Glue - Irvine Welsh (2001)

Klinkt erg goed dit.
Waarom schrijft er niemand iets bij of moet het hoge gemiddelde al genoeg zeggen?

Goed boek.

Zit van alles weer in maar gaat vooral over een aantal jongeren die in een armzalige buurt wonen waar vrij weinig te doen is behalve drugs gebruiken.
Realistische personages en leuke herkenbare situaties gecombineerd met drama.
Ook mooi om andere personages zoals Spud en Begbie uit Trainspotting even voorbij te zien komen. Je volgt een groepje vrienden vanuit de jeugd naar volwassenheid toe met genoeg avonturen en tragische gebeurtenissen om de volle 500 bladzijden te genieten van het verhaal.

4

Ik dacht dat ik alle boeken van Welsh had, maar deze staat er blijkbaar toch niet bij.

Toch maar eens jacht op maken.

Had hem dus wel!

Filth was mijn eerste boek van Welsh en ik had er initieel wat gemengde gevoelens bij, desondanks bleef het een boek waar ik vaak aan terug moest denken; het had iéts. Tijd dus voor een andere Welsh, dacht ik. Als deze zou meevallen zou ik aan de 'trilogie' Skagboys - Trainspotting - Porno beginnen. Onverwacht sterk boek, maakt samen met Ask the Dust van John Fante en Ham on Rye van Charles Bukowski mijn top 3 uit.

Welsh heeft een schrijfstijl die me erg aanspreekt; zeer direct, hard, cynisch en grappig. De drempel van het 'Schots' waar ik bij Filth nog over struikelde was dit keer nagenoeg weggewerkt.

De korte inhoud schept een ietwat verkeerd beeld. De vier hoofdpersonages zijn geenszins karikaturen; uiteindelijk zijn het gewoon vier maten. Daarnaast had ik niet echt de indruk dat de drijfveer van hun handelingen het afzetten tegen de cultuur was; er was een zekere groepsdynamiek en die leidde tot bepaalde handelingen, en deze hadden geen bewuste socio-culturele betekenis. De doelloosheid is zelfs net de kracht van dit boek.

Ik heb dit boek enkele weken geleden gelezen en ik denk niet dat er ooit een verhaal me zo bij de keel heeft gegrepen als dat rond Andrew 'Gally' Galloway. Een bepaalde passage was echt verpletterend, bij het lezen leek het alsof er een soort g-kracht op me inwerkte... Mijn ogen worden nog steeds waterachtig als ik eraan terugdenk.

Dat ik hier nu pas een bericht post is dan ook omdat ik vlak na het lezen niet de gepaste woorden vond. Alles leek te min. Een meesterwerk. Hoed af en staande ovatie voor Welsh.

Was dat toevallig de scene met de hond?

Nee, het stuk waar Carl 'aan het genieten' is van zijn DJ-carrière en moet terugdenken aan Gally, tevens een soort grote tip van de sluier rond Gally en wat er in het interval van 10 jaar daarvoor gebeurd zou kunnen zijn.