Meest vermakelijke boek dat ik ooit las over sportverdwazing. En voor bioloog Midas Dekkers is zo'n beetje iedere vorm van competitiesport onnodige uitsloverij. Terecht gooit hij simpelweg heel wat gezondheidsclaims in de prullenbak. Sport kan best leuk zijn om te doen, maar denk nou niet dat je heel goed bezig bent voor je gezondheid. De jaren die je ermee wint, heb je verdaan aan sport.
Grappig boek, dwars ingaand tegen allerlei modieuze trends. Scherp ook wel. Nordic Walking bijvoorbeeld heeft niets met iets Scandinavisch te maken maar met 'noords', een Germaans begrip waarvan de nazi's handig gebruik maakten. En talrijk zijn de verwijzingen in dit boek naar de duistere kanten van de lichaamsbeoefening in het Derde Rijk. De schrijver bevindt zich daarmee wel op glad ijs. De al te vlotte koppeling van sport aan fout gedachtengoed kan ingegeven zijn door zijn persoonlijke ervaringen.
Feiten en meningen zijn in dit werk dan ook maar al te vaak verweven. Selectief gebruik maken van bronnen, dat mag om een punt te maken. De voorstanders van sportbeoefening doen dat immers net zo goed.
Na jaren weer eens gelezen en met veel plezier. Zelf ben ik lang enthousiast loper geweest. Nu maak ik graag een wandelingetje. Voor de lol. Want daar is het bij sport om te doen, volgens de schrijver: je moet doen waar je lol in hebt.
De afgelopen jaren heb ik zelf studie gemaakt van diverse gezondheidsclaims. Hardlopen zou de mentale gezondheid bevorderen en mensen van een depressie genezen, is zo'n claim. Flinterdun is het bewijs dat ik vond.
Intensief sporten heeft zeker nadelen. Van vaak en langdurig hardlopen kan je hart achteruit gaan. Ik heb meerdere mensen gezien met ernstige vasculaire problemen tgv hun al te actieve sportleven. Om van de versleten gewrichten nog maar niet te spreken.
Een wandelingetje dus. Dat kan geen kwaad.