Ghostwritten - David Mitchell (I) (1999)

Bijzonder knap debuut van David Mitchell, een van de betere Britse schrijvers van het moment. Dat De Geestverwantschap een origineel boek is, is het minste wat je kan zeggen. Eigenlijk is het een soort verhalenbundel. Alle verhalen hebben niets met elkaar te maken, behalve dat, en daar zit het leuke aan dit boek, personages uit eerdere hoofdstukken op een subtiele manier, haast onopgemerkt terugkomen in latere verhalen.

David Mitchell is een geboren verteller. Ieder hoofdstuk heeft een eigen sfeer en stijl, maar stuk voor stuk zijn het boeiende vertelsels. Zelfs al speelt soms een geest de hoofdrol of snap je niet goed wat er in het bizarre voorlaatste hoofdstuk allemaal gebeurt. Een echte aanrader.

Dit was een tegenvaller. Te geforceerd, al de dunne linkjes tussen de verhalen kunnen niet verhelen dat er geen samenhang zit in het boek. En ook geen inhoud. Daarbij hebben de losse verhalen te weinig te bieden. Gelukkig wordt het nooit echt vervelend. 2,5*

Na het verslinden van Cloud Atlas de rest van het oeuvre van Mitchell nu ook gelezen. Ghostwritten beschrijft een tiental korte verhalen, slechts lichtjes via personages met elkaar verbonden, van over de hele wereld, met een nadruk op Azië waar de schrijver lange tijde heeft gewoond. Even lijkt halverwege zich een rode draad te ontspinnen middels een 'noncorpum', een soort onafhankelijke geest die zich kan inplanten in het brein van een mens, maar het 'personage' verdwijnt weer om later (in andere vorm?) nog wel even terug te komen. Deed me overigens denken aan het 'oortje' van Ender in de boeken van O.S. Card.

De verhalen in Ghostwritten zonder meer interessant en bij vlagen bijzonder geestig, en eens in de zoveel tijd komt Mitchells romantische geest bovendrijven, bijvoorbeeld in het tweede, en misschien beste, hoofdstuk 'Tokyo'. Allemaal zeer leesbaar, al zie ik ook dit boek, net als DreamNumber9, als opstapje naar zijn echte meesterwerk.

3,5*.