Mildred Pierce - James M. Cain (1941)

Dit boek is ooit verfilmd met Joan Crawford in de hoofdrol. Een goede maar wel beklemmende film!

Een kleine verrassing, dit overdadige melodrama door de schrijver van rauwe noir klassiekers als Double Indemnity en The Postman Always Rings Twice. Cain combineert slim het economische drama van de Grote Depressie met een kritische beschouwing op de ondergeschikte positie van de vrouw in de Amerikaanse samenleving. Mildred Pierce zet in het openingshoofdstuk haar nietsnut van een man op straat, maar staat daardoor ook alleen voor de zorg van haar kinderen. Een baan heeft ze niet, maar talentvol is ze wel, en al snel doorloopt ze een schijnbare Amerikaanse droom. Hierin aangevuurd door de gedachte het beste voor vooral haar oudste dochter Vera te realiseren.

De relatie tussen Mildred en deze verwende Vera is het hart van de roman. Van begin af aan is te voorvoelen dat deze verhouding scheef is, op een manier waarin toch de noir schrijver doorklinkt. De traditionele antiheld in noir verhalen wordt gewoonlijk slachtoffer van zijn eigen zwakheden, blind voor de werkelijke aard van de femme fatale. Zo zien we Mildred door haar dochter ook steeds gemanipuleerd worden op haar meest kwetsbare punten. In deze mannenmaatschappij van de jaren 30 komen we verder heel wat uitvreters tegen, die hun sociale positie vooral aan hun man zijn danken. Echte onafhankelijkheid lijkt ook voor een power vrouw als Mildred niet weggelegd.

Ik moet bekennen dat ik een zwak heb voor Amerikaans melodrama uit de jaren 40 en 50, zoals filmregisseurs als Douglas Sirk en Nicholas Ray die maakten. Grote gebaren en vol op het gevoel inspelend, maar met een onderstroom waarin subtiel kritische kanttekeningen bij de Amerikaanse samenleving worden geplaatst. Mildred Pierce sluit daar helemaal op aan; meeslepend en dramatisch vol op het orgel, maar tegelijkertijd driftig krabbend aan het zelfvoldane Amerikaanse idee van zogenaamd maakbaar succes voor iedereen.