
Elle S'appelait Sarah - Tatiana de Rosnay (2007)
Alternatieve titels: Haar Naam Was Sarah | Sarah's Key
Frans
Psychologisch
304 pagina's
Eerste druk: Héloïse d'Ormesson,
Parijs (Frankrijk)
De tienjarige Sarah wordt in de nacht van 16 juli 1942 samen met haar ouders opgepakt en naar de Velodrome d'Hiver in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong. Ze heeft hem beloofd zo snel mogelijk terug te komen om hem te bevrijden, maar Sarah wordt met haar ouders op transport gesteld en steeds verder weggevoerd. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia, een inktzwarte bladzijde in de Franse geschiedenis. Ze gaat op zoek in archieven, en via het dossier van Sarah ontdekt ze een goed verborgen geheim van haar eigen schoonfamilie.
- nummer 204 in de top 250

Het zijn twee verhaallijnen in de verleden tijd over een joods meisje dat de ergste verschrikkingen meemaakt en over de tegenwoordige tijd over een journaliste die ook zo haar eigen problemen heeft .
De journaliste is helemaal geobserdeerd door het verhaal achter Sarah en gaat haar zoeken .
De twee verhaallijnen komen mooi overheen , dit is een van de mooiste boeken die ik heb gelezen .
Een echte aanrader!!!!
Het verhaal biedt veel mogelijkheden (journaliste komt op het spoor van een 'weggestopt' razzia en joods meisje wordt weggevoerd in diezelfde razzia), maar ik vind de uitwerking van het verhaal maar magertjes.
De twee verhaallijnen worden krampachtig met elkaar verweven en met name de hoofdpersoon (de journaliste die het verhaal van het Joodse meisje probeert te achterhalen) vond ik een verschrikkelijk irritante persoon!
Op het eind wordt er nog een draai aan het verhaal gegeven door er een bloeiende liefde in te gooien en dat heeft de integriteit van dit boek voor mij wel sterk afgezwakt.
Ik heb nooit geweten dat in 1942 in Parijs Joodse mensen, waaronder veel kinderen, door de Franse politie zijn opgepakt en naar het Velodrome d'Hiver zijn gebracht. Vervolgens zijn de Joden van daaruit naar de vernietingskampen in Polen getransporteerd.
Binnen 1 dag uitgelezen, zó aangrijpend vond ik het boek. Je kan je gewoon inleven in dat meisje en het is heel realistisch geschreven.
5,0 *
Zonde, had veel meer in gezeten.
Ik moest het gewoon in 1 keer uitlezen en als ik een pauze nam wist ik niet hoe snel ik het weer moest oppakken.
De schrijfster neemt je mee in de gruwelen van wat het meisje heeft meegemaakt en de angst wat ze in haar ouderlijk huis zou aantreffen.
De schrijfster laat je in het begin bijna de dood en verderf ruiken en de angsten die duizenden en duizenden mensen hebben meegemaakt. Horror gewoon!
Mooi om geschiedenis en tegenwoordige tijd in elkaar te laten overlopen zodat het verhaal niet stoffig word.
Een aanrader... ook voor beginnende lezers zoals ik.
Dit keer echter verpakt in een rommelig boek.
Toen ik de achterflap las met lovende crtitieken van o.a. Libelle en Viva vermoedde ik al het ergste. Helaas is het waar: een 'aangrijpend boek' voor de gemiddelde huisvrouw.
Toch nog uitgelezen en een 6 waardig.

Ik vond het erg goed en ja.. ook aangrijpend fl00r. Het boek had me helemaal in de ban, waardoor ik niet kon stoppen met lezen.. het moest in 1 ruk uitgelezen worden. Ik denk niet dat ik het verhaal aan iemand kan vertellen zonder er geemotioneerd van te worden. De reden dat ik niet 5 sterren geef is omdat ik het verhaal van de journaliste zelf niet zo sterk vond op alle punten.
Ik heb weer heel wat bijgeleerd, mijn geschiedeniskennis is niet sterk en ik heb dit waarschijnlijk wel eens geleerd maar dat was allemaal al vervaagd. Je wordt zo geconfronteerd met allerlei feiten, en alhoewel geschiedenis mij weinig kan boeien was dat met dit boek totaal het tegenovergestelde.
4*
Helaas is het waar: een 'aangrijpend boek' voor de gemiddelde huisvrouw.
Ook ik vind dit nogal een aanname. Ik heb echt genoten van dit boek. Het verhaal over de zoektocht van de journaliste, het aangrijpende verhaal van Sarah en hoe de lijnen bij elkaar kwamen. Voor mij was het af..
En tjah.. Ik studeer journalistiek, werk als journaliste en heb een tekstbureau, dus ja.. gemiddelde huisvrouw lijkt me niet voor mij, en vele van ons, op te gaan

Met name de italic gedrukte stukken waren erg aangrijpend!
Absoluut een aanrader!

Echter veranderd dat op de helft van het boek wanneer op de vragen de antwoorden beginnen te komen. die zijn toch wat onbevredigend.
Het toch krijgen van het kind, het stuklopen van de relatie met Bertrand, het onstaan van de relatie met William en natuurlijk het tenenkrommende ontwijken van de naam van haar dochter, om deze op het laatst pas te onthullen. Het is allemaal even tenenkrommend als voorspelbaar. Het had iets moois kunnen worden, maar door de gnoemde voorspelbaarheid en makkelijke keuzes is het een krappe 2,5 * geworden.
Een echte aanrader.
Zeer aangrijpend verhaal (eigenlijk 2 verhalen in elkaar verweven).
Een in het het heden; een volwassen vrouw.
Een in het verleden; een jong meisje dat de ergste dingen in de oorlog meemaakt.
Iedereen zou het gelezen moeten hebben.
Leen het of koop het, maar in ieder geval lees het!!
Ik hoop dat het verfilmd wordt.
Ik heb het in één trek uitgelezen.
Iedereen lezen, is de boodschap!
De verhaallijnen komen ook zo mooi samen. En de korte hoofdstukken zorgen inderdaad voor afwisseling.
In oktober/november komt de film uit. Hopelijk een mooie weerspiegeling van het boek!
Maar man, man, wat een gefixeerd einde... Het is te gemaakt, te cliché, te gemakkelijk.
Eeuwig zonde van een boek dat zo mooi start. Toch 3* voor het fantastische begin en het feit dat het doel (het in stand houden van de herinnering aan de razzia's en deportatie) bereikt is.
Het verhaal zelf heeft me in zijn greep gehouden tot zo'n 3/4 van het boek. Als het verhaal wat door Sarah vertelt wordt stopt, vind ik het verhaal terugvallen en wordt het zelfs een beetje saai. Heel erg jammer, want er had zeker meer in gezeten.
Maar doordat 3/4 van het boek zo ongelooflijk goed was, en me echt heeft meegesleept:
4*
Vond het een erg emotioneel en pakkend boek, had nog nooit van deze gebeurtenis in de geschiedenis gehoord, maar juist door het ons te laten zien door de ogen van een klein meisje van toen en een vrouw van nu heel erg pakkend, juist doordat het meisje zo onschuldig de gekte om haar heen bekijkt en beschrijft zie je nog meer het absurde van het hele gebeuren.
Vindt het een ontroerend verhaal, je voelt de wanhoop van het kleine meisje, je weet wat er komt en wilt haar hier het liefst voor beschermen!
Heb er echt een traantje om gelaten!
Follie zei:
Ik ben het met beide gebruikers eens. Het is een voorspelbaar verhaal, maar doet dat de pracht van het verhaal teniet? Ik denk namelijk dat het eind ''gerechtvaardigd'' wordt door de pracht van de eerste drie kwart. Ik was overigens niet op de hoogte van deze gebeurtenis in Frankrijk. In die zin is dit boek dus ook leerzaam geweest.
Mijn gevoel zegt dat dit boek drie sterren verdient. Ik begon ietwat huiverig, omdat ik eigenlijk niet zo geïnteresseerd ben in geschiedenis. Dit boek sprak me echter meteen aan, omdat het vanuit de eerste persoon geschreven is, namelijk vanuit Sarah. De oplettende gebruiker merkt het subtiele detail in fontgebruik op.
Het emotionele gezanik van Julia over haar relatieproblemen en andere onbenulligheden vallen totaal in het niet bij Sarah's dramatische verhaallijn. Echter, relativering blijkt gek genoeg niet in Julia's vocabulaire voor te komen wat op den duur behoorlijk gaat irriteren.
Bonne, wat vind ik er zelf van? Het werd wel beter naarmate het einde, vooral omdat je na 150 pagina's wel de clue wil weten, toch maar echt heel spannend, ontroerend of interessant werd het niet.
Het valt te pleiten voor De Rosnay dat ze de gebeurtenissen aan de kaak stelt, de politie ook verwijten maakt, terwijl ze zelf Française is. Maar de uitwerking is nogal vervelend.
Ten eerste zien we de gebeurtenissen door de ogen van een kind, waardoor het nogal zeikerig en kinderachtig overkomt. Steeds maar dat kind dat vraagt: 'waarom', en 'ik begrijp het niet'. Ook de gruwelen in het kamp heb ik de laatste weken al vaker beter verwoord gezien. Het was nogal zwakjes.
Dan het hoofdverhaal, over iemand die op zoek gaat naar die Sarah. Opzich een prima synopsis, maar daar blijft het niet bij. Je krijgt haar besognes met haar man, haar afkomst uit de States, haar nieuwe Baby, met *walg* Sarah als naam. Best interessant allemaal, maar onnodig binnen het verhaal. Daar had zoveel meer mee gedaan kunnen worden. Zeker als je als buitenstaander de Franse arrogante cultuur binnenkomt. Dit alles zit wellicht erbij als karakteruitdieping, maar het is nergens geweldig uitgewerkt en nergens past het binnen de hoofdlijn van het verhaal. Jammer. Misschien typisch voor een vrouwenboek? Geen idee.
En uiteindelijk valt dat geheim wel mee. De schoonfamilie is zo slecht nog niet, en je vraagt je af of dat nu een heel boek waard was..
Gelukkig las alles prima weg, al is dat wellicht de reden dat er weinig blijft hangen en het nergens ontroerend wordt, en wordt het halverwege wel beter en wil je de afloop weten. Dat is al heel prettig. 2*


Het is zo'n boek dat je niet kunt wegleggen, en je baalt als je het uit hebt.
Een echte aanrader.
Zeer aangrijpend verhaal (eigenlijk 2 verhalen in elkaar verweven).
Een in het het heden; een volwassen vrouw.
Een in het verleden; een jong meisje dat de ergste dingen in de oorlog meemaakt.
Iedereen zou het gelezen moeten hebben.
Leen het of koop het, maar in ieder geval lees het!!
Ik hoop dat het verfilmd wordt.
Is ook verfilmd met Kristin Schott Thomas in de hoofdrol als Julia.