The Curious Incident of the Dog in the Night-Time - Mark Haddon (2003)
Alternatieve titel: Het Wonderbaarlijke Voorval met de Hond in de Nacht
Engels
Sociaal / Humoristisch
208 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Christopher is vijftien en heeft een vorm van autisme. Hij weet veel van wiskunde, maar weinig van mensen. Hij houdt van lijstjes, patronen en de waarheid. Hij houdt niet van de kleuren geel en bruin en hij wil niet aangeraakt worden. Christopher is in zijn eentje nooit verder geweest dan het eind van de straat. Maar wanneer blijkt dat de hond van de buurvrouw vermoord is, gaat hij op onderzoek uit. Hij begint aan een indrukwekkende reis die zijn veilige bestaan volledig overhoop gooit.
4,5*
3*
(bij deze zal ik dan maar een verdere reactie op je vorige bericht uitlaten)
Dat is knáp - want een autistisch persoon is doorgaans moeilijk te te doorgronden. Wij weten vaak niet wat hun motivatie is wanneer zij dingen doen waarvan het 'niet-autistische deel van de samenleving' vind dat het in strijd is met onze normen en waarden.
Mark Haddon probeert dit - en naar mijn mening doet hij dat ook goed, hij heeft zijn personage doorgrond en duidelijk de nodige research gedaan. Dankuwel, Mark.
Het prachtige aan Christopher is dat hij het altijd goed bedoeld, maar dat het niet altijd goed uitpakt - ik herken mij daar wel een beetje in
Lijkt me ook geen goed idee om dit verhaal te gaan verfilmen. Is helemaal niet geschikt voor een film. Maarja, ze doen maar.
het lijkt me inderdaad lastig de binnenwereld van de hoofdpersoon goed over te brengen. Hoe ze bijv. de scene waarin hij zijn rat redt uit de metrotunnel en dan 'logischerwijs' mensen bedreigt met zijn mes begrijpelijk in beeld krijgen, ik ben benieuwd...
De nadruk ligt in dit boek niet op het verhaal -dat is aardig maar niet heel bijzonder- maar op de originele gedachtegang van de autistische hoofdpersoon. Zijn logische redenatie, rare gewoontes en het vreemde gedrag tegenover 'strange people' vond ik interessant en vermakelijk om te lezen.
Verder is er heldere taal gebruikt, wat er voor zorgde dat ik het boek in één adem uitlas. Het einde was naar mijn mening iets te langdradig. 4*
Lijkt me moeilijk om dit boek te verfilmen, al bestaan er goede films met als onderwerp autisme, een bekend voorbeeld is Rain Man.
Maar er bestaan naar mijn weten geen films, die vanuit de ik-persoon de autist laten vertellen...
Maar er bestaan naar mijn weten geen films, die vanuit de ik-persoon de autist laten vertellen...
Komt Forrest Gump niet in de buurt?
Heel knap hoe de schrijver uit het oog van een autist de wereld weet te beschrijven
4 sterren
Lijkt me moeilijk om dit boek te verfilmen, al bestaan er goede films met als onderwerp autisme, een bekend voorbeeld is Rain Man.
Maar er bestaan naar mijn weten geen films, die vanuit de ik-persoon de autist laten vertellen...
De film 'Mozart and the whale' gaat over een (zelfhulp)groep jongeren met autisme. Ik weet het niet zeker, ik geloof dat een van de twee hoofdpersonen soms als een soort verteller fungeert. Humoristisch, maar wel erg met een Hollywoodsausje vind ik. Het blijven acteurs. Er zijn in ieder geval goede documentaires waarin mensen met autisme aan het woord zijn, ik ken er een met een vrouwelijke Amerikaanse geleerde Temple Gradin en dichter bij huis Kees Momma. Nog niet zo lang geleden een bbc documentaire 'Maak me normaal'.
Wat ik knap vind aan 'Het Wonderbaarlijke Voorval met de Hond in de Nacht' is dat Mark Haddon (niet autistisch) erg consequent is met het beschrijven van de autistische manier van denken en doen. Ik vond het boek humoristisch, als lezer kan ik het met de jongen te doen hebben en me tegelijkertijd voorstellen dat zijn omgeving wan-ho-pig van 'm wordt.
Er zijn tegenwoordig heel veel autobiografische romans van mensen met autisme.
-3-
Alle negatieve reacties zijn behoorlijk gestoeld op hoge verwachtingen. Lees dit bloek zonder verwachtingen en je wordt absoluut meegesleept.
dus 5.0
De enige reden waarom het boek zo bekend is, is naar mijn mening het feit dat het over een autistische jongen gaat, daarbuiten is het verschrikkelijk saai.
De taal is simpel, en is geschreven op de manier dat de jongen denkt. Maar na een tijd begint dit taalgebruik te vervelen en te irriteren.
Er schijnt een versie te zijn voor jeugd en voor volwassenen. Ik weet niet precies waar het verschil dan in zit, zelfs weet ik niet welke versie ik gelezen heb.
Ik ben het niet eens met je kritiek, dat het boek vreselijk saai is. Maar dat is wellicht persoonlijk. Als je je in Christopher en zijn omgeving verplaatst, kun je ongeveer begrijpen wat het ìs om autisme te hebben, wat het ìs om om te gaan met een jongen met autisme. Het taalgebruik van mensen met autisme kan monotoon zijn, wat sommigen irriteert. Ik kan je uit (professionele) evaring zeggen: het boek is nogal kloppend met de werkelijkheid. Dat vind ik de kracht van het boek.
Als positief punt wil ik de vader noemen, erg realistisch neergezet.
2,5*
Haddon lijkt zo ingenomen door zijn eigen vakmanschap omtrent de schrijfstijl
Waar blijkt dat volgens jou uit??
, dat het lijkt alsof hij vergeet dat er ook nog een verhaal verteld moet worden. Christopher begint na een periode te irriteren
Ik kan je verklappen dat mensen met autisme heel erg irritant kunnen zijn, wat dat betreft is het óok erg realistisch.
Desondanks hoop ik binnenkort toch A Spot of Bother te lezen, al is het alleen maar omdat de rest van de wereld zo lyrisch is over deze man. Hugo Borst noemde dit zelfs ooit nog eens het boek wat hij zelf graag had willen schrijven.