The Chosen - Chaim Potok (1967)

Veruit beste boek dat ik gelezen heb. Wat een ingetogen kracht , de personages ( Danny's fascinatie voor Freud) , de vriendschap die groeit .... gewoon prachtig. Hoogtepunt van dit boek is waar Saunders zich beklaagt over z'n zoon zonder met hem te communiceren , gewoonweg meesterlijk moment. Dit boek is leerrijk ( orthodoxe Joodse wereld wordt uitvoerig door kenner Potok beschreven ) , meeslepend , boeiend en emotioneel.

niks toe te voegen aan wat hierboven staat.
Prachtboek !


zijn beste is "Mijn naam is Asjer Lev" Ik wil hem graag toevoegen, maar het lukt niet zo goed met dat plaatje

Best een interessant boek, al komt 'Uitverkoren' uiterst traag op gang en duurt het zeker 100 bladzijden voor het verhaal echt kan boeien.
De honkbal-wedstrijd (cfr. het begin van het boek) geeft wel aanleiding tot de rest van het boek, maar komt er verder niet echt bij kijken. Jammer dus, maar gelukkig bulkt het tweede deel van de sociale spanningen en de prikkelende weetjes over het Jodendom in Amerika en de verschillende standpunten in verband met een Joodse onafhankelijke staat. Echt diep gaat Potok daar echter ook weer niet op in: hij laat de pro's en de contra's aan bod komen, maar maakt het verder voor de lezer onduidelijk of het huidige Israël wel een oplossing is/was. Zo worden de extremistische groeperingen af en toe bij naam genoemd, maar veel kom je er niet over te weten (> wat, waarom, hoeveel slachtoffers, etc).
Bij momenten aangenaam om lezen, soms zelfs meeslepend; maar te vaak ook gewoon vermoeiend.
3*

misschien is dat juist wel de klasse van Potok dat hij dat issue in het midden laat (in tegenstelling tot sommige andere joodse schrijvers) en zich puur concentreert op de joodse gemeenschap in New York

Dat zou inderdaad sterk geweest zijn, als hij alle informatie daaromtrend had doorgegeven - wat hij nu dus niet doet...

mwoa o.k. heb je wel gelijk in. Maar hij gaat niet zo ver dat hij alle Arabieren vervloekt o.i.d. Zoiezo wordt er maar marginaal naar de hele affaire in het M.O. verwezen in dit boek

Wees blij, anders zou het al snel een monografie over de Israelische kwestie worden. Het blijft een roman en hoeft niet per se op deze informatie in te gaan.

Ik vond het een sterke roman en heb het in een ruk uitgelezen. Het bleef ontzettend boeien en had een enorme vaart. Ik heb er ook veel van geleerd, zoals hierboven ook door veel mensen wordt aangegeven.

Het enige mankement vind ik dat ik Reuven en Danny beiden niet erg realistische personages vind. Ik snap dat Potok intelligente jongens wil weergeven - maar hij karikaturiseert nu wel twee hoogbegaafden. Dat maakt sommige dingen wat minder aannemelijk. Ik doel hier bijvoorbeeld op de Talmoeduitleg van Reuven bij Raw Gershenson.

De vraag is natuurlijk... moet een roman realistisch zijn?

Nja, vanwege deze reden toch een 4 en geen 4,5 of 5.

Prachtig boek, ontzettend boeiend

Interessant uitgangspunt, helaas doet Potok er maar weinig mee. Twee verschillende religieuze standpunten staan natuurlijk altijd garant voor gevatte discussies. Potok schrijft deze helaas dan weer als we al dicht bij het einde zijn. 2,5* Al is het maar omdat Danny's vader het enige interessante personage in het boek was.

Een zeer trage start, waarbij de baseballmatch en het verblijf in het ziekenhuis veel te lang uitgesponnen zijn. Zijn buren in het ziekenhuis verdwijnen gewoon uit het boek na hoofdstuk 4.
Daarna wordt het interessant als hij de chassidim en de liberale joden met elkaar begint te vergelijken, maar dat blijft dan toch al te vaak een les, neem bv. de uitleg van Reuvens vader over het ontstaan van het chassidisme: best interessant, maar in een roman??? In het laatste deel komen de discussies dan weer wel tot leven in echte personen.
Voor mij blijven de meeste personages te abstract, te veel van papier.
Best boeiend als beschrijving van de strekkingen in het jodendom, hoewel,over de relevantie van al die theoretische discussies elder veel beters te lezen valt.