Chronicles: Volume One - Bob Dylan (2004)

Dylan is geen orakel, Bob is een mens en hij is de eerste om dat zelf toe te geven. Leve Bob!

Hoe zit het eigenlijk met de 2 vervolgen? Ik heb al lange tijd dit boek vastgehad maar nooit meegepakt omdat het een eerste deel is en dan wil ik de rest ook hebben...

Wie zal het zeggen? Laat de keuze om deel 1 te lezen er in ieder geval niet vanaf hangen. Het zou goed kunnen dat er plotseling een tweede deel wordt aangekondigd, maar tussen al het touren, opnemen en schilderen door weet ik niet hoe waarschijnlijk dat is.

Gewoon deel 1 lezen en afwachten

Mooi boek van Dylan, een autobiografie op z'n eigen manier. Hij neemt je mee naar plaatsen en tijdsgewrichten, van zijn eerste dagen als folkzanger in New York tot het opnemen van 'Oh Mercy' met Daniel Lanois. Veel korte zinnen, afgekapt lijken ze soms, maar dat zal 's mans schrijfstijl zijn. Hij heeft het vaak over invloedbronnen en helden, uit de wereld van de muziek, literatuur, kunst, media, politiek... Een bijzonder leerrijk boek ook nog 'ns daardoor, en gewoon erg leuk om te lezen.

4 sterren

Bob Dylan neemt je mee naar drie cruciale punten uit zijn carrière: toen hij als jonge zanger in New York belandde, met niets in z'n zakken behalve ambitie, toen hij tegen wil en dank was uitgegroeid tot een icoon, de stem van een generatie, en toen hij uitgeblust was en op zoek naar nieuwe energie. Dat eerste stadium is geniaal om te lezen, dat tweede al iets minder interessant en het derde bijzonder zeurderig. Gelukkig sluit Bob het boek af zoals het begonnen is, met zijn lotgevallen als jonge, onervaren, zoekende artiest, toen hij nog niet wist dat hij zou uitgroeien tot de beste poëet-songschrijver aller tijden. Hij vertelt waar hij zijn inspiratie haalde en wie zijn voorbeelden zijn, en dat kan al eens meer-de-re pagina's in beslag nemen. Een intrigerende inkijk in het leven van een legende (en volgens mij ook één van de weinige autobiografieën die ook effectief door de persoon in kwestie geschreven zijn).

Een aantal weken geleden werd bekend dat Bob Dylan de nobelprijs voor de literatuur had gewonnen. Er kwam nogal een discussie los, zeker toen Dylan ook maar niet reageerde. Wat te doen? Wat als hij niet eens zou komen opdagen bij de uitreiking? Overal heerste onbegrip. Wat is dat voor arrogante muzikant die gewoon weigert om te reageren? Als je het eerste deel van de Kronieken leest, kan het je nauwelijks nog verbazen dat de beste man nog niet reageerde. Hij is in dit eerste deel van de autobiografie duidelijk over prijzen, meningen en recensies: hij kan er niets mee. Anderen gaan met zijn creaties aan de haal. Zij maken er meer van dan hij ooit bedoeld heeft. Hij plukte ze gewoon uit de lucht, uit zijn fantasie. Een visie op waar de wereld naar toe zou moeten gaan? Niets voor hem.

Als je het boek leest is het alsof Dylan vanuit andere dimensies denkt. Ook zijn biografie zijn flarden van zijn leven. Hij zet zijn leven niet in chronologische volgorde, vertelt nagenoeg niets over waar hij vandaan komt en wie zijn ouders zijn. Het is alsof hij er ineens was en dat hij op weg was naar iets waar hij geen idee van had. Hij somt grote aantallen boeken en vooral artiesten op die hem geïnspireerd hebben. Op een gegeven moment belanden we in een periode waarin hij het album 'Oh Mercy' opneemt om later weer terug te gaan naar de tijd waarop hij bijna de Dylan wordt die we zijn gaan kennen. Hier en daar wordt het langdraderig, lijkt Dylan zichzelf soms zelfs even te herhalen en verliest het boek iets van haar kracht.

De kracht van het boek zit hem in Dylans droomwereld. Hij schrijf veel in metaforen, lijkt weinig op te hebben met de realiteit. Die realiteit bevindt zich in die andere wereld, die eindeloze droomwereld. Het is prachtig om even meegenomen te worden in de denkwereld van zijn briljante geest. Ik las de vertaling, een redelijke vertaling, maar sommige zinnen laten zich lastig vertalen en verliezen in het proces de glans van zijn oorsprong. Dat is jammer. Ik ben erg benieuwd naar deel 2 en 3 die ooit zijn aangekondigd, maar tot nu toe nog niet zijn uitgebracht.