Sleeping with a Psychopath - Carolyn Woods (2021)
Alternatieve titel: Verleid door een Psychopaat
Engels
Waargebeurd
322 pagina's
Eerste druk: Harper Element,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Carolyn Woods leidt een gelukkig leven in een rustig dorpje in de Cotswolds als er op een dag een aantrekkelijke vreemdeling op haar pad komt. Deze Mark Conway straalt zelfvertrouwen en mysterie uit, waardoor Carolyn zich direct tot hem aangetrokken voelt. Bovendien is hij een rijke Zwitserse bankier. Hij biedt Carolyn gezelschap en introduceert haar in een spannende, betoverende wereld vol glamour en avontuur. Maar is dit alles niet te mooi om waar te zijn? Langzaam ontstaan er scheurtjes in Marks verhaal en komt Carolyn achter de afschuwelijke waarheid. Om te beginnen is zijn echte naam Mark Acklom en wordt hij gezocht door Interpol. En ten tweede heeft hij zijn geld beslist niet verdiend als Zwitserse bankier.
Toegegeven, het is afschuwelijk dat een man haar zo ontzettend besodemieterd heeft. Dat wil echter niet zeggen dat Carolyn niet zelf 'nee' had kunnen zeggen toen ze bijna een half miljoen (!!!!) aan deze man gaf die ze net een paar maanden (!!!!) kende.
Vreemde gebeurtenissen en vooral dat gebrek aan inzicht van de schrijfster stoort tijdens het lezen. Daar komt bij dat het boek niet geweldig geschreven is. Veel herhaling, veel vreemd taalgebruik en veel complimenten van de schrijfster aan haarzelf. Het was moeilijk om sympathie voor Carolyn te voelen en dat terwijl ze iets vreselijks heeft meegemaakt. Dan doe je als verhalenverteller toch iets verkeerds.
Ook ben ik niet echt te spreken over het gebruik van 'psychopaat'. Het is namelijk een zelf gestelde diagnose door Carolyn. Ah, is zij psycholoog? Nee, ze werkt in een kledingwinkel. Bijzonder hoe alles en iedereen met het woord 'psychopaat', of nog hipper tegenwoordig 'narcist', gooit zonder überhaupt opgeleid te zijn om tot die diagnose te komen. Ze baseert zich op The Psychopath Test - Jon Ronson (2011) om tot de conclusie te komen. Sja....
Nee, dit is in de verste verte geen goed boek. Dat wil echter niet zeggen dat ik me er niet mee vermaakt heb, want dat heb ik dus wel. Zeker het eerste gedeelte van het boek is interessant genoeg om te lezen, al is het alleen al om de "Carolyn, hoe kun je dit in godsnaam geloven van die idioot??" reactie die alle gebeurtenissen oproepen. Om die reden, en enkel die reden, kan ik nog wel een minimale voldoende geven.