit boek zou verplicht moeten worden voor mensen die denken dat Bukowski zo'n fantastisch leven heeft gehad (van zuipen, vechten en neuken, zgn doen waar je zin in hebt). De man heeft een klote leven gehad en heeft zich er doorheen gevochten. Veel liever dan hoe zijn leven in werkelijkheid is gelopen had hij een mooie baan bij een krant of tijdschrift gehad (ipv al die klote baantjes), een verstandige vrouw (ipv al die gestoorde wijven want soort zoekt soort) en een mooi huis (met boompje en beesje). Dit boek maakt duidelijk waarom dat er niet inzat.
Dit boek zou verplicht moeten worden voor mensen die denken dat Bukowski zo'n fantastisch leven heeft gehad (van zuipen, vechten en neuken, zgn doen waar je zin in hebt). De man heeft een klote leven gehad en heeft zich er doorheen gevochten. Veel liever dan hoe zijn leven in werkelijkheid is gelopen had hij een mooie baan bij een krant of tijdschrift gehad (ipv al die klote baantjes), een verstandige vrouw (ipv al die gestoorde wijven want soort zoekt soort) en een mooi huis (met boompje en beesje). Dit boek maakt duidelijk waarom dat er niet inzat.
His own doing, toch?
Hij is duidelijk ongenadig eerlijk: hij haat de wereld, maar is ook niet zacht voor zichzelf. Niet in staat om de mensen die het wel goed met hem voor hebben enigszins normaal te behandelen.
1
geplaatst: 6 januari 2017, 08:40 uur
stefan dias
Waarom denk je dat hij dat niet kan? Geen liefde, vertrouwen meegekregen van thuis, een wrede vader. Daar wordt je door ge-, beter, misvormd. Dat zijn geen smoesjes of excuses, dat is realiteit.
Hij zegt zelf ook elders (ik geloof in Factotum) dat hij het er vaak met een vriendin over heeft dat -ie vroeger nooit liefde heeft gehad en dat -ie daarom is zoals hij is.
His own doing, toch?
[....]Niet in staat om de mensen die het wel goed met hem voor hebben enigszins normaal te behandelen.
[....]Niet in staat om de mensen die het wel goed met hem voor hebben enigszins normaal te behandelen.
Waarom denk je dat hij dat niet kan? Geen liefde, vertrouwen meegekregen van thuis, een wrede vader. Daar wordt je door ge-, beter, misvormd. Dat zijn geen smoesjes of excuses, dat is realiteit.
Hij zegt zelf ook elders (ik geloof in Factotum) dat hij het er vaak met een vriendin over heeft dat -ie vroeger nooit liefde heeft gehad en dat -ie daarom is zoals hij is.
0
geplaatst: 16 september 2019, 13:12 uur
Mmmm... deze kon mij toch wat minder bekoren. Ik snap dat Ham on Rye mooi weergeeft hoe leeg de American Dream voor de onderklasse is, maar verder wist dit boek me niet echt te raken.
4
geplaatst: 22 oktober 2019, 22:44 uur
Kind onder Kannibalen was mijn eerste boek van Charles Bukowski, maar deze leeservaring smaakt naar mee. Het boek beschrijft de jeugd van Henry Chinaski en geeft in korte rake beschrijvingen van heftige situaties een schrijnend beeld van Amerika ten tijde van de grote depressie. Verschillen tussen arm en rijk zijn zover opgelopen dat ze het failliet tonen van the American Dream. Dit klinkt zwaar, maar dankzij de vlotte, maar bovenal humoristische toon van Bukowski is dat het juist niet. De overdreven situaties zijn vreselijk vermakelijk, ondanks dat het vooral de zielige situatie van Henry laat zien. Vooral de scherpe observaties en opmerkingen van Henry deden me vaak hardop lachen. Zeer genieten!
Tegelijkertijd toont het boek uitzichtloosheid van kansarme Amerikanen. Vooral het trefzekere portret Henry’s vader vond ik schrijnend. Een man die zich schaamt voor zijn werkeloosheid en hierdoor zo machteloos wordt dat hij alleen maar kan schelden en agressief wordt. Alsof dat het enige is dat hem het gevoel geeft dat hij ergens nog macht over (of beter, invloed op) heeft. Zijn invloed op Henry’s ontwikkeling kan niet overschat worden. En zo zakt een talentvolle jongen (hij kan goed schrijven, hij slaagt zonder te studeren, hij wint zelfs een medaille bij de training) steeds verder af. Maar het meest schrijnend is misschien nog wel hoe Henry zichzelf afzondert, geen emotie durft te tonen en zich laat leiden door onzekerheid (prachtig zijn de scènes met de verpleegster in het ziekenhuis die dit helemaal blootleggen).
Kortom een zeer geslaagde roman!
Tegelijkertijd toont het boek uitzichtloosheid van kansarme Amerikanen. Vooral het trefzekere portret Henry’s vader vond ik schrijnend. Een man die zich schaamt voor zijn werkeloosheid en hierdoor zo machteloos wordt dat hij alleen maar kan schelden en agressief wordt. Alsof dat het enige is dat hem het gevoel geeft dat hij ergens nog macht over (of beter, invloed op) heeft. Zijn invloed op Henry’s ontwikkeling kan niet overschat worden. En zo zakt een talentvolle jongen (hij kan goed schrijven, hij slaagt zonder te studeren, hij wint zelfs een medaille bij de training) steeds verder af. Maar het meest schrijnend is misschien nog wel hoe Henry zichzelf afzondert, geen emotie durft te tonen en zich laat leiden door onzekerheid (prachtig zijn de scènes met de verpleegster in het ziekenhuis die dit helemaal blootleggen).
Kortom een zeer geslaagde roman!
6
geplaatst: 11 december 2021, 08:03 uur
Mijn leesjaar 2021 voelde lang als magertjes, maar dan ineens dit boek zo tijdens de donkere dagen voor kerst. Een geweldige leeservaring! Bukowski spaart niemand en al helemaal zichzelf niet. De ene rauwe passage volgt de andere op. Mooi beschreven en vol droge humor, ondanks de ellende moest ik vaak gniffelen om de droge reacties van Henry. Jammer hoe zo'n in de basis heel talentvolle jongen volledig afglijdt en iedereen die ook maar enige toenadering zoekt afstoot door het vertonen van wangedrag. Dit boek laat zien wat een ellendige en liefdeloze jeugd kan doen met een mens.
1
geplaatst: 31 juli 2022, 10:24 uur
Dit boek hier in de top250 ontdekt. Rauw, soms absurd, (droge) humor. In een aantal dagen op vakantie uitgelezen.
1
geplaatst: 3 september 2022, 14:49 uur
Boek nummer 3 op een rij van Bukowski. Pulp was een gruwel, Post Office al een stuk beter voor althans de helft. Ik besloot toch deze Ham on Rye nog te lezen want deze staat erg hoog in de Top 250 en scheen qua inhoud echt af te wijken van de die andere boeken. En dat bleek. En niet alleen de inhoud, maar ook de stijl. Rustiger, bedachtzamer. En dat leest een stuk prettiger. Wel is de stijl nog steeds erg kort en simpel gehouden waarmee dit vooral als een samenvatting leest in vele korte hoofdstukjes waarin het ene hoofdstuk boeiender en vermakelijk is dan het andere. Op momenten (inzake de acné) zelfs gevoelig.
Maar ik vond het verder allemaal vrij afstandelijk. Echte sfeerschepping zit er niet in en de problemen van zijn jeugd beschrijft hij wel maar makt hij nooit invoelbaar. Niettemin geeft dit wel een aardig inkijkje in zijn jeugd en de jeugd van het armere deel van Amerika. Maar hadden ze het echt slecht? Met een huis en elke dag voedsel op tafel? Allicht wel, maar dat maakt Bukowski door de kale stijl nooit voelbaar. Of überhaupt duidelijk. De laatste hoofdstukken rond de universiteit zijn wel het minst boeiend. 3,0*.
Maar ik vond het verder allemaal vrij afstandelijk. Echte sfeerschepping zit er niet in en de problemen van zijn jeugd beschrijft hij wel maar makt hij nooit invoelbaar. Niettemin geeft dit wel een aardig inkijkje in zijn jeugd en de jeugd van het armere deel van Amerika. Maar hadden ze het echt slecht? Met een huis en elke dag voedsel op tafel? Allicht wel, maar dat maakt Bukowski door de kale stijl nooit voelbaar. Of überhaupt duidelijk. De laatste hoofdstukken rond de universiteit zijn wel het minst boeiend. 3,0*.
1
geplaatst: 11 september 2022, 11:36 uur
mjk87 schreef:
Niettemin geeft dit wel een aardig inkijkje in zijn jeugd en de jeugd van het armere deel van Amerika. Maar hadden ze het echt slecht? Met een huis en elke dag voedsel op tafel?
Niettemin geeft dit wel een aardig inkijkje in zijn jeugd en de jeugd van het armere deel van Amerika. Maar hadden ze het echt slecht? Met een huis en elke dag voedsel op tafel?
Aparte opmerking. Is dit een grap? Nee, dat is het niet. Je begrijpt wel dat dit over een liefdeloze opvoeding van een gezin gaat, dat leeft in een neppe Amerikaanse droom. Dus van buiten zit het er aardig/goed uit maar van binnen is er geweld en psychologische marteling? Dat begrijp je toch wel? Het is apart om hierop te antwoorden omdat jij onmogelijk zo nuchter kan reageren. Bukowksi is geen Solzjenitsyn maar om te zeggen dat ze het niet eens zo slecht hadden. Ik zou niet met hem willen ruilen, dat is zeker. Maar veel mensen leven in de neppe Amerikaanse droom waarin er geweld huist in de woonkamer als de gordijnen dicht zijn, ook in rijk Amerika en ook buiten Amerika.
0
geplaatst: 11 september 2022, 16:34 uur
HankMoody: Mijn stuk (en verwachting) zag eigenlijk vooral op de plot hierboven waar de nadruk op lag op de economische malaise en de economische situatie van de mensen, niet per se op de mishandelingen en het liefdeloze in dat gezin. Je knipt mijn citaat overigens net te vroeg af, want die nuance zat er daarna wel, hoewel dat er inderdaad niet heel letterlijk en duidelijk staat. Maar om je nu direct zo op te winden is nou ook weer niet nodig.
Overigens die façade van de Amerikaanse Droom, sowieso dat hele begrip, daar kan ik weinig mee. Misschien wel omdat ik die Amerikaanse Droom niet zo hoog acht als idee en de misère achter de voordeur als niets anders zie dan misère (en dan niet eens per se achter de voordeur), niet iets dat wordt verhuld door een laagje chroom. Hetzelfde had ik bij Revolutionary Road, maar ook bij de film American Beauty, een film die ik briljant vind maar waar ik die dimensie ook niet als onderdeel van de misère zie.
Overigens die façade van de Amerikaanse Droom, sowieso dat hele begrip, daar kan ik weinig mee. Misschien wel omdat ik die Amerikaanse Droom niet zo hoog acht als idee en de misère achter de voordeur als niets anders zie dan misère (en dan niet eens per se achter de voordeur), niet iets dat wordt verhuld door een laagje chroom. Hetzelfde had ik bij Revolutionary Road, maar ook bij de film American Beauty, een film die ik briljant vind maar waar ik die dimensie ook niet als onderdeel van de misère zie.
* denotes required fields.
* denotes required fields.