Shutter Island - Dennis Lehane (2003)
Alternatieve titel: Gesloten Kamer
Engels
Thriller
336 pagina's
Eerste druk: William Morrow,
New York (Verenigde Staten)
Zomer 1954. US Marshal Teddy Daniels komt aan op Shutter Island, waar het Ashecliffe Hospital, een inrichting voor psychopathische misdadigers, is gelegen. Samen met zijn partner, Chuck Aule, onderneemt hij een speurtocht naar Rachel Solando, een voortvluchtige moordenares. Maar ook Teddy Daniels heeft zijn geheimen. Hoe dichter Teddy en Chuck de waarheid naderen, des te meer ze beginnen te geloven dat ze Shutter Island misschien nooit meer zullen verlaten. Want iemand is bezig hen tot waanzin te drijven...
- nummer 115 in de top 250
Schitterende, ijzingwekkend spannende thriller die geen moment verveelt én een heel verrassend einde bevat. Echt een topper, voor wie houdt van een intelligente en razendspannende thriller die goed gedocumenteerd is en uitstekend uitgewerkte personages bevat, en niet vies is van een portie absurditeit, surrealisme (die dromen zouden zo uit Kuifje kunnen komen) en een drastische plotwending, is dit een echte aanrader.
Niets aan toe te voegen.
Zeker een super einde !
4.5*
Het verhaal steekt in ieder geval uitstekend in elkaar. De plot klinkt als één van velen, maar het verhaal is geen standaard thriller. Verre van zelfs. Lange tijd laat Lehane de lezer in het ongewisse en je gaat als vanzelf meepuzzelen met de hoofdpersonen. Pas op het einde komt er echt duidelijkheid. De veelbesproken twist vond ik alleen niet zo verrassend. Een soort Secret Window einde. Desalniettemin toont het einde wel aan dat Lehane de losse eindjes duidelijk en vrij plausibel aan elkaar schrijft.
Helaas was ik verder niet echt te spreken over de stijl van Lehane. Mij allemaal wat te surrealistisch en te bombastisch. Niet echt heel ergerlijk, maar hierdoor kwam ik nooit helemaal lekker in het verhaal te zitten. De dromen en de constante vergelijkingen met de oorlog was ik op den duur spuugzat.
Shutter Island steekt qua plot alleraardigst in elkaar, maar er zijn voor mij iets teveel ergernissen in dit boek te vinden om het echt als topper te markeren.
* * * ½
Ik ben in dit geval benieuwd naar de roman - beter of niet beter dan de film, ik vermoed het eerste ...
Maar wat een kennismaking met Dennis Lehane. Het verhaal is een geweldige mengeling van mystery, thriller en drama. De personages voelen levensecht aan en het is heerlijk om steeds op het verkeerde been te worden gezet. Omdat ik de film al had gezien wist ik natuurlijk al dat Teddy Daniels eigenlijk Andrew Laeddis is en dat hij de zoektocht naar de vermiste patient en het ontmaskeren van lugubere medische onderzoeken verbeeld om zo de waarheid weg te stoppen; Dat hij Andrew Laeddis is en dat hij zijn vrouw heeft vermoord omdat zij hun drie kinderen heeft verdronken.
Ik vind het eigenlijk best jammer dat ik eerst de film heb bekeken omdat ik nu niet honderd procent verrast kon worden door het einde. Het einde is volgens mij vrij duidelijk maar er kan wel over gespeculeerd worden. Is hij nu echt een patient of is hij toch het slachtoffer geworden van een complot , ik neig duidelijk naar het eerste.
Dennis Lehane heeft een erg boeiende schrijfstijl, al moest ik er pakweg de eerste twintig pagina's wel even inkomen, en hij heeft mij het hele verhaal door weten te boeien. Hij zet de personages erg realistisch neer, maar geeft toch duidelijk wat aanwijzingen naar de werkelijke gesteldheid van Teddy/Andrew . Ik ga zeker meer van Dennis Lehane lezen.
Lehane regisseert zijn verhaal uitstekend. Realistische personages, een spannende setting en het nodige mysterie zijn de driepoot onder het plot. Fantastische schrijver.
Zowel het boek gelezen als de film gezien. Hoewel de een de ander verraadt, konden ze mij allebei bekoren. Het boek, als origineel, beter, maar waar ik toch regelmatig zie waar een boekverfilming door de mand valt, is dat hier zeker niet het geval.
Lehane regisseert zijn verhaal uitstekend. Realistische personages, een spannende setting en het nodige mysterie zijn de driepoot onder het plot. Fantastische schrijver.
En toch denk ik altijd bij het zien van de film 'was het dit, of beter,komaan mensen, kon dit echt niet beter, eigenlijk vind ik dat mensen met hun poten van boeken moeten afblijven. Waar haalt iemand eigenlijk het recht vandaan om een boek, met al zijn nuances, kleine en grote situaties, en vooral de grote gevoelens, samen te ballen in een een uur durend filmpje . Als lezer trek je uren uit, nee zelfs dagen, en verlies je jezelf in een boek, leef je mee met personages, denk je na over hun situatie, en zeg je na uren lezen, als je het boek toeslaat, god wat een goed boek was dit zeg. En dan vinden mensen het nodig om dit te 'verfilmen Neem nu 'der vorleser' goed boek, het duurt dagen als lezer om stilaan te begrijpen, mee te gaan, en je te verdiepen, dagen lang, uren en uren lees je en doe je moeite voor een boek.
En wat krijg je dan, een verfilming,van iets, van een klein fragment, met mensen die helemaal niet passen in je voorstelling, en meestal slecht acteren....Nogmaals , ik vind dat regisseurs zelf scenario's moeten schrijven maar vooral met hun poten van boeken moeten blijven.
Hoofdrolspeler Teddy is een sympathieke oorlogsveteraan, die samen met een tot dat moment voor hem onbekende andere veteraan op zoek moet naar een ontsnapte gevangene. De 2 mannen hebben onmiddellijk een klik, en ik als lezer ook met beide heren. Gemoedelijk keuvelen, zenuwen wat weglachen met elkaar, wat oude herinneringen met elkaar delen... kortom, datgene wat mannen vrij snel met elkaar doen, ook al kende je elkaar daarvoor nog niet. Langzaam maar heel zeker wordt je vervolgens een verhaal ingezogen waar niets is wat het lijkt.
Het verrassende einde verraste mij niet helemaal, want je voelt als lezer steeds meer aan waar het heen gaat...
Mooi boek, van genoten!