The Moon Is Down - John Steinbeck (1942)

Een leuk niemendalletje, waar je niet veel wijzer van wordt, maar die uitstekend de tijd dood.
Zoals zoveel boeken van Steinbeck.
Misschien daarom één van m'n favoriete auteurs.

Niet helemaal eens met heinonlein. Een niemendalletje? Ik vind de thematiek veel meer doen dan 'de tijd doden'. De omgang tussen het bezette volk en de bezetter en het verschil tussen individuen en mensen in functie geven dit korte verhaal wel degelijk diepgang.

'The flies have conquered the flypaper': alleen van dit briljante samenvattende zinnetje ben ik al wijzer geworden.

Maar goed, ook één van mijn favoriete auteurs.

De laatste tijd is het terug wat gezakt, maar er is een periode geweest dat ik regelmatig Kringloopwinkels deed en een x aantal maanden (of misschien zelfs jaren) geleden had ik opeens een goede vondst. Ongeveer een 12 Engelstalige pockets van John Steinbeck en best nog in goede staat, toch hetgeen je mag verwachten voor 70 cent per stuk. Toen een voorraadje meegenomen en het frustreerde me dat ze nog steeds ongelezen in de kast stonden, vandaar dat de bezoekjes aan de Kringloopwinkel ook zijn teruggeschroefd..

Maar op goed geluk (niet helemaal aangezien ik gewoon één van de meer dunne boeken heb gekozen) eens iets van Steinbeck uit de kast gepakt en de verwachtingen zijn uitgekomen. Nog niet helemaal het niveau dat ik van de schrijver verwacht, al ga ik gewoon uit van de verfilming van East of Eden, maar Steinbeck levert een interessant oorlogsverhaal af. Hoewel hij het allemaal redelijk in het midden laat, heeft de aandachtige lezer al snel door dat het een allusie op Wereldoorlog II is (Memories of defeats in Belgium and France 20 years ago wordt er op een bepaald moment gezegd) en voelt dit vooral aan als propaganda. Niet zo verwonderlijk ook als je het jaartal waarin dit is uitgekomen in het achterhoofd houdt, maar ik kan me voorstellen dat er menig man en vrouw geïnspireerd zijn geraakt door het verhaal van Mayor Orden, Docter Winter en de rest van de bewoners van het naamloze stadje. Vreemd genoeg situeert mijn pocket op de achterflap dit in Noorwegen en dat heb ik dan wel weer gemist.

Het nodigt in ieder geval wel uit om eens meer van Steinbeck te gaan lezen. The Moon is Down leest vlotjes weg, al prefereer ik net iets kortere hoofdstukjes voor het slapen gaan maar dat terzijde, en hij weet met weinig woorden toch een zekere diepgang in de personages te leggen. Zeker zo'n Annie (de kokkin die eigenlijk de 'revolutie in gang zet omdat er soldaten op de veranda zitten met vuile voeten) is een heerlijk figuur.

3.5*

Na herlezing mijn mening (en stem) bijgesteld. Ik ben het nu eens met IDG, de diepgang zit er zeker in.