Het Spook van Toetegaai - Herman Brusselmans (2005)

Alleen al de eerste pagina verdient het in een recordboek te staan onder "Meest nutteloze maar toch verschrikkelijk grappige intro"!!!

Het was maar de vraag of Brusselmans me na het fantastische ‘Vergeef mij de liefde’ alweer zou kunnen overtuigen. Dat deed hij, en hoe. Uit ‘Het Spook van Toetegaai’ spreekt diezelfde vertedering, humor en tristesse die ’s mans oeuvre blijkbaar kenmerkt. Men zou het een negatief punt kunnen noemen dat het succes van zijn boeken steeds op dezelfde formule geënt is, maar ik vind het juist aangenaam dat de man zo consequent is. Hij verloochent zichzelf niet en geeft zich pretentieloos bloot aan de lezer, en daarom alleen al komt Brusselmans als schrijver alle eer toe.
Ik moet er echter eerlijk in zijn dat ik geen 2 boeken van de man na elkaar zou willen lezen. Maar dat hoeft ook niet. Zo één keer per jaar één zijner werken ter hand nemen en je kapot lachen, daar doe ik het voor. En hij zelf waarschijnlijk ook.
4,25*

Het Spook van Toetegaai is niet meteen de fijnzinnigste worp van Brusselmans. En wie zijn oeuvre een beetje kent, weet dat dit toch wel wat wil zeggen.

Ik vond het hoe dan ook een vermakelijk, pretentieloos tussendeurtje waarin de auteur als vanouds bewijst dat hij een bijzonder begaafd fantast is (nu ja, 5% van deze “autobiografische” roman zal wel op zijn echte leven gebaseerd zijn, de rest is uiteraard nonsens).

Leuk extraatje: het samenspel tussen de auteur Brusselmans en het personage Brusselmans, waarbij eerstgenoemde regelmatig het verhaal “binnendringt” om duiding te geven bij de ongeloofwaardige fratsen van zijn fictieve alter ego.

3*

Herman Brusselmans, zijn boeken lijken autobiografisch, maar zijn waarschijnlijk totaal verzonnen dagdromen en hersenspinsels van deze schrijver, dat geldt zeker ook voor “ het spook van toetegaai”, wat er in zijn hoofd omgaat en de snelheid van zijn denken en schakelen is op zijn minst bijzonder, een leuk, grappig en verrassend boek vol onverwachte hersenkronkels en gebeurtenissen met een gortdroogheid vertelt zoals alleen Brusselmans dat kan, daarin is hij behoorlijk uniek.