Suikerspin - Erik Vlaminck (2008)

Suikerspin is een boeiende roman die ons een kijkje biedt in de ruwe wereld achter de vrolijke lichten en muziek van de façade van de kermis. De draad van dit verhaal is, net als de suiker uit de titel, tot een kluwen rondgesponnen. De lezer consumeert in plukjes de suikerspin ofwel de geschiedenis van deze kermisfamilie. Ieder hoofdstuk vertelt afwisselend een gebeurtenis uit de levens van de grootvader, de kleinzoon en de zoon. Het verhaal wordt daardoor niet 'langdradig' maar gaat eigenlijk ook niet diep in op een bepaald onderwerp.

De schrijver gebruikt naast franse woorden ook vaak een typisch vlaamse uitdrukking, waarvan de betekenis mij niet altijd meteen duidelijk werd omdat ik het te letterlijk nam. Bijvoorbeeld als de forain (de baas van de kermisattractie en de kleinzoon in het verhaal) het heeft over 'de vrouwen die met hun kleine mannen naar de kermis komen'. Waarom hadden al die vrouwen kleine mannen? Of bedoelt hij onze (de nederlandse) 'Jannen met de pet' ? Gaandeweg werd me echter duidelijk dat het om kleine kinderen (jongetjes) gaat en dat de kermisbaas een draaimolen runt.

De grootvader, Jean-Baptiste, gaat met zijn 'fenomenen' de kermissen langs. Het is natuurlijk een gruwelijk idee op zich dat mensen zo tentoongesteld worden, vaak onverzorgd, mishandeld en uitgejouwd. Maar aan de andere kant hadden sommigen op deze manier toch een soort plek in het sociale leven, ze reisden door het land en, zoals bij de tweeling uit dit verhaal, kwamen ook in contact met mensen die het goed met ze voor hadden. Zullen ze beter af zijn geweest als ze in een inrichting waren opgenomen om daar hoogstwaarschijnlijk weg te teren? Daarnaast legt men misschien gauw de blaam bij de kermisbazen, terwijl het publiek toch minstens net zo, of wellicht nog meer, de schuld aan de misère heeft.

Ik vraag me wel af of we een oordeel kunnen of mogen vellen over het 'vertier' van deze mensen. Wij, die alleen een knop in hoeven drukken om de grootste freakshow ter wereld in onze huiskamers binnen te laten waarbij steeds meer grenzen moeten worden verlegd om ons te kunnen boeien? Het enige dat misschien voor onze verdediging pleit is dat de fenomenen van onze tijd zich meestal uit vrije wil en voor eigen gewin tentoonstellen.

Wat een prachtig boek. Het grijpt je bij de keel en laat je niet meer los. Ook de taal die het hoofdpersonage hanteert om zijn verhaal te vertellen vond ik schitterend! Misschien inderdaad soms wat doorspekt met vlaamse uitdrukkingen, maar de uitdrukking: 'vrouwen zijn scrapuleuze serpenten' vond ik zo goed gevonden als openingszin, dat je echt wel wil weten waarom...

Na het lezen van dit boek zal ik toch altijd met andere ogen naar de kermis, en in het bijzonder kinderdraaimolens blijven kijken...

ik ook.

Het is geschreven in heerlijk Vlaams - je kunt het bijna horen uitspreken. Ook voor een Hollander is het prima te volgen.
Deze kroniek van een kermisfamilie springt door de levens van de verschillende generaties heen en weer. Dat werkt goed, is leuk om te lezen, en pas op het laatst weet je precies hoe alles in elkaar steekt, zonder dat je daar onderweg naar op zoek bent.

Dankjewel liv2, het was een fijne tip-de-user tip .

De enige momenten waarop ik stopte met lezen was om te denken wat voor een gewéldig boek dit was.
Het dialect is erg leuk en omdat ik ben opgegroeid en nog steeds woon in de streek waar grote delen van het boek zich afspelen, was het voor mij extra leuk:-)

Godnondeju! Wát een geweldig boek is Suikerspin van Erik Vlaminck zeg.

Een mopperende vijftiger die op zijn zachtst gezegd wat pech heeft. Al zou het ook kunnen dat je niet alleen geluk afdwingt, maar ook pech af kunt dwingen.
Hoe dan ook, het gemopper van Arthur is hilarisch. Net zoals het hele inktzwarte verhaal zowel dieptragisch als hilarisch is. Geschreven in het Vlaams, hetgeen dan weer pracht uitdrukkingen oplevert. Arthur mag dan een rare snijboon zijn, opa Jean Baptist spant echter de kroon.

Maar de hoofdrol in het in heden en verleden heen en weer reizende boek is voor Arthur.
Zijn draaimolen is leeggeroofd, zijn vrouw is er vandoor met zijn hele hebben en houwen, zijn schoondochter heeft hem genaaid, zijn zoon is leraar (en dus een Jeanet), hij woont in zijn woonwagen die in een loods staat waar ook zijn kale draaimolen staat. En daar (en over nog vreselijk veel andere zaken) moppert Arthur.
Het boek geeft een inktzwart beeld van de uitbuiting van “fenomenen” op de kermissen rond 1900, de tijd dat Jean Baptist rondreist met zijn “Freak Show”. Langzaam maar zeker wordt uit de hoofdstukken, waarin telkens één persoon centraal staat, duidelijk wat voor geheimen de familie Hooylandt heeft. En elke keer als je denkt dat het niet nog erger kan…

Ook de Siamese tweeling speelt een vrij grote rol in het verhaal. De ene helft is apathisch en kan alleen maar krijsen en kwijlen, maar de andere helft is redelijk bij de pinken. Hun “voogd” Jean Baptist is een nietsontziende wrede sadist. De meisjes liggen in een ongemakkelijke houding achter een tentdoek te wachten tot ze weer tentoongesteld worden. Ze hebben pijn in hun scheef gegroeide gewrichten, hebben honger, lijden kou en zijn overgelaten aan de grieven van een gestoorde sadist. En de goede mensen die hun willen helpen zijn kansloos tegen Jean Baptist, want die heeft de “eigendomspapieren”.

Een boek vol zwarte humor, triestigheden, legendarische uitspraken, gemopper, kermisvolk, Vlaamse uitspraken, bizarre personages en een verrassende wending.

Jubelend van vreugde fietste ik net van de biep naar huis. Eindelijk! "Miranda van Frituur Miranda" het vervolg op Suikerspin was binnen. En nu heb ik hem dus binnen. Helaas slechts een pagina of 80-90, maar het zal de pret niet drukken, lees ik hem gewoon drie keer, zijn het alweer bijna 300 paginas.

Hopelijk gaat Vlaminck gauw weer een echt dik boek schrijven in plaats van telkens zo'n dunne novelle.

Bijvoorbeeld als de forain (de baas van de kermisattractie en de kleinzoon in het verhaal) het heeft over 'de vrouwen die met hun kleine mannen naar de kermis komen'. Waarom hadden al die vrouwen kleine mannen? Of bedoelt hij onze (de nederlandse) 'Jannen met de pet' ? Gaandeweg werd me echter duidelijk dat het om kleine kinderen (jongetjes) gaat en dat de kermisbaas een draaimolen runt.

Een kleine correctie : "kleine mannen" betekent niets anders dan kinderen, zowel jongens als meisjes. Het is eerder een Antwerpse uitdrukking.

Niets meer aan toe te voegen, op naar Miranda van Frituur Miranda

4,5*

Omdat het moet van Abubakari ga ik morgen beginnen in Suikerspin!

Het verhaal springt heen en weer tussen nu en honderd jaar geleden. Arthur van Hooylandt zit aan de grond, want zijn kermisattractie is leeggestolen. Hij kijkt terug op hoe dat zo is gekomen en heel langzaam wordt duidelijk wat er is gebeurd. (...) Het is vermakelijk om te lezen, maar het is de Siamese tweeling die mijn sympathie wint en daarom verlang ik steeds naar de hoofdstukken die over hen gaan. Dat is een tragisch verhaal met aan het einde een paar onthullingen die ik in mijn naïviteit niet zag aankomen. De puzzelstukjes vallen op hun plek, de stamboom wordt compleet en ik concludeer hoe knap deze roman geconstrueerd is. Logisch dat de mannen van Boekmeter dit graag lezen!

Leesreis door de provincies: Antwerpen | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

Ik nu ook ?

De eerste regel spreekt al tot de verbeelding!

Wijven zijn scrapuleuze serpenten. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en als het moet desnoods ook in het midden van de nacht doen ze niks anders dan in volle toerekeningsvatbaarheid kuren uithalen om venten volslagen hoorndol en ziekelijk hitsig te maken en dus lopen ze rond met kilo's schmink en andere dwaze prullen om hun vel te maskeren en paraderen ze in frullekes van kleren waar ge de spleet van hun bruine tetten in kunt zien terwijl ze boven op hun kop een criminele zonnebril in hun haar hebben gestoken, ook als 't regent of als 't donker is.

Nice! ?

En die eerste zin is gewoon representatief voor de rest he.

Erik Vlaminck Superheld. Al dat geneuzel over een nobelprijs voor Murakami... Erik Vlaminck, díe moet een nobelprijs. En weet je wat? Doe er gelijk maar twee!

Veel plezier met Suikerspin, kan niet missen. Geweldig boek. Net als de andere Vlamincks.

Dankzij jouw enthousiasme gaan we allemaal over op de boeken van Vlaminck Abubakari ?

Prachtig die Vlaamse taal ?

Wijven zijn scrapuleuze serpenten


De beste openingszin ooit!

Zelfs als wijf en scrapuleus serpent vind ik deze zin gewoonweg fantastisch!

Geweldig boek, geweldige schrijver.

Mijn eerste Vlaminck is me uitstekend bevallen. Ik nam er expres rustig de tijd voor en heb zelfs hier en daar nog eens wat terug gelezen om maar niks te missen. Soms wil ik namelijk te snel lezen en dan loop je de kans nét die ene voltreffer mis te lopen. En voltreffers, die heb ik in dit boek volop aangetroffen!

Een heerlijk boek om in de donkere avonduren te lezen. Het staat vol met prachtige zinnen en humor, maar is hier en daar ook git- en gitzwart. Die arme Siamese tweeling...

Op naar Miranda van frituur Miranda!

Mooi dat iedereen die mede dankzij mijn enthousiasme aan Vlaminck begint zelf ook enthousiast is verbaast mij uiteraard niet. En het mooie is dat dit niet een schrijver is met 1 goed boek, maar dat al zijn boeken goed tot geweldig zijn.

IK ging even lezen wat Lalagé van ML Rijnevelds "de avond is ongemak" vond, ook gelijk even bij zoeken "Erik Vlaminck" ingetoetst, zie ik (nu pas!) onderstaande reactie van Erik Vlaminck:



Is mijn nacht (of vroege ochtend) ook weer (extra, want de nacht is altijd pracht) goed.

Het verbaast me toch hoe enthousiast iedereen is over dit boek. Het gemopper van Arthur is zeer vermakelijk, maar voor mij komt het allemaal toch moeizaam op gang. Het was veel los zand. Jammer want ik heb De Zwarte Brug wel met veel plezier gelezen. Suikerspin had wel een stuk korter gemogen wat mij betreft.

Op een of andere manier was ik een paar jaar geleden al op de commentaren over dit boek gestoten hier op Boekmeter. Het verhaal intrigeerde me meteen en ik besloot het boek te kopen. Éen groot probleem: Het was nérgens te koop! Enfin, ik vond het alleszins niet terug. Jammer, heb het hier dan maar op mijn “Nog te lezen” lijstje gezet.

Nu heb ik een paar maanden geleden mijn LP s weer van zolder gehaald door het in gebruik nemen van de kamer van mijn oudste dochter (die het huis uit is, snif) als een soort music-mancave. Inbegrepen de oude platenspeler én LP s . In mijn zoektocht op zolder vond ik ook een doos boeken die we daar recentelijk hadden geplaatst na wat opruimen van de kasten. Even in gekeken en….welke titel zag ik daar plots opduiken..???
Het was alsof ik de Gouden Graal had gevonden. Een boek waar ik gerust wat geld had voor willen neertellen (áls ik het al vond) had zomaar liggen wachten tot ik het ontdekte.
Het is een uitgave van Vanin in de serie Boektoppers, bij nader inzien was het door Sanoma wellicht als bijlage verkocht bij de Humo of de Morgen.

Dus als de wiedeweerga (uitdrukking gebruikt speciaal voor de Nederlanders die de moeite gedaan hebben om dit met Vlaams doorspekte epos te lezen ) las ik Shuggie Bain uit (het boek waarin ik bezig was) en begon aan Suikerspin van Erik Vlamink.
Wel, alle lovende woorden die hier werden neergeschreven kan ik alleen maar beamen. Wat een prachtig, ontroerend en verrassend boek!! Het verhaal is zeer clever verteld, nodigt telkens uit tot verder lezen, is bijzonder intrigerend en eigenlijk razend spannend.
Shuggie Bain kreeg de Bookerprijs, het steekt nochtans bleekjes af tegenover dit meesterwerk van Erik Vlamink.

Met oprechte dank aan Boekmeter en zijn leden, zonder wie ik dit boek wellicht nooit had ontdekt.

Gelezen en goedgekeurd. Ik kan er echter geen meesterwerk van maken. Het verhaal gebeurt en is natuurlijk interessant om volgen. Maar nergens krijgt een personage me op het puntje van mijn stoel. Nergens denk ik: O, wat zou er op de volgende pagina gebeuren? Daarom blijf ik bij een "beter dan de middelmaat" quotering hangen.

3.5*