menu

De Asielzoeker - Arnon Grunberg (2003)

mijn stem
3,65 (148)
148 stemmen

Nederlands
Sociaal

350 pagina's
Eerste druk: Van Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam (Nederland)

Christian Beck vertaalt gebruiksaanwijzingen. Ooit was hij een gevierd schrijver, maar schrijven heeft hij opgegeven toen hij ontdekte dat succes een illusie is waarachter de mens zich verschuilt. Net zoals liefde, solidariteit en idealisme. Beck wordt de grote ontmaskeraar van illusies. De liefde ontmaskert hij door systematisch naar de hoeren te gaan, het succes door een anoniem leven te leiden, de solidariteit door onverschillig te blijven bij een wereld die in brand staat. Maar dan wordt zijn vrouw zwaar ziek.

zoeken in:
avatar van donnie darko
4,5
Zeer mooi boek,hoor. Ik heb er twee van Arnon Grunberg gelezen en ik vond deze toch wel de beste. Zeer mooi hoe hij al zijn bizarre personages zo goed weet te schetsen.

4.5* voor een boek dat ook zeker hoog in mijn top 10 gaat staan.

4,0
In het begin moeilijk te lezen vond ik, maar later leest het makkelijker en ik begreep het ook beter. Apart maar goed.
*4

5,0
Grunberg is de nieuwe Hermans

De volhouder wint. Daarvan was ik overtuigd toen ik De asielzoeker had uitgelezen. Ik vond de boeken van Arnon Grunberg meestal niet heel bijzonder. Het kwartje leek maar niet te willen vallen. En toch volhouden hè? Blauwe maandagen, Figuranten en Marek-van-der-Jagt-boek De geschiedenis van mijn kaalheid. Gelukkig heb ik Grunberg niet terzijde gelegd als zijnde niet voor mij. Want De asielzoeker vind ik echt een geweldig boek. Een mooie hedendaagse W.F. Hermans. Ook zwartgalligheid, draagbaar gehouden door humor. En net als de boeken van Michel Houellebecq typisch van nu.

De asielzoeker gaat over Christian Beck, vertaler van gebruiksaanwijzingen. Hij leeft al jaren samen met zijn vriendin, die hij 'de vogel' noemt. Zijn vrouw is ongeneeslijk ziek en wil nog een keer een goede daad verrichten. Dat doet ze door te trouwen met een asielzoeker die zo aan een verblijfsvergunning komt. Beck accepteert het en staat zijn plek in bed af en slaapt voortaan onder de kapstok.

In flashbacks zien we hoe de relatie van Beck en zijn vriendin gaandeweg is veranderd. De liefde tussen hen, in ieder geval de lichamelijke, verdwijnt en Becks vriendin gaat als compensatie de verschoppelingen op de wereld helpen. Daarin gaat ze soms heel ver. Tijdens een verblijf in Eilat (vanwege wetenschappelijk werk van zijn vriendin) maakt Beck dagelijks zijn ommetje en bezoekt hoeren. Een dramatisch ongeval (of is het iets anders) in de peeskamer zet Becks leven op zijn kop.

Veel meer vertellen heeft weinig zin. Dat moet je zelf maar lezen. En het is ook niet in eerste instantie de verhaallijn zelf die het boek bijzonder maakt. Het is de stijl. Beck wordt zeer raak neergezet en Grunberg maakt van zijn hoofdpersoon een cynisch, zwartgallige man. Het gaat heel ver: idealen, daar heeft Beck het al niet eens meer over. Hij ziet zich zelfs als de man zonder illusies. Hij kijkt als het ware het leven recht in de bek, ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen.

Grunberg schrijft dat werkelijk prachtig op. Ik zal wat citeren op het gevaar af dat het zo los op je pc'tje niet overkomt. Maar dat risico nemen we dan maar.

"Jarenlang heeft hij geprobeerd zichzelf gelukkig te maken, maar dat was een doodlopende weg. Wie zichzelf gelukkig probeert te maken komt op een verroest zijspoor terecht, het nastreven van eigen geluk komt neer op het binnendringen van de hel.

Op een dag, zo'n tien jaar geleden, besloot hij zijn vrouw gelukkig te maken, ook als dat betekende dat hij zijn eigen verlangens en wensen geweld moest aandoen. Ze kwamen hem steeds ridiculer voor, die verlangens van hem, insecten waren het, absurd in hun onverzadigbaarheid, onvermoeibaar als mieren, een plaag, dat waren die verlangens van hem geweest. Zo gaat hij ook door het leven, als iemand die een plaag heeft doorstaan, die dagen, weken, jaren omgeven is geweest door een zwerm bijen en daar wel een paar steken aan heeft overgehouden maar er toch relatief ongeschonden uit is gekomen."


Grunberg schept een koude, kille wereld. Maar de absurditeiten en de humor slepen je als lezer er doorheen. Het gezeul van de asielzoeker met zijn zieke vrouw de trappen op naar hun etage, het is tragisch en hilarisch tegelijkertijd. Of de laatste wens van Becks vriendin: geitenkaas leren maken. Of de enorme uitval van Beck tegen een klagende buurvrouw. Zij klaagt dat Beck zijn vrouw zoveel herrie maken, terwijl deze vrouw zelf iedere dag, maar dan ook iedere de hele boel bij elkaar schreeuwt. De tirade van Beck die dan volgt, is om te gillen.

Aangrijpend is de passage waarin Becks vriendin sterft. In het ziekenhuis zegt ze met het laatste beetje kracht dat ze heeft: haal me hier weg. Beck aarzelt slechts een moment en draagt dan de asielzoeker op haar uit bed te tillen en gedrieën hollen ze (de vrouw nog altijd gedragen) naar huis. Daarna volgen onverwacht liefdevolle momenten van Beck ten opzichte van zijn vrouw.

Wat moet ik zeggen? Grunberg heeft een topper gemaakt die zich kan meten met de boeken van Hermans en Houellebecq. Lezen dus!

Ik vond het een hoofdpijnboek. Ik had meer plezier tijdens het lezen van Fantoompijn, bij De Asielzoeker kon ik me, vooral tijdens de eerste helft, maar moeilijk concentreren op het verhaal.

5,0
Ik ga nu maar een feelgood filmpje kijken, wat dit is zo'n deprimerend verhaal. Mijn geluk is ontmaskert.

3,0
Ik vond het wel een mooi verhaal. Of eigenlijk eerder mooi geschreven. Als je goed naar het verhaal kijkt kom je erachter dat er eigenlijk niets gebeurd. Alle ‘spannende’ dingen gebeuren in de flashbacks, als je ze zo mag noemen, over het leven van Beck en zijn vrouw toen ze nog in Eilat woonden.

Mijn opvatting over Beck is, is dat hij zich nogal vreemd gedraagt. Zijn karakter is vreemd. Hij trekt zich nergens iets van aan, hij leeft nergens voor, geen doel voor ogen, laat alles maar over zich heen komen, hij is erg onzinnig. Hij noemt zichzelf ook de grote ontmaskeraar. Ook lijkt het alsof iedereen die met hem in aanraking komt zich ook vreemd gedraagt. Niet vreemd zoals Beck, maar wel vreemd.

Ik vond het verhaal zelf in het begin erg raar in elkaar zitten. Het was namelijk moeilijk te volgen door de flashbacks. Maar na een tijdje raak je eraan gewend. Het wordt een deel van het ‘originele’ verhaal. Soms werd er ook wel eens ergens erg lang over verteld. In het begin was dat wel vervelend, maar na een tijdje raak je ook daar aan gewend en geeft het ‘t verhaal een soort van extra dimensie. Op zulke momenten kom je er namelijk achter hoe Beck in elkaar zit, wat hij al heeft meegemaakt en wat hij overal van vindt.

De personen praten bijna niet, ze hebben geen spontane gesprekken, alleen dringende vragen of mededelingen worden verteld. Ook dit is wel apart. Normaal gesproken zijn gesprekken van groot belang om een verhaal te kunnen vertellen. Ze kunnen wel grotendeels geschrapt worden, maar in dit verhaal komt er bijna geen gesprek voor. Je krijgt wat verteld en dat is het.

De gebeurtenissen in het boek waren wel zeer origineel en verrassend. Dat Beck zo vaak naar het bordeel gaat bijvoorbeeld, en hoe hij de prostituee met een schroevendraaier in een oog steekt. Ook dat zijn vrouw opeens van de een op andere dag met een asielzoeker gaat trouwen vind ik erg origineel. Wederom: dit zijn dingen die niet vaak voorkomen in een verhaal. Al deze dingen maken het verhaal anders, waardoor je het toch wilt blijven lezen, ook al gebeurt er weinig tot niets.

avatar van ultramarijn
4,0
Het is zo'n ongelooflijk vreemd verhaal.
Tijdens het lezen zat ik constant met een dubbel gevoel.
Er ontstaat verwarring over gevoelens van medelijden tegenover de personages!
Fantastisch hoe Grunberg Beck langzaam maar zeker totaal gék laat worden op het eind.
En hoe mensen dingen kunnen verdragen van elkaar.

Ik wou dat ik een schrijver was!

avatar van ANDREO
3,5
goed geschreven!
Grimmig en dwars zoals we van hem gwoon zijn.

5,0
Hando schreef:
Ik ga nu maar een feelgood filmpje kijken, wat dit is zo'n deprimerend verhaal. Mijn geluk is ontmaskert.


Ik kan dit nog steeds volmondig beamen. Je gaat als lezer helemaal op in de donkere en sombere denkwereld van Christian. Grunberg laat de lezer ook geen moment met rust. Het wordt steeds erger en op het einde voel je jezelf net zo leeg als de hoofdpersoon. Geen gezellig boek, maar als ervaring uniek en ongeëvenaard.

avatar van citizen
Grunberg is niet de nieuwe Hermans. Wel heeft hij met dit boek een meesterwerk geschreven.

avatar van DvonGeem
4,0
hij is wel de beste schrijver van de "nieuwe generatie". niet dat hij veel concurrentie heeft.

avatar van eRCee
3,5
Herlezen en erg gelachen. Vooral de dialogen zijn ontstellend grappig en van hoog niveau. Tussendoor zakt het verhaal soms in, maar een plot dat switcht tussen een geitenkaasboerderij in Duitsland en een hoerenkast in Tel Aviv is een goed plot, per definitie. Mijns inziens de beste van Grunberg.

avatar van thomzi50
4,5
Heeft inderdaad wat weg van Tirza (dat ik eerder las), maar ik vind stoorde me er niet aan: daarvoor zit er te veel unieke humor in, heeft de plot van De Asielzoeker te veel unieks en is het (wederom) te goed geschreven 4*

avatar van Cucuio
4,0
Goed geschreven. Door de manier van schrijven pik je de meest bizarre dingen.

Proest
Op de achterflap van mijn exemplaar staat een quote van het juryrapport van de AKO Literatuurprijs 2004 :

"...een boek dat je niet kunt lezen zonder geraakt te worden, omdat de schrijver op een ijzersterke manier een actueel thema tot weergaloze fictie heeft omsmeed. "

Welk actueel thema wordt hier bedoeld? De tweede intifada?

5,0
Dat vraag ik me ook af. Ik vind dit vrij universeel. Misschien doelen ze op de toenemende individualisering van de samenleving, waardoor mensen steeds meer vervreemd raken van hun omgeving.

1,0
Grunberg mag met zijn rommel lekker in New York blijven. Ik vind er echt helemaal niets aan. Ik heb me er doorheen geworsteld omdat het zo geweldig zou zijn.....
Wat mij betreft mag hij zijn antipathie voor Nederland doorzetten en hier geen boeken meer uitgeven. Verspilling van papier en inkt!

avatar van eRCee
3,5
Wat vind je er zo slecht aan dan?

1,0
Een (voor mij) niet te volgen verhaal zonder enige logica. Ook de humor (ik lees hierboven dat het erin zit) snap ik niet.
Overigens is dit iets wat ik bij heel veel Nederlands literatuur ervaar.

avatar van Aazhyd
2,5
Het boek is knap geschreven, maar ik merkte na een aantal hoofdstukken dat ik er knap gedeprimeerd van werd. Daarom niet verder gelezen.

4,5
Aazhyd schreef:
Het boek is knap geschreven, maar ik merkte na een aantal hoofdstukken dat ik er knap gedeprimeerd van werd. Daarom niet verder gelezen.


En deprimerend worden van een boek ervaar je als slecht?

avatar van eRCee
3,5
Ik heb dat vaker gehoord bij dit boek, terwijl ik het juist alleen maar erg grappig vind.

4,5
Deprimerend worden is voor mensen vaak een angst lijkt het wel, hehe. Ik denk dat veel mensen dit boek ook verkeerd begrepen hebben. Je zou het idd een zware kost kunnen noemen, of zelfs deprimerend, maar is het niet juist goed dat een boek dat teweeg kan brengen?

Vaak wordt er ook op gehamerd dat Grunberg zo'n negatieve toon handhaaft, zo ook door een vriend van me. Hij vindt het onrealistisch. Ik vind het naïef om te denken dat er niet een (gedeelte) waarheid in zit, in de cynische en 'negatieve' kijk van Grunberg.

Maar ik snap best dat niet iedereen zich hierin kan herkennen. Voor die mensen zal dit boek ook niks zijn denk ik, no offense.

avatar van Roel van M
4,5
Eerlijk gezegd vond ik de triestigheid van het boek na een bepaalde hoeveelheid ellende omslaan in iets waar je enkel nog om kunt lachen. Het wordt bijna grappig omdat het alsmaar schrijnender wordt.

Michael1992
De Asielzoeker is, in mijn ogen, het begin van het tweede deel uit Grunbergs werk. Waar het in Blauwe Maandagen, Figuranten en Fantoompijn nog voornamelijk de humor is die doorspekt wordt met tragiek is dit de eerste roman waar de tragiek de bovenhand voert. (De Joodse Messias vind ik dan weer bij de eerste boeken passen. Maar Tirza sluit duidelijk terug hierbij aan.)
Dit is het eerste boek waarin Grunberg voluit gaat. De mens leeft omgeven door talloze illusies en Beck heeft zichzelf de opdracht gegeven ze allemaal te ontmaskeren om op het einde zichzelf te ontmaskeren als ontmaskeraar. En vooral de zelfontmaskering wordt 350 pagina's lang geweldig weergegeven. Soms pijnlijk, soms grappig, soms beklemmend maar altijd Grunberg.
Het depressieve gevoel waar velen het over hebben voelde ik niet zozeer tijdens maar vooral na het lezen wanneer je het boek dichtgeklapt hebt en je realiseert dat het leven in feite een zielige maar broodnodige illusie is.

4.5*

3,5
Het is absurd en deprimerend. De volledige geslotenheid van de personages, de onvermijdbaarheid van alle ellende, de landschappen en zinloze toestanden... Ik kon er wel mee lachen, maar naar het einde toe steeds minder...

avatar van mjk87
4,0
Buster Keaton was een komiek die zijn smoel altijd volledig strak hield. Grunberg schreef ooit ook een boeiende bundel over film met als titel Buster Keaton Lacht Nooit. Hij is er bekend mee. Met dit boek De Asielzoeker doet Grunberg eenzelfde soort iets. Iets volstrekt absurds vertellen maar met een uitgestreken gezicht alsof het allemaal volstrekt normaal is. Dat kan volledig misgaan, maar Grunberg kan wel geweldig schrijven. Vooral is hij een meester in dialoog. Waardoor dat absurdisme, vooral door de apathische hoofdpersoon, bijna geloofwaardig wordt, maar in ieder geval enorm geestig. Vooral twee hoofdstukken halverwege op het bureau en daarna tussen man en vrouw na de aanval op een sekswerker en de gevolgen daarvan zijn echt fenomenaal goed. Dat niveau wordt zeker niet overal bereikt, maar ik heb me echt kostelijk hiermee vermaakt.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:12 uur

geplaatst: vandaag om 13:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.