menu

Ariel - Sylvia Plath (1965)

mijn stem
4,56 (8)
8 stemmen

Engels
Gedichtenbundel
Ideeƫnliteratuur

189 pagina's
Eerste druk: Faber & Faber, Londen (Verenigd Koninkrijk)

De bundel bevat een selectie uit de gedichten die Plath schreef in de turbulente tijd tussen 1961 en 1963, toen ze scheidde van Ted Hughes en met haar twee kleine kinderen verhuisde naar London. Het is poëzie die de lezer verpletterd achterlaat: macaber en hallucinerend, maar ook vol ironie en vernuft en bovenal met een sterke emotionele kracht.

zoeken in:
avatar van slowgaze
Sylvia Plath, hele volkstammen vervreemde pubers lopen er mee weg, maar ik heb en kan er niets mee. Het komt allemaal veel te gekunsteld op me over, veel te gezocht, als een soort matige Emoly [sic] Dickinson. Wat mis ik?

papaver
Vind het maar napraterij om liefhebbers van Sylvia Plath afte doen als
vervreemde pubers. Dickinson vind ik ook mooi, maar mist de giftige pen
van SP.

avatar van slowgaze
Ik zeg niet dat ze dat allemaal zijn en ik baseer mij geheel op mijn eigen mening. Als jij kunt vertellen wie ik napraat, dan wil ik je verder wel geloven, maar dan ken je mij beter dan ik mezelf ken en mag je derhalve mijn psychiater worden.

avatar van liv2
Werk aan de winkel dus....

avatar van the Cheshire cat
5,0
Plath was waarschijnlijk geen dichter geworden als haar vader niet was overleden. Op haar achtste, negen maanden na het overlijden van haar vader (!), publiceerde ze haar eerste gedicht in de zondageditie van de Boston Herald, 10 augustus 1941. Een gedichtje dat ze simpelweg 'Poem' had genoemd. De rest van haar leven zouden gedichten van haar verschijnen in vooraanstaande dagbladen en tijdschriften.
Sylvia hield van katten. Als kind groeide ze op met katten en ook later toen ze moeder was waren er katten in huis. De kat keert net als de maan, de kleuren blauw en rood, zwart en wit, de bloemen en de bijen herhaaldelijk terug in haar getuigenisgedichten. In Lady Lazarus zegt ze..

I am only thirty
And like the cat I have nine times to die.


..waarmee ze refereert aan eerdere zelfmoordpogingen.

In 1956 schreef Plath het gedicht 'Ella Mason and her Eleven Cats'. Naar mijn weten het enige gedicht ooit door iemand geschreven over een 'crazy cat lady', oftewel 'gekke kattenvrouwtje'. Ella Mason wordt plathiaans omschreven als Sphinx-queen of cats. Ook hier weer een dikke knipoog naar waanzin: Miss Ella is gek geworden door onder een hoedje te spelen met elf katten.
Haar zevendelige 'Poem for a birthday' reeks noemde ze haar 'gekkenhuisgedichten'.

Plath schrijft weliswaar over de bloemetjes en de bijtjes, haar poëzie is in feite pure horror. In Papavers in July heeft ze het over 'kleine hellevlammetjes' en 'kleine bloedige rokjes', in The Arrival of The Bee Box vergelijkt ze een bijenkast met een houten doodkist voor een dwerg of een vierkante baby.
De zoete geur van juni wordt bij Plath 'de zoete stank van juni'. Plath heeft een geheel nieuwe taal bedacht die nog niemand eerder had gesproken.
Er gaat iets dreigends uit van haar poëzie, zoals in de sprookjes van Grimm. Foltering, zelfmoord, genocide, maar ook lente, wedergeboorte, triomf. Met de blik van een kind, vol vrees en verwondering, kijkt Plath de wereld in en analyseert de natuur om haar heen. In het ene gedicht strooit ze met woorden als cauldron, arsenic, Ku Klux Klan of nigger-eye berries, in het andere lees je weer iets fraais als If the moon smiled, she would resemble you.

Een gedicht als 'Tulips' had ze al geschreven in maart 1961, vlak na een ziekenhuisopname voor een blindedarmoperatie: Look how white everything is, how quiet, how snowed-in. maar de meeste gedichten in Ariël heeft ze geschreven in de laatste paar maanden voor haar dood. Als een bezetene bijna, het ene gedicht na het andere, in oktober '62 wel een gedicht per dag! Edge en Balloons zijn twee van de laatste gedichten die ze schreef. Edge zou aanvankelijk 'Nuns in the Snow' gaan heten, maar is later gewijzigd (wat jammer). Balloons is altijd een van mijn favorieten geweest. Voor de titel van het boek had ze onder meer 'Daddy' in gedachten, maar dat werd uiteindelijk 'Ariel', de naam van haar lievelingspaard. Vind ik ook mooier dan 'Daddy'.

Daddy groeide uit tot Plaths meest controversiële gedicht. 'Dit is een gedicht geschreven door een meisje met een Elektracomplex', heeft Plath erover gezegd. Haar vader stierf terwijl ze dacht dat hij God was. Een duister en krachtig gedicht waarin ze van haar Duitse vader een nazi maakt (I have always been scared of you/With your Luftwaffe, your gobbledygoo) en van zichzelf een jodin (A Jew to Dachau, Auschwitz, Belsen... I think I may well be a Jew) Het gedicht heeft de intonatie van een kinderversje (You do not do, you do not do/Any more, black shoe), een heel luguber kinderversje, in blinde razernij geschreven, zo lijkt het. Maar tussen de regels door een stillere boodschap: het verdriet om het verlies van een ouder.

Daddy

Gast
geplaatst: vandaag om 08:06 uur

geplaatst: vandaag om 08:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.