Kaze no Uta o Kike - Haruki Murakami (1979)

Toen Murakami eens naar een Honkbal wedstrijd zat te kijken, kreeg hij opeens het idee dat hij een boek kon schrijven. Gedurende 4 maanden werkte hij iedere dag een uur aan z'n boek. Dit boek noemde hij: Hear the Wind Sing.

Allhoewel hij veel positieve reacties kreeg was hij er zelf wat mild over. Vandaar ook dat hij het eigenlijk nooit in het Engels vertaald wou hebben. Gelukkig is er ooit een versie uitgekomen voor Japanse studenten net als met het vervolg: Pinball, 1973.

Ik heb de engelse versie op de kop kunnen tikken op eBay. Het boekje is A6 formaat, dus lang had ik niet nodig om het uit te lezen. De laatste 35 pagina's hebben dan ook enkel vertalingen. Leuk voor mensen die Japans willen leren.

Anyway over het boek zelf: De schrijfstijl is duidelijk die van een beginner. Nergens slecht maar op momenten wat onzeker. Het verhaal zelf blijft ook nogal aan de oppervlakte en het wordt nergens echt geweldig. Toch is dit als een debuut erg geslaagd en typisch Murakami. Characters die naar Westerse muziek luisteren, drinken en een realtie aangaan/verliezen. Het zit er allemaal weer in en leest heerlijk weg.

Het vervolg Pinball, 1973 is erg moeilijk te krijgen. Het boekje wordt vaak aangeboden voor iets van 300 dollar. Maar gelukkig is die wel op het net te vinden voor niks. Samen met Pinball, 1973 en A Wild Sheep Chase is het een trilogie. (Waar later weer Dance Dance Dance op volgde.)

Leuk voor de fans, dat zeker. Maar de genialiteit van latere Murakami's komt slechts zelden naar boven.

3.5*

Dankjewel. In A Wild Sheep Chase waren verwijzingen naar eerdere gebeurtenissen. Fijn dat die nu ergens blijken te bestaan. Ik ben meteen gaan zoeken. Pinball, 1973 gevonden.

http://web.archive.org/web/20070203122316/http://cramoisi.net/folder/bibliotheque/pinball1973.pdf


en nog meer verhalen: http://tessellated.net/murakami/

Geen geweldig boekje, maar de stijl van Murakami is al duidelijk zichtbaar. Troosteloze personages en beschouwingen, de vertrouwde bezoeken aan barretjes en restaurants, en het luisteren van muziek met een tienermeisje.

Voor het eerst uitgebracht in vertaling samen met 'Flipperen in 1973' in één band op 15 januari door Athenaeum.

Wordt vandaag besproken op cobra.be.

Een samenraapsel van gedachten en ideeën. Maar misschien was het ook zo bedoeld. Dan is het gelukt. Zitten zeker interessante uitweidingen tussen. Het is zeker vermakelijk. Is denk ik een mooie proloog voor de rest van de boeken van Murakami.

De eerste schreden van de heer Murakami op het schrijversvlak doen wat stijfjes aan maar eenmaal op stoom is het toch genieten. De korte hoofdstukken passen ideaal in mijn forensenbestaan waarbij ik 23 minuten de tijd heb om te lezen.
Ik lees Murakami altijd in de Engelse vertaling behalve het boek dat eerst in Nederlandse vertaling is verschenen. Dat vind ik ook zijn minste boek. Het ritme van de Engelse vertalingen bevalt mij beter.

Een heel aardig eerste werk van Murakami. Het leest vlot weg en hoewel er niet echt een verhaal in zit, is het ook onderhoudend. Zoals hierboven al is gezegd zie je zeker al kenmerken terug van later werk van hem. Leuk voor tussendoor!

Heerlijke novelle met alle kenmerken van de latere Murakami. Het heeft alleen wel erg weinig structuur. Dat is op zich geen probleem, vooral bij Murakami, maar hier werkt het meer als los zand. 3.5*