Autobiografie van Iemand Anders - Herman Brusselmans (1996)

Mijn tweede Brusselmans en deze beviel me toch iets minder. Zijn droogkloterige genietsnut is ook hier weer aanwezig. Het doet me erg denken aan de humor in de films van Kevin Smith. Ik miste hier echter wel een verhaaltje om de grappen aan op te hangen. In zo'n context werkt het toch beter dan in dit fragmentarische verhaal. Dit boekje duurt verder iets te lang en ik kreeg iets te veel een formule gevoel. Die gedichten hadden er van mij ook wel uit gemogen.

3 sterren.

Hm, ik zal dan zeker de enige zijn die erg veel in dit boekje ziet. Een paar jaar geleden was dit echt alarmerend voor mij: 'o, zo mag je óók schrijven?!', moet ik misschien wel duizend keer gedacht hebben.

Dit boek opende voor mij niet alleen de prettige wereld van Brusselmans, maar heeft me een aantal wereldbeeldbepalende goede bands leren kennen en enkele inzichten in menselijk handelen gegeven waar ik uit mezelf van mijn levensdagen nooit op was gekomen. Het zal daarom zijn dat ik deze eerste Brusselmans die ik las nog steeds een zeer warm hart toedraag. Waarschijnlijk zal het boek nadat het nóg een kalenderjaar van me verwijderd is wel uit mijn persoonlijke top 10 verdwijnen, maar Autobiografie Van Iemand Anders zal nog lang mijn Brusselmans-nr. 1 blijven.

Ik sluit mij graag aan bij mijn voorganger. Deze roman en zul jij mij altijd graag zien. Zijn mijn twee favoriete Brusselmans werken. Ik las dit toen ik 20 was en het was toch wel een hele aangenamen verassing. Tot op de dag van vandaag kan ik het niet laten om telkens na 4 of 5 romans weer eens een Brusselmans tot mij te nemen. Daarbij wil ik wel nog kwijt dat ik zijn autobiografische boeken sterker vind dan zijn fictieve werk.

Mijn derde Brusselmans, en alweer geen ontgoocheling. De man bewijst eens te meer over een bijzonder gevoel voor humor te beschikken, wat door zijn droge schrijfstijl nog meer aan de oppervlakte komt. Hij is soms grof en ronduit vulgair, maar even later gevoelig en kwetsbaar. Motieven die ook in 'Vergeef Mij de Liefde' of 'Het Spook van Toetegaai' voor het grijpen lagen, keren hier terug. Zo leer je bij elk nieuw boek de figuur Brusselmans beter kennen, wat een aangename leeservaring is. Net als Jeroen Brouwers zou je Brusselmans om die reden een "oeuvre-schrijver" kunnen noemen, al heeft onze sympathieke Gentenaar minder te vertellen.

Desondanks schuilt in die duidelijk afgelijnde persoonlijkheid waar Brusselmans telkens weer over schrijft, ook een nadeel. Nu ik aan zijn derde roman toe ben, heb ik namelijk het gevoel dat het telkens weer op hetzelfde neerkomt. Om die reden ga ik in de toekomst waarschijnlijk één van zijn "fictieve romans" tot mij nemen.
3,75*

Het leest soepel en is bij vlagen komisch, maar goed, ontroerend, origineel, onverwachts: ik vind het het allemaal net niet.