Het Leven Is Vurrukkulluk - Remco Campert (1961)

er moet eerst een andere omslag gekozen worden vind ik, deze van de 'grote lijsters' is misschien wel de slechtste omlsag die dit boek ooit heeft mogen dragen...

briljante openingszin, goed boek, iedereen moet dit gelezen hebben (liefst nog voor je 16e)

Is inderdaad een lelijke cover.

Dit zal ik dus ook op mijn lijstje 'nog te lezen plaatsen'.

Inderdaad een lelijke cover. Natuurlijk is dit de originele, maar die kwam misschien wel terecht niet door de crew-controle.

ik heb 2 oude exemplaren van dit boek met verschillende covers,ik kan ze wel even inscannen.

Betreffende de inhoud en niet het uiterlijk:

Leest lekker weg. Droog boek. 4* van mij

Hmm, mijn exemplaar heeft een cover met een één of ander gek beest (volgens mij een kikker ofzo) erop. Moet 'm nog even uitlezen, dan volgt er een beoordeling.

Wat ik zo schitterend aan Campert vind is z'n taalgebruik en de absurditeit van bepaalde situaties en dialogen. Een van de mooiste woordgroepen ooit gelezen: "haar heupwiegende heup". Prachtig! Staat heel hoog op m'n lijst met "Daar komt Janneke met haar hoofd om de hoek." - Annie MG Schmidt.

Geweldig geschreven inderdaad, heb soms best hardop moeten lachen. 4.0*

Hoe oud is Mees eigenlijk, als Panda bijna 16 is, 26?

Zorgeloos boek dat heerlijk wegleest en waar je herhaaldelijk om kunt lachen. 4,0*

Geweldig hoe simpel het leven in dit boek kan lijken. Dit boek is gewoon een bewustwording van hoe geweldig de zonovergoten zomerdagen kunnen zijn. Zorgeloos en gemakkelijk weg te lezen. Voor mij zeker een groot favoriet.

Het valt me op dat hierboven vooral de liefhebbers van dit boek berichten hebben geplaatst, voor het evenwicht zal ik er ook kort wat over neerpennen, ondanks dat het voor mij alweer een jaar of 3 geleden moet zijn dat ik het boek gelezen heb.

Het Leven is Vurrukkulluk is een tijdsbeeld van de jaren 60 waarin de stijve jaren 50 achter worden gelaten en de vrijheid tegemoed wordt getreden. Campert weet deze sfeer goed neer te zetten vooral door de ijzersterke dialogen.
Hierboven wordt al opgemerkt dat het boek 'zorgeloos' is en 'heerlijk wegleest', hier zit hem ook precies het zwakke punt van het boek. Het is geen boek dat je grijpt, dat je aan het denken zet of dat nog weken lang door je hoofd spookt, Nee, daarvoor is het boek gewoonweg te simpel.

Mijn eerste kennismaking met Campert en meteen eentje die me niet meer los zal laten. Het leven is verrukkulluk is namelijk een fantastisch boek. Een grappige, pijnlijke maar ook leuke sfeerschets van de jaren '70, alhoewel ik geloof dat het boek, op enkele kleinigheden na zich ook vandaag de dag zou kunnen afspelen. Een boek om heerlijk in weg te dromen, waar de alledaagsheid op een fantastische manier gemythologiseerd wordt.

4,5*

Dit jaar de keuze voor 'Nederland Leest'. Leuk, want deze heb ik nog niet gelezen en het is schijnbaar wel een must.

(Hoewel, als je in DWDD door Ronald Giphart wordt aangeprezen, gaan er toch alarmbellen rinkelen...)

Erg mooi boek, terechte keuze als boek voor "Nederland leest". Lichtvoetig, maar ook best melancholisch, een soort (wel minder getalenteerde) Nescio in de jaren zestig. Bovenal weet Campert sommige dingen gewoon perfect te beschrijven, precies de goede woorden te gebruiken en dat ook nog eens zo zacht en teder. Mooi!

Vanaf vrijdag is er elke avond op Nederland2 een tientalminutendurende voorleessessie uit dit boek, naar aanleiding van Nederland Leest.

Mooi boek, alleen staan sommige woorden fonetisch geschreven, waarbij ik toen ik in het boek begon eerst even aan moest wennen, bijvoorbeeld het woord teerst, na een paar keer uitspreken kwam ik erachter dat het "het eerst" moest zijn.
Maar het verhaal zelf was 12 in een dozijn, maar wat me aansprak was de woordkeuze (zie hierboven).

***3***

Aanvankelijk erg grappig boek. Er komt nog best wat treurigheid voor in het boek, maar toch heeft het door zijn hele toon vaak iets ongedwongens en bijna vrolijks en onbezorgds. Lekker gevat ook. Jammer alleen dat die frisse humor en het prachtig spelen met taal op een gegeven moment grotendeels overboord wordt gegooid.

Wel tof dat een ouder worden Kees de Jongen in het boek voorkomt. Rosa Overbeek wordt ook nog genoemd. Kees de Jongen is een van mijn favoriete boeken. Op het einde wordt het boek weer grappig met dat feest. Vooral het einde met die paraplu blijft wel hangen. Misschien ga ik Kees de Jongen weer eens lezen. De laatste keer dat ik hem las is al vrij lang geleden.

Prachtig boek, waarin Campert laat zien hoe je van niets, iets kunt maken.

He, ik zie nu pas dat op deze omslag iemand nijslolly in zijn mond heeft. Ik dacht dat het een verkeersbord was...

Je haat de woorden uit mijn mond. Sterk boek, vooral in de dialogen, maar snap niet helemaal waar dit werk zijn grote status vandaan heeft.

Een mooi geschreven boek over zorgelijk zorgeloze jongeren. Het boek riep voor mij een sfeertje op dat je regelmatig tegenkomt in film uit de jaren zeventig over jongeren die leven op lusten. Het levenslustige sfeertje beviel me goed. Regelmatig schoot mij overigens Tellegens zinnetje 'Toen niemand iets te doen had' te binnen.
De schrijfstijl, de personages, de sfeer, de dialogen en de humor verveelden mij geen moment.

Best een leuk boekje. Het schommelt een beetje tussen lieve momenten en pure zomerse nonsens en veel spielerei met woorden die ik bij een ander boek van Campert (Tjeempie) ook al zo strontvervelend vond. Dat haalt echt irritatie bij mij naar boven. Het tweede deel laat die ongein een beetje achter zich en leest een stuk lekkerder. Het blijft wel even luchtig en vluchtig en is prima als tussendoortje, ook vanwege de zeer geringe lengte. En oké, stiekem zit er meer in qua inhoud waarin de losse jaren 60 naar voren komen, maar uiteindelijk overheerst die luchtigheid. En niet elk moment is even boeiend. En er is nooit een 5-3 geweest tussen Nederland en België, dat is dan weer jammer. Al maakt dat voor de score niet uit. 3,0*.

Leuker boek dan ik op voorhand had verwacht. Qua plot gebeurt er weinig, en dat vind ik meestal een nadeel, maar de speelse schrijfstijl van Campert weet dit boek echt te dragen. Het boek barst van de goed gevonden formuleringen en woordgrappen, en heeft af en toe een cynische en melancholieke ondertoon die de nodige afwisseling biedt van de meer luchtige en vrolijke passages.

Het viel mij juist op dat ze stiekem nog best veel zorgen hadden Ted!

Het stukje waar de "oude grijsaard" onze jonge vrienden in het park komt lastig vallen vond ik fenomenaal. Heel flauwe humor qua woordgrapjes, heerlijk. De jonge mensen doen maar wat! Ze roken teveel Marie Johanna! Etc. Tja flauw, maar in de context van die passage vond ik het leuk .

Ik kreeg dus juist geen gevoel van zorgeloosheid, maar meende juist een beginnende bewustwording van het echte leven te proeven. De grens af en toe passerend richting volwassen worden en daarmee de jeugdige onbezorgdheid achter je laten. Het melancholische gevoel van wat daarbij komt kijken, het feit dat alles doorgaat en terugkeren naar wat was niet mogelijk is. Dat idee.

Niet al te dik boek, maar ik vond het leuk om eindelijk eens nader kennis te maken met deze klassieker.