Het is jaren geleden dat ik dit boek voor het eerst las, en ik heb geen idee waarom mijn oog er toen op gevallen is. Nu ik het herlezen heb, weet ik wel waarom ik het toentertijd zo'n goed boek vond. Het begint er al mee dat ik zowel incest als cholera (of uitbraken van andere nare ziektes, zie
Year of Wonders) fascinerende thema's vind - in boeken dan.
Het verhaal draait niet alleen om incest en cholera.
The Trespass roert een heleboel thema's aan. Sociale misstanden, klassenverschillen, vrouwenrechten, emigratie en kolonisatie, noem maar op. Het is bewonderenswaardig hoe goed Ewing deze thema's in evenwicht houdt. Alleen de verhouding tussen de kolonisten en 'inboorlingen' wordt mijns inziens niet voldoende uitgediept; het lijkt een beetje een verplicht nummer. Voor de rest is het verhaal een mooi, vloeiend geheel. Er gebeurt genoeg om het tempo erin te houden.
Schipbreuk! Dramatisch sterfgeval! Onverwachte ontmoeting!
Ewing heeft ook geen problemen met uiteenlopende settings. Het walgelijk smerige Londen en het ongerijpte - en hardvochtige - Nieuw-Zeeland worden beide heel treffend beschreven. Hetzelfde geldt voor de sociale setting: bij Lady Kingdom op de thee of in de arme wijken van Londen. De schrijfster stelt je in staat om je in al die omstandigheden te kunnen inleven. Hiervoor gebruikt ze veel verschillende personages, met Harriet Cooper als verbindende factor.
Over personages gesproken, van Sir Charles Cooper, die de titelrol speelt, gaan je haren recht overeind staan. Het is dan ook moeilijk om geen sympathie op te vatten voor Harriet - al zou je soms willen dat ze meer voor zichzelf op kwam (aan de andere kant, zou het haar geholpen hebben?). Ook bijfiguren als Lucy het dienstmeisje en neef Edward roepen sympathie op, net als de manke grote zus Mary. Niet geheel toevallig zijn dit ook de personages die, al dan niet subtiel, het meest in opstand komen tegen het keurslijf waar de maatschappij hen in dwingt.
Ik heb niet veel aan te merken op
The Trespass. Misschien wordt
de moord op Sir Charles iets te snel afgedaan, en ik zei al dat ik het 'conflict' met de Maori niet goed uitgewerkt vind. De schrijfstijl vond ik in het begin ook niet prettig trouwens, maar daar raakte ik snel genoeg aan gewend. Daar tegenover staat een boeiend verhaal met uiteenlopende thema's en settings en bevolkt door een hele stoet aan interessante personages. Met andere woorden, tijd dat meer mensen dit boek gaan lezen.