Het Bureau 1: Meneer Beerta - J.J. Voskuil (1996)
mijn stem
82 stemmen
Nederlands
Psychologisch
780 pagina's
Eerste druk: Van Oorschot,
Amsterdam (Nederland)
Het eerste deel van de zevendelige cyclus Het Bureau. Meneer Beerta beschrijft de jaren tussen 1957 en 1965. Maarten Koning heeft meneer Beerta in zijn studietijd leren kennen als een beminnelijk scepticus en dat trekt hem aan. Van het geïdealiseerde beeld dat hij van hem heeft zal weinig overblijven, al verliest hij zijn sympathie niet. Tegelijkertijd zoekt Maarten bondgenoten in zijn afkeer van de in zijn ogen loze pretenties van de mensen waarin hij terecht is gekomen.
- nummer 138 in de top 250
1
geplaatst: 25 april 2015, 13:27 uur
Het vervolg op Bij Nader Inzien, één van de beste boeken uit de Nederlandse litteratuur (met dubbel-t ja, zoals ook Voskuil het steeds schrijft). Deze eerste van Het Bureau was voor mijn gevoel wel minder, en pas bij het lezen van mijn review wist ik weer waarom: Bij Nader Inzien ging nog echt ergens over. Over vriendschappen vooral, en het verval ervan.
Meneer Beerta gaat vooral over de zinloosheid van het leven, zonder dat Voskuil er echt op hamert, enkel af en toe via de mond van protagonist Maarten Koning, die ik wel een beetje een zeikerd vind: ja, het leven is zinloos, maar als je er nu eenmaal bent kan je er maar wel het beste van maken. Hij ging me wel eens irriteren daarom, net als zijn vrouw die ook raar reageert dat hij überhaupt werk heeft. Allicht was het toen een andere tijd, maar ik denk niet dat een schrijver anno nu met die gedachten moet aankomen: niemand zou hem begrijpen. En je blijft dus enkel bij Koning, waardoor de afwisseling wel minder is, plus dat de inhoud waar het om gaat net wat minder is.
In stijl is deze echter wel bijna gelijk. Wel worden er nu en dan brieven ingestopt (minder interessant overigens, zoals alles rond de persoon van Frans Veen, de schrijver van die brieven) en af en toe een droom van Koning, maar verder blijft psychologie achterwege en zie je enkel de façade van Koning en zijn doen en laten. En dat is best leuk, beter dan al die zelfbenoemde schrijvers van tegenwoordig die hun personages vol trauma's stoppen en dan er een raar persoon van maken en je als lezer laat gissen wat er daarmee aan de hand. Daarnaast bestaat dit boek niet zozeer uit een doorlopend verhaal, maar vooral uit talloze korte stukjes die achtereenvolgend zo wel een verhaal vormen. En die losse stukjes zijn over het algemeen zeer vermakelijk. Vooral hoe men met elkaar op kantoor omgaat: zowel die eerste werkdag, als de haat en nijd, als het overleggen hoe men nieuwe bureau's kan bestellen en hoe deze te verplaatsen. Allemaal zo herkenbaar, ook nu nog (al is het boek zelf nog geen 20 jaar oud). Verder is Meneer Beerta een leuk personage en best interessant: enerzijds ouderwets aandoend (voor mij nu dan) en wat stijf die zich als directeur met 'meneer' laat aanspreken, anderzijds kletst hij op kantoor over van alles en nog wat en stelt zich als gelijke op van zijn werknemers. 3,5* en deel twee van Het Bureau komt nog wel een keer.
Meneer Beerta gaat vooral over de zinloosheid van het leven, zonder dat Voskuil er echt op hamert, enkel af en toe via de mond van protagonist Maarten Koning, die ik wel een beetje een zeikerd vind: ja, het leven is zinloos, maar als je er nu eenmaal bent kan je er maar wel het beste van maken. Hij ging me wel eens irriteren daarom, net als zijn vrouw die ook raar reageert dat hij überhaupt werk heeft. Allicht was het toen een andere tijd, maar ik denk niet dat een schrijver anno nu met die gedachten moet aankomen: niemand zou hem begrijpen. En je blijft dus enkel bij Koning, waardoor de afwisseling wel minder is, plus dat de inhoud waar het om gaat net wat minder is.
In stijl is deze echter wel bijna gelijk. Wel worden er nu en dan brieven ingestopt (minder interessant overigens, zoals alles rond de persoon van Frans Veen, de schrijver van die brieven) en af en toe een droom van Koning, maar verder blijft psychologie achterwege en zie je enkel de façade van Koning en zijn doen en laten. En dat is best leuk, beter dan al die zelfbenoemde schrijvers van tegenwoordig die hun personages vol trauma's stoppen en dan er een raar persoon van maken en je als lezer laat gissen wat er daarmee aan de hand. Daarnaast bestaat dit boek niet zozeer uit een doorlopend verhaal, maar vooral uit talloze korte stukjes die achtereenvolgend zo wel een verhaal vormen. En die losse stukjes zijn over het algemeen zeer vermakelijk. Vooral hoe men met elkaar op kantoor omgaat: zowel die eerste werkdag, als de haat en nijd, als het overleggen hoe men nieuwe bureau's kan bestellen en hoe deze te verplaatsen. Allemaal zo herkenbaar, ook nu nog (al is het boek zelf nog geen 20 jaar oud). Verder is Meneer Beerta een leuk personage en best interessant: enerzijds ouderwets aandoend (voor mij nu dan) en wat stijf die zich als directeur met 'meneer' laat aanspreken, anderzijds kletst hij op kantoor over van alles en nog wat en stelt zich als gelijke op van zijn werknemers. 3,5* en deel twee van Het Bureau komt nog wel een keer.
* denotes required fields.
* denotes required fields.