De Geschiedenis van Mijn Kaalheid - Marek van der Jagt (2000)

De allerbeste van Grunberg, die hier gelukkig geen Grunberg is.

Ik vond het een supervermakelijk verhaal met veel humor.

4*

Ze deed altijd alsof het haar niets aanging, het leven, alsof het niet van haar was. Alsof ze er toevallig in terecht was gekomen, zoals je een huis binnen kan lopen wanneer je je in het adres hebt vergist, en dan per ongeluk in dat huis blijft hangen. Buiten stroomt het van de regen en je hebt geen paraplu bij je.

Dit leest heel erg lekker en is een absurd en mooi verhaal. Toch is de opvolger van "marek van der Jagt" namelijk gstaad nog een tikkeltje beter. vier sterren.

Een ontzettend humoristisch, mooi en absurd verhaal. Gehurkt door Wenen lopen . Voorlopig 4.5 sterren want ik vermoed dat Gstaad nog beter is.

Vermakelijk verhaal. Een boek dat je niet weg kan leggen, je moet het uitlezen.

Of Grunberg het nu onder zijn eigen naam doet of onder die van iemand anders hij blijft overschat

Zeker, De Geschiedenis van Mijn Kaalheid is vermakelijk, maar Gstaad 95-98 is meesterlijk!

3,5* voor deze

Ik kreeg wel de indruk dat Grunberg dit boek héél snel had geschreven. Ongelofelijk veel handelingen - die me niet altijd even nuttig schenen - waarbij telkens weer een alinea of witregel begint, en dan ook nog eens vaak nét wat te lang uitgesponnen scènes: ik kreeg de indruk dat het boek makkelijk 150 bladzijdes had kunnen zijn in plaats van 250. Maar ach, verder was het erg vermakelijk, een paar mooie vondsten - de mooiste heeft Fisherking al aangehaald - en ook weer de nodige humor. Maar voor Grunberg-begrippen wel wat aan de karige en simpele kant. Een klein 3,5*

Dit is een pseudoniem van Grunberg? En waarom een alias?

Zo'n pseudoniem wordt gebruikt om de bevooroodeeldheid van de critici te testen. Grunberg heeft met dit boek geloof ik ook een debuutprijs gewonnen.

Ik geloof wel dat veel recensenten de stijl van Marek van der Jagt vonden lijken op die van Arnon Grunberg.

Ja, inderdaad: heb de recensies van die tijd opgezocht en dat constateerden ze vrijwel allemaal. Grunberg heeft zelf gezegd dat hij een pseudoniem aannam om zijn creatieve vrijheid op te zoeken, maar dat valt wel mee. Natuurlijk, de uiterlijke omstandigheden (zoals de omgeving, en bijvoorbeeld het feit dat de hoofdpersoon hier plotseling broers heeft, in tegenstelling tot de altijd deels autobiografisch schrijvende Grunberg) zijn anders - en de schrijver/hoofdpersoon beweert niks met Nederlands te maken hebben - maar de sfeer, de beschrijving van deze sfeer en vooral de schrijfstijl zelf zijn zo typisch Grunberg, en getuigen van zo weinig echte vernieuweingsdrang, dat ik erg het gevoel heb dat het Grunberg vooral te doen was om de stunt - en hij vond het natuurlijk heerlijk om tweemaal dezelfde debutantenprijs te wonnen. Een goede stunt was het wel.

'De geschiedenis van mijn kaalheid' is een zeer vlot leesbaar boek. Grote delen van deze roman zijn erg amusant, sommige passages zijn zelfs buitengewoon hilarisch. Toch vind ik dat dit boek een iets lager niveau heeft, dan de meeste romans die Grunberg onder zijn eigen naam heeft gepubliceerd. Een langere recensie van mij is te vinden op:

Recensie: De geschiedenis van mijn kaalheid | Kunst en Cultuur: Recensies - kunst-en-cultuur.infonu.nl

Mijn vierde van Grunberg. Ik vind ze allemaal erg op elkaar lijken. Licht absurdistische verhandelingen van contactgestoorde mensen. Soms is dat best grappig, maar vaak doet het me helemaal niks. De tekst doet leeg aan.