menu

Il Pendolo di Foucault - Umberto Eco (1988)

Alternatieve titel: De Slinger van Foucault

mijn stem
3,97 (95)
95 stemmen

Italiaans
Historisch / Thriller

661 pagina's
Eerste druk: Bompiani, Milano (Italië)

Drie redacteuren van een uitgeverij in Milaan raken door manuscripten die zij onder ogen krijgen onafwendbaar verstrikt in de gedachte dat er iets onvoorstelbaars gaande is op deze wereld. In een tijd waarin de ratio en de automatisering hun triomfen vieren, beginnen zij verbanden te leggen tussen Tempeliers, partizanenstrijd, Braziliaanse umbanda's, Rozenkruisers, computers, vrijmetselaars, stripfiguren en kabbala. Ze komen tot de ontdekking dat werkelijk alles met alles samenhangt. Het lijkt een spel, tot de eerste dode valt... Opgejaagd door het huiveringwekkende besef dat de geschiedenis slechts een complot, een samenzwering van mysterieuze krachten is, worden ze steeds verder meegesleurd in hun toch langs de aftocht van de werkelijkheid.

zoeken in:
avatar van Chungking
3,5
Freud schreef:
Ja, het is veel te moeilijk en Eco overdrijft enorm in zijn woordgebruik, name dropping en verwijzingen naar weet ik veel welke historische figuren waar niemand behalve hijzelf ooit van gehoord heeft... zo komen er werkelijk honderden dingen voorbij tijdens het lezen van dit boek, zodat je niet anders kunt dan je erbij neerleggen dat je meestal gewoon niet weet waar het over gaat.
Maar voor het onderwerp van dit boek is dat eigenlijk ook noodzakelijk: de diabolici die erin worden opgevoerd doen ook niet anders dan verbanden zoeken tussen de meest vergezochte feiten en gegevens, en het boek zelf is niet meer dan een geniale parodie hierop...


Het boek is inderdaad absoluut meesterlijk geconstrueerd, en voor de eruditie van Eco kan je alleen maar bewondering hebben - net zoals voor zijn (schijn)poging om de wereldgeschiedenis te herschrijven via het plan.
Maar dat maakt het jammer genoeg nog niet meteen een goed boek. Wat mij betreft zaten er bv. tal van overbodige passages in en had het verhaal echt wel wat toegankelijker mogen zijn. De eerste pakweg 30 pagina's alleen al lijken wel een poging om zoveel mogelijk lezers af te schrikken met ingewikkelde zinnen (zie bv. zin 3) en woorden waar je nog nooit van gehoord hebt. Bovendien vond ik de kern van het plan zelf niet geloofwaardig: een geheim verspreiden over verschillende groepen in verschillende landen en dit gedurende 600 jaar in stand proberen houden is sowieso gedoemd om te mislukken... Napoleon en Hitler erbij betrekken was ook zoiets van, tsja: 'crackpot theory'

De slinger sloeg wat mij betreft wat te ver door dus
Een indrukwekkende maar niet echt voldoening gevende leeservaring.

4,5
Ik heb zelden zo gelachen tijdens het lezen. Eind jaren tachtig was het ook erg leuk als reactie op de hele new age beweging met de Aquarius samenzwering, Castaneda, Baghwan, Blavatsky en wat niet al. De tijdgeest is wel veranderd, en ik ben bang dat lezers die een Dan Brown verwachten de fantastische ironie hiervan grotendeels ontgaat.

avatar van apocrief
3,0
Voor de tweede maal herlezen, en wat heeft dit boek voor mij aan impact verloren. Hele stukken lijken mij uit een encyclopedie te zijn overgeschreven (is natuurlijk niet, maar zo komt het op mij over); de Abulafia delen zijn niet om door te komen en de vele zijwegen wisten me nu ook niet meer te bekoren. Van 4.5 naar 3.0 is een flinke teruggang, maar wel gerechtvaardigd. Eco wist trouwens nog wel enkele romans uit deze te trekken, nl. De Mysterieuze Vlam van Koningin Luana, waar Eco het weer over zijn jeugd tijdens WO 2 heeft. En De Begraafplaats van Praag, wat ook enkele malen in De Slinger voorkomt. En Het Nulnummer, wat ook over een uitgeverij gaat. Een vruchtbaar boek derhalve voor Eco.
Ik hoop niet dat De Naam Van De Roos mij bij herlezing ook gaat tegenvallen. Ik stel dat maar eventjes uit...

avatar van Raskolnikov
2,5
Ik heb me de moeite bespaard na te gaan is wat waar is, wat waar zou kunnen zijn, wat onwaarschijnlijk en wat gefantaseerd. Zo moeilijk is het de kluwen aan feiten en theorieën te ontwarren, zo moeilijk is het grip te krijgen op de werkelijkheid, lijkt Eco te stellen. De Slinger geeft meer inzicht in de constructie van complottheorieën, dan in de ontvangst daarvan. De vraag waarom complottheorieën op brede belangstelling kunnen rekenen komt niet echt aan bod, iets waar ik juist wel in geïnteresseerd was. Dat Eco zich richt op de constructie, heeft vermoedelijk ook te maken met het raakvlak met de schrijverskunst. Wat is schrijven immers anders dan het ‘vertellen van een hoop leugens om een beetje waarheid bloot te leggen’. De spaarzame passages die daar over gaan konden mij dan ook het meeste boeien. Verder is De Slinger vrij taai, zelfs (of vooral?) als je het allemaal heel tongue-in-cheek neemt. Al die over elkaar buitelende geschiedenissen zijn gewoon wat veel van hetzelfde. Voor een absurdistische behandeling van de fenomenen complottheorie en geheim genootschap gaat mijn voorkeur uit naar The Crying of Lot 49, dat slechts een vijfde van dit aantal pagina’s beslaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:50 uur

geplaatst: vandaag om 12:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.