
À la recherche du temps perdu 1 - Du côté de chez Swann - Marcel Proust (luisterboek) (€ 38,99)
Du cote de chez Swann - Marcel Proust (paperback) (€ 5,99)
SWANN'S WAY : In Search of Lost Time (Du Côté De Chez Swann) - Philosophical and Aesthetic Masterpiece that Titillated Even Virginia Woolf's Desire for Expression - Marcel Proust (e-book) (€ 0,49)
Du Côté de chez Swann - Marcel Proust (1913)
Alternatieve titels: De Kant van Swann | Swanns Kant Op | À la Recherche du Temps Perdu 1
Frans
Psychologisch
527 pagina's
Eerste druk: Grasset,
Parijs (Frankrijk)
'Du Côté de chez Swann' is het eerste deel van de cyclus 'À la Recherche du Temps Perdu'. Het boek bestaat zelf weer uit drie delen, te weten: 'Combray', 'Un Amour de Swann' ('Een liefde van Swann') en 'Noms de pays: le nom' ('Plaatsnamen: de plaats'). We maken via de herinnering van de ik-figuur kennis met de drie vrouwen van zijn jeugd: zijn moeder, zijn jeugdliefde Gilberte en Odette Swann. Ik vertelt hoe hij als kind tevergeefs op een nachtkus van zijn moeder wachtte als Monsieur Swann op bezoek was en hoe hij later kennis maakt met Gilberte en haar moeder, de mooie mysterieuze Odette Swann. Vriend des huizes dokter Percepied bekommert zich om de slechte gezondheid van de jongeman.
Persoonlijk kan ik er heel weinig mee, een echte "thrill" tijdens het lezen niet gevoeld. En dan lees je zo'n "boekje" toch min of meer plichtmatig uit.
1.5*
Nu de rest van de delen nog doorspitten...
Vooral omdat er bijna geen dialoog in voorkomt. Ik hou toch wel van de dialoog in een boek
Het verhaal wordt vooral vertelt dmv de herinneringen van Marcel.
Deel 2 heb ik ook nog gelezen maar toen gestopt.
Zal er ws nooit meer van komen
Heerlijk boek om regelmatig passages in te herlezen!
Dit werk is voor mijn één van de mooiste stukken Literatuur ooit !
(Met grote "L".)
Als een heerlijke roes verdwalen in zijn verhalen.
Niet weghappen maar proeven op't tipje van je tong... Onvergelijkbaar !
Je houdt er van of je haat het... ik weet niet of er een tussenweg is !

Met name de beschrijvingen van jaloezie, achterdocht en hartstocht zijn prachtig in dit boek - echt mooi om te lezen hoe een verliefd iemand er heel andere logica op na kan houden, die je als iemand met ervaring met verliefd zijn nog kan volgen ook.
Een heel interessant stukje vind ik als hij schrijft over een brief die hij van Gilberte hoopt te ontvangen. Als hij de ideale brief probeert te formuleren, stopt hij hiermee, omdat dit de kans verkleint dat de brief er ook daadwerkelijk zo uit zal zien, aangezien het bijna onmogelijk is dat Gilberte precies zal schrijven wat hij verwacht.
Ik ben nu bezig met een vierde lezing. Op
www.litteratureaudio.com/livres-audio-gratuits-mp3/tag/marcel-proust kun je het downloaden als audioboek, wel in het Frans dus. Helaas door een vrouw voorgelezen, wat een beetje storend is bij een verhaal waarin de ikpersoon Marcel heet.
Is er hier iemand die heel de 'recherche..' gelezen heeft?
Ja, ikke.
Dat zal ook wel vreemd zijn als die vrouw ineens begint te zwijmelen over Gilberte...
Het wordt wel minder raar als ze achteraf op mannen blijkt te vallen...
Niet te veel verklappen verder, ik moet nog zes delen lezen...
Ik ben het wel van plan, heb zojuist het eerste deel uitgelezen en het smaakt naar meer.
.....
Een heel interessant stukje vind ik als hij schrijft over een brief die hij van Gilberte hoopt te ontvangen. Als hij de ideale brief probeert te formuleren, stopt hij hiermee, omdat dit de kans verkleint dat de brief er ook daadwerkelijk zo uit zal zien, aangezien het bijna onmogelijk is dat Gilberte precies zal schrijven wat hij verwacht.
Ik las ergens dat dit ook het thema was van Proust: een verachting van het echte leven. Deel een heb ik ook uit en ik ben nu begonnen aan idsvdbm.
Is de recherche eigenlijk chronologisch of is elk deel een op zichzelf staand verhaal?
Is de recherche eigenlijk chronologisch of is elk deel een op zichzelf staand verhaal?
Het is een doorlopend verhaal. Als je ergens in het midden begint is het wat lastig te volgen. Overigens is het wel handig te weten dat Proust het boek nooit heeft voltooid. Hij heeft wel alle delen geschreven, maar hij was ze nog volop aan het bewerken toen hij overleed. Zo kan het gebeuren dat in deel 7 een personage opduikt dat in deel 6 was overleden (hoewel ik niet zeker ben van de delen).
Ik heb een paar jaar geleden de volledige recherche gelezen. En met veel plezier, al vond ik de losse delen nogal wisselen in kwaliteit. Met Albertine disparue als (relatief) dieptepunt en Le temps retrouve als hoogtepunt.
Ben wel blij dat hij in ieder geval wel alle delen heeft geschreven. Ik bedacht me vandaag namelijk hoe vervelend het geweest zou zijn als ik bijvoorbeeld alleen deel 1 t/m 6 had kunnen lezen, in de wetenschap dat er nog een deel 7 had moeten komen.
Ik denk dat het mogelijk moet zijn de delen apart te lezen, maar ik heb het idee dat dit het best tot z'n recht komt als je gewoon alles leest. Dan zijn de gedachtegangen vast beter te volgen.
Hoe kom je erop?
Proust was toch naast schrijver ook vooral filosoof en zo moet de recherche ook een beetje gelezen worden, als filosofisch werk?
Soms worden de sfeer beschrijvingen vermoeiend, maar het cumuleert uiteindelijk altijd weer in een of ander prachtig hoogtepunt.
@ Quint-Jan: Ik geloof niet dat Proust zozeer filosoof was, dat hij zo nu en dan veeleer een filosoof is dan een romanschrijver, tsja. Maar goed, een filosoof in de academische zin van het woord... nee, geloof ik.
Vooral Albertine aan het strand vond ik heel mooi gedaan. Ik ben ooit begonnen in de pocketversie van 'De kant van Guermantes II', omdat ik maar eens iets van Proust wilde lezen en herinnerde mij alleen nog deze scene. Nu ben ik vanaf 'De kant van Swann' begonnen en ik moet zeggen dat de scene nu beter past in het geheel. Aan te raden is het dus mijns inziens om alles van vooraf aan te lezen.
Wat is ieders favoriete deel?
Wat is ieders favoriete deel?
1) Le temps retrouve 5*
2) A l'ombres des jeunes filles en fleurs 4,5*
3) Le cote de Guermantes 4,5*
4) Sodome et Gomorrhe 4*
5) Du cote de chez Swann 3,5*
6) La prisonniere 3*
7) Albertine disparue 2,5*
Ik kan mij voorstellen dat romanschrijvers hier inspiratie uit halen met al die metaforen en beschrijvingen.

Maar wat zorgt er nu voor dat Proust boven de anderen uitsteekt? Het feit dat hij enkel met woorden een hele wereld kan scheppen en een gevoel kan oproepen, en zo de verloren tijd terug vinden.
Rotsvast overtuigd: 5*
De Kant van Swann is niet zozeer een boek als wel een bundel met drie kortere verhalen die al dan niet in meer of mindere mate met elkaar verbonden lijken te zijn. Maar zeker het tweede deel leek er in het geheel niet bij te passen.
Opzoek naar de verloren tijd, bij zulk een zwaar werk is die titel niet zomaar gekozen. Mij lijkt het vooral te doelen op het feit dat wat geweest is je niet nogmaals zal meemaken, zoals dat je nu nog weleens terug verlangt naar dat simpele leven op de middelbare school. Tevens doelt het op het feit dat een bepaalde tijd voorgoed weg is, zoals de tijd dat jongeren nog met elkaar praatten op feestjes in plaats van enkel en alleen verdiept te zijn in hun smartphone’s. En, meer gericht op het boek, doelend erop dat de tijd van de adel voorbij was - zoals meer schrijvers als Mann, Zweig en Marai over die tijd rond dat keerpunt in de geschiedenis schreven. Maar ook gaat het over de adelheid van toen die tijd nauwelijks gebruikte om zich echt nuttig te maken, een leegheid van het bestaan, heeft veel tijd doen verliezen. Ik zou nog verder kunnen gaan waar dit allemaal wel niet overgaat, maar daar heb ik simpelweg geen zin aan.
Vanaf de eerste bladzijde is duidelijk wat de beroemde stijl van Proust inhoudt, iets heel kleins tot grote en grootse proporties opblazen. Vrouwenpraat haast. Dat leidt in het eerste deel tot fenomenale stukken over de geur van koekjes, over een jongen die niet wil slapengaan zonder kus van zijn moeder of een pagina’s lange beschrijving van een toch eenvoudige kerk. Dat is letterlijk verdwalen in de tekst door de meanderende vorm en lengte van de zinnen maar het is ondanks de pittigheid en het trage tempo –om toch maar alle woorden mee te nemen en tot je te laten komen- wel jezelf heerlijk onderdompelen. Een goede sfeer, rake constateringen en en passant leer je bij over de Franse adel, die overigens weinig anders is dan de Hongaarse (Marai) of de Russische (Tolstoj).
Maar dan komt Een Liefde voor Swann, dat wel teruggrijpt op dat eerste deel, maar een los verhaal op zich is en een wel zodanig deel inneemt in het boek dat ik mij serieus afvroeg wat ik hier nu precies mee moest. Daarnaast vond ik dit ook niet interessant en nergens meelevend. Ik heb blijkbaar iets gemist. Of dat er nu aan ligt dat het niet interessant was, of dat ik met een nieuw stuk begon terwijl je net blij was een pittig eerste deel afgerond te hebben, maar door dit tweede deel was echt niet heen te komen. En dat versterkte elkaar aan alle kanten. Dat is jammer, want het derde deel vond ik wel interessant, meelevend en herkenbaar met de verliefdheid.
Al met al zeer intrigerend en vooral op basis van het derde deel, dat toch beviel, zal ik wel eens verder gaan met Proust. Maar waarom zat Een Liefde voor Swann erin? En dat voor de helft van het boek. Alle plezier in lezen verloor ik daar. Dus net aan een voldoende. 2,5.
Tijd om mij eens aan deze klassieker van Proust te wagen. Een nieuw jaar met nieuwe kansen en voor altijd met het beeld van mijzelf met een poot in het gips en dit boek in mijn handen. 2,5.
Beterschap voor het ingegipste been en het volgende deel van Proust, mjk87.

Overigens denk ik niet dat je veel dubbele bodems moet zoeken in de titel (Proust is tenslotte Joyce niet). Het gaat hem gewoon om het verleden, de tijd die weg is en de herinneringen die vervagen. Ik denk niet dat het nodig is om een vergelijking te maken met de ledigheid van Marcels milieu. Ik ga die kringen allerminst verdedigen: het is inderdaad waar dat ze niet veel nuttigs uithaalden (maar ja: lees Beckett en je kunt die stelling dan op iedereen toepassen), maar het gaat hem (denk ik) vooral om zijn eigen leven. - Daarnaast: in ons nieuw tijdperk van gestorven rebellen, oppervlakkig Amerikaans vertier, consumisme, kapitalisme en hypocrisie, zijn die woorden ook toepasselijk (als we even kritiek mogen geven op onze hedendaagse geschiedenis).
En wat jij 'een toch eenvoudige kerk' noemt, is voor hem misschien de mooiste kathedraal die er bestaat. Het gaat hem niet zomaar om de 'objectieve' schoonheid van de dingen, maar de 'subjectieve' schoonheid, die bepaald wordt door herinneringen en gevoelens. Dat wat voor jou heel dierbaar is, zal in de ogen van anderen beschouwd worden als een prul of... als 'een toch eenvoudige kerk'. (niet huilen, Marcel!)
Ik begrijp wel je commentaar dat "Een liefde van Swann" er een beetje 'tussengefoeft' is. Maar daarnaast is het toch een mooi verhaal: hoe de jaloezie eigenlijk de liefde voedt! En de scènes van de sonate van Vinteuil, zijn om bij te smelten.
"Vrouwenpraat" en "iets heel kleins tot grote proporties opblazen" zijn wel rare (en eigenlijk zelfs oppervlakkige) typeringen van zijn stijl. Welke vertaling heb je gelezen? (de recentste is namelijk niet zo goed...)
Daarnaast sterkte met je been!

En nee, dit was niet de nieuwste vertaling (is dat boek niet € 49?).
Wordt in nieuwe vertaling uitgebracht door Athenaeum (mei 2015)
Vertalersduo Martin de Haan en Rokus Hofstede laat zijn stijl scherper, ironischer en suggestiever klinken dan ooit tevoren. (Athenaeum)
Verkrijgbaar op 19 mei.
Vraag me trouwens af of Martin de Haan het gehele project door zal zetten. De Bezige Bij gaat nu de hele cyclus opnieuw uitgeven, net nadat Athenaeum een meer betaalbare versie van De Haans vertaling uit heeft gebracht.
De Kant van Swann