De Grote Wereld - Arthur Japin (2006)

Ik heb er me er door toedoen van de cover nooit toe kunnen zetten dit boekenweekgeschenk te lezen. Volgens anderen (en gezien het gemiddelde hier) is dat sowieso niet echt de moeite waard.

De cover is inderdaad afschuwelijk, het boekje wel aardig. Goed genoeg voor een boekenweekgeschenk. Niet het beste van Japin in ieder geval.

Mee eens. Ik vind De zwarte met het witte hart zijn beste werk. Een schitterend gebrek waardeer ik ook.

Wederom een aardig boek van Japin en hij focust zich weer op een wat apart en boeiend thema wat zich afspeelt in de geschiedenis, maar het is maar een dun boekje en uiteindelijk weet het allemaal niet zo erg te boeien als Een Schitterend Gebrek.
Toch een boekje wat de moeite van het lezen waard is. Je bent er zo doorheen.

Mm laag gemiddelde. Dit was mijn eerste kennismaking met Japin. Zon twee jaar geleden dus. Ik vond het fascinerend. De schrijfstijl en het verhaal. Meer kan ik er nu even niet over zeggen, misschien binnenkort maar herlezen. Buitengewoon fascinerend trouwens dat zo'n dorp echt bestaan heeft destijds.

Een rommelig verhaal.

Het thema van ''klein'' en gedienstig zijn in een wereld vol grote mensen, sprak mij persoonlijk erg aan. Ik was dan ook zeker ontroerd door bepaalde villeine passages in het boek. Natuurlijk had ik het liever in een grote roman teruggezien, met iets meer body dan de schamele 87 pagina's die het nu heeft.

Lol, ik ook. Uiteindelijk ben ik er van de week maar mee begonnen. Ben nog niet ver.

Trouwens wel apart dat de Zweedse Lotta Lundberg een dergelijk verhaal, zich afspelend rond dezelfde tijd, ook vertelt in haar boek: ""Komt dat zien". Ook uit 2006.

Japin zal vast het één en ander hebben willen vertellen, maar wat het nou precies moest zijn, dat is mij onduidelijk. Een plot is er niet echt, wel veel gepraat en gedenk van Lemmy c.s. Het is een soms rommelig verhaal, zowel in opzet als schrijfstijl. Japin probeert veel te vertellen in een tiental bladzijden en vergeet het verhaal gemakshalve maar. Maar wat vooral stuit is dat het meeste dat wat wordt verteld, volstrekt oninteressant is. Heel af en toe komt er iets bijzonders langs, maar dat is te weinig dit boekje te redden.

Ik vond het boek, op 11 mei 2010, na een cursusdag, in de trein (treinstel 4030 om 16.44) tussen Utrecht en Den Haag. Op de eerste pagina stond dat het boek te vondeling is gelegd, dat de eigenaar het boek niet terug wilde, maar het leuk zou vinden als je op www.bookcrossing.com zou laten weten wat je ervan vond.

Het heeft even geduurd voordat ik er in begonnen ben, maar tijdens de vliegreis naar Thailand heb ik hem gelezen. Het is geen boek wat ik zelf zou uitkiezen om te lezen. Het verhaal was op zich wel interessant. Het is gebaseerd op waargebeurde feiten en doordat ik in New York ben geweest en Coney Island ken, kan ik me ook een beetje een beeld vormen bij het verhaal, maar de manier waarop het is geschreven ligt mij niet helemaal. Er werd teveel heen en weer gesprongen in de tijd en echt interessant werd het verhaal nooit.

Al met al wel helemaal uitgelezen en morgen zal het boek opnieuw te vondeling worden gelegd voor een volgende lezer.

Ik kan hier vrij weinig mee, zoals mjk87 aangeeft zit er helemaal geen duidelijke hoofdlijn in, we zitten in het hoofd van (een weinig interessant) personage dat nergens echt heen gaat. Japin is daarnaast aan auteur die me zelden echt bevalt, hij zet elk gevoel en iedere gedachte zo overdreven dik aan dat je als lezer bijna niets zelf voelt.

De tweede druk uit maart 2007 heeft gelukkig een andere kaft. Ik heb dit boek uit de bieb geleend, omdat ik "De zwarte met het witte hart" goed vind. Helaas haalt deze novelle het daar niet bij. Erg rommelig opgesteld; een lineair verhaal heeft altijd mijn voorkeur.