De Helaasheid der Dingen - Dimitri Verhulst (2006)
mijn stem
330 stemmen
Nederlands
Autobiografische Roman / Streek/Familie
206 pagina's
Eerste druk: Contact,
Amsterdam (Nederland)
Dimitri Verhulst keert terug naar zijn geboortegrond in Reetveerdegem. We maken kennis met zijn vader, Pierre, die zijn paar uur oude zoontje in een postzak op zijn fiets langs alle kroegen van het dorp rijdt om hem aan zijn vrienden te tonen; zijn grootmoeder, wier nachtrust al te vaak verstoord wordt door de politie als die weer eens een van haar dronken zonen thuis komt afleveren: en niet te vergeten de werkloze nonkels Potrel, Witten en Zwaren, voor wie een wereldkampioenschap zuipen het hoogst haalbare is en die leven volgens het adagium 'God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen'.
- nummer 241 in de top 250
0
geplaatst: 8 maart 2017, 20:20 uur
mathieu f. schreef:
Zeer goed boek dat zeer boeiend geschreven is, zodat je kan blijven lezen. Een verhaal met einde is het inderdaad niet echt, er wordt enkel een leven van het Dimmetrieken vertelt die uit een marginale familie komt. Maar omdat ze zo zijn, is het boek zo grappig. Het lijkt bijna onrealistisch dat de jongen die is opgegroeit in dat milieu, een goede bekende schrijver wordt die zijn jeugd zo goed kan opschrijven in een boek.
Ik vind dit boek een aanrader.
Zeer goed boek dat zeer boeiend geschreven is, zodat je kan blijven lezen. Een verhaal met einde is het inderdaad niet echt, er wordt enkel een leven van het Dimmetrieken vertelt die uit een marginale familie komt. Maar omdat ze zo zijn, is het boek zo grappig. Het lijkt bijna onrealistisch dat de jongen die is opgegroeit in dat milieu, een goede bekende schrijver wordt die zijn jeugd zo goed kan opschrijven in een boek.
Ik vind dit boek een aanrader.
Je hebt gelijk dat het boek goed geschreven is en ik vind zijn manier van schrijven zeer aangenaam. Maar toch vond ik het moeilijk om het boek in een keer te lezen. Hij kon inderdaad zijn jeugd wel goed verwoorden en hij heeft een manier van schrijven die ik waardeer, maar ik zou er niet zozeer om lachen.
1
geplaatst: 2 maart 2018, 14:50 uur
De helaasheid der dingen is gebaseerd op Dimitri Verhulsts jeugd. Het is humoristsich en tegelijk een gevoelig verhaal over de treurige jeugd van de schrijver zelf. Het deel waarin de volwassen Dimitri met zijn zoontje terugkeert naar Reetveerdegem om tot de conclusie te komen dat hij zijn dorp en zijn familie ontgroeid is, vond ik het mooist. Et is zeer mooi om met humor en liefde over zo een jeugd te schrijven.
4
geplaatst: 30 januari, 13:57 uur
Ik hou van de Vlaamse literatuur. De rijke taal, humor en vaak dat mooie rauwe randje. Veelal gaat het over mensen die net wel/net niet binnen de grenzen vallen van wat de maatschappij als "normaal" kwalificeert. Zo ook in dit boek. Heel mooi beschreven vind ik de worsteling van de hoofdpersoon. Wie ben ik nou zelf en waar hoor ik nou eigenlijk echt bij.
Mooiste hoofdstuk vond ik die over de "Tour de France". Hier werd niet bij gefietst, maar het ging erom wie het meeste en het snelst bier en sterke drank kan drinken. Soms demarreerde iemand, om vervolgens na vele kilometers voorsprong richting ziekenhuis te verdwijnen met een vermeend delirium. Weer anderen gingen alleen voor de groene trui met af en toe een tussensprintje om vervolgens weer rustig af te zakken richting peloton.
Het mooiste komt nog; de vader van Dimitri krijgt een mooie fiets cadeau van zijn moeder, want die denkt dat hij echt aan het fietsen is. Terwijl zijn moeder zich hiervoor diep in de schulden steekt, verkoopt de beste man zijn fiets snel zodat hij weer geld heeft voor meer bier. Wat een verhaal
Mooiste hoofdstuk vond ik die over de "Tour de France". Hier werd niet bij gefietst, maar het ging erom wie het meeste en het snelst bier en sterke drank kan drinken. Soms demarreerde iemand, om vervolgens na vele kilometers voorsprong richting ziekenhuis te verdwijnen met een vermeend delirium. Weer anderen gingen alleen voor de groene trui met af en toe een tussensprintje om vervolgens weer rustig af te zakken richting peloton.
Het mooiste komt nog; de vader van Dimitri krijgt een mooie fiets cadeau van zijn moeder, want die denkt dat hij echt aan het fietsen is. Terwijl zijn moeder zich hiervoor diep in de schulden steekt, verkoopt de beste man zijn fiets snel zodat hij weer geld heeft voor meer bier. Wat een verhaal
3
geplaatst: 7 februari, 13:31 uur
De weinige Vlamingen die ik heb gelezen bevallen mij ook zeer. Zo ook deze van Verhulst. De eerste hoofdstukken zijn zowel treurig als grappig. De symbolische Tour de France die nonkel Potrel hoopt te volbrengen is inderdaad erg leuk beschreven. Verderop wordt de toon van het boek iets melancholischer, en daarmee iets minder amusant. De grove, schijt-aan-alles-hebbende Verhulst bevalt me iets beter dan de overpeinzende. Desalniettemin een plezant boekske.
Op naar de volgende Vlamingen: Lanoye en Brusselmans.
Op naar de volgende Vlamingen: Lanoye en Brusselmans.
2
geplaatst: 7 februari, 14:24 uur
Tip: Suikerspin van Erik Vlaminck. Wat mij betreft een van de beste Belgenboeken.
Al zijn de andere boeken van Erik Vlaminck ook erg te gek.
Al zijn de andere boeken van Erik Vlaminck ook erg te gek.
3
geplaatst: 7 februari, 14:50 uur
Suikerspin is erg goed ja, maar Lanoye is zeker net zo fantastisch.
1
geplaatst: 8 februari, 00:36 uur
Roel van M schreef:
Suikerspin is erg goed ja, maar Lanoye is zeker net zo fantastisch.
Suikerspin is erg goed ja, maar Lanoye is zeker net zo fantastisch.
Zet ik Lanoye op mijn lijst.
1
geplaatst: 8 februari, 14:39 uur
Persoonlijk houd ik van beide soort Lanoye's. Zijn meer autobiografisch werk zoals Kartonnen Dozen en Sprakeloos.
Maar met name zijn fictieve werk vind ik fantastisch. De monstertrilogie (Het goddelijke monster, Boze tongen en Zwarte tranen) kun je zien als een soort beschrijving van het moderne België. Dat is denk ik wel mijn favoriete werk van Lanoye.
(En er is heel veel meer als je ook van toneel en zijn scherpe columns kunt genieten.)
1
geplaatst: 8 februari, 16:54 uur
Ik zag inderdaad een flinke lijst aan boeken. Zou wat zijn als ik over Tom Lanoye net zo enthousiast wordt als over Erik Vlaminck.
Heb eerst nog wat andere boeken die ik wil lezen, maar daarna ga ik het eerste deel van de monstertrilogie lezen. Ben wel benieuwd.
Heb eerst nog wat andere boeken die ik wil lezen, maar daarna ga ik het eerste deel van de monstertrilogie lezen. Ben wel benieuwd.
0
geplaatst: 20 februari, 19:29 uur
lapetit schreef:
Je hebt gelijk dat het boek goed geschreven is en ik vind zijn manier van schrijven zeer aangenaam. Maar toch vond ik het moeilijk om het boek in een keer te lezen. Hij kon inderdaad zijn jeugd wel goed verwoorden en hij heeft een manier van schrijven die ik waardeer, maar ik zou er niet zozeer om lachen.
(quote)
Je hebt gelijk dat het boek goed geschreven is en ik vind zijn manier van schrijven zeer aangenaam. Maar toch vond ik het moeilijk om het boek in een keer te lezen. Hij kon inderdaad zijn jeugd wel goed verwoorden en hij heeft een manier van schrijven die ik waardeer, maar ik zou er niet zozeer om lachen.
Ik vond het boek ook heel goed geschreven, wat juist de reden is dat ik er kon mee lachen. De humoristische manier waarop het geschreven is, is zo goed dat je zelfs met de verschrikkelijkste situaties toch even moet lachen. Ik begrijp natuurlijk wel waarom iemand er niet mee zou kunnen lachen.
1
geplaatst: 12 maart, 19:33 uur
janne
Ik was al bekend met de verfilming van De helaasheid der dingen. Toen ik deze voor de eerste keer zag schrok ik, ik snapte de film niet goed. Marginaal, dat vond ik het. Dat er echt wel een diepere betekenis achter zat was me niet duidelijk. Onlangs las ik het boek en ik was aangenaam verrast. Je had nog altijd de zatte nonkels, de vuile praat en dat milieu dat totaal verschilt van dat van ons, maar door de manier waarop het beschreven werd kreeg ik er een heel ander gevoel bij. Ik begreep nu ook het einde veel beter. Het contrast tussen Dimitri tijdens zijn jeugd en nu, 20 jaar later, is heel goed te lezen. Daarboven komt dan nog de humor doorheen het boek, wat het toch heel luchtig maakt. Het boek leest heel vlot en is zeker een aanrader. Op jullie leeslijst zetten dus!
Ik was al bekend met de verfilming van De helaasheid der dingen. Toen ik deze voor de eerste keer zag schrok ik, ik snapte de film niet goed. Marginaal, dat vond ik het. Dat er echt wel een diepere betekenis achter zat was me niet duidelijk. Onlangs las ik het boek en ik was aangenaam verrast. Je had nog altijd de zatte nonkels, de vuile praat en dat milieu dat totaal verschilt van dat van ons, maar door de manier waarop het beschreven werd kreeg ik er een heel ander gevoel bij. Ik begreep nu ook het einde veel beter. Het contrast tussen Dimitri tijdens zijn jeugd en nu, 20 jaar later, is heel goed te lezen. Daarboven komt dan nog de humor doorheen het boek, wat het toch heel luchtig maakt. Het boek leest heel vlot en is zeker een aanrader. Op jullie leeslijst zetten dus!
* denotes required fields.
* denotes required fields.