De Morgen Loeit Weer Aan - Tip Marugg (1988)
mijn stem
17 stemmen
Nederlands
Psychologisch
143 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij,
Amsterdam (Nederland)
Een oudere man op Curacao leeft als een kluizenaar in een huis buiten de stad in het gezelschap van vier honden, een grote drankvoorraad en een pistool op het nachtkastje. In een lange nacht overpeinst hij zijn leven, de geschiedenis van zijn eiland en van zijn ongelukkige continent, dat hij op bijna tragische wijze liefheeft. Bij het aanbreken van de dag zal hij het pistool op zichzelf richten.
0
geplaatst: 21 februari 2009, 21:58 uur
Fantastisch boek. Ik was het helemaal vergeten maar ik zag het liggen in een mooie nieuwe band gebundeld met zijn twee andere romans en poezie. Je voelt de lome agressiviteit in dit boek wat de Nederlandse Antillen zo eigen is.
0
geplaatst: 31 december 2015, 09:48 uur
Prachtig boek waarin je als lezer van droom naar werkelijkheid vliegt, want dat is de staat waarin de hoofdpersoon van het boek ook verkeerd: op het randje van leven en dood, zijn leven, zijn wereld, zijn land omschrijvend alsof hij er afscheid van neemt, met de alcohol nooit ver bij hem vandaan. Kleine en grote gebeurtenissen, de natuur, mensen die in zijn leven een rol hebben gespeeld. De taal is betoverend mooi en wordt een mooi onderdeel van de melancholische sfeer waarin de overpeinzingen in rap tempo de regie passeren.
0
geplaatst: 22 maart 2022, 01:38 uur
Hoofdpersonage is bepaald niet onmededeelzaam over de zielenroerselen van zijn vormende jaren maar wat nu de precieze aanleiding voor het gesuggereerde aan de hand slaan van zichzelf was, dat thans wordt de verweesde lezer nergens deelachtig gemaakt, noch expliciet noch impliciet, en elke vermoede poging ertoe is niet zelden te gekunsteld. Naast het wolkeriaanse gestoei met een enge protestantse opvoeding overtuigen de groteske absurdistische eschatologische eindtijd metaforen, welke zo'n beetje heel Openbaring van Johannes behelzen, al evenmin. Misantropie, geblaseerdheid met of de zinloosheid van het leven spatten niet van het papier maar zijn hier evenwel sterk vertegenwoordigd, en daarmee ook realistische beweeggronden voor suicide, maar we krijgen een te karige inkijk in het verloop van zijn leven om hier oorzakelijk verband in te vinden. De sleutel tot zijn (onbezorgde?) jeugdjaren is alcohol en daar moeten we het dan mee doen. Tekortgedaan mag het boek niet want Marugg dicht daar bij tijd en wijle gewoon te mooi Nederlandse proza voor. Dan rest mij nog lezers het boek L'Ultima Estate in Città - Gianfranco Calligarich (1973) - BoekMeter.nl van Gianfranco Calligarich aan te raden, welk mijns inziens een eendere invalshoek heeft.
* denotes required fields.
* denotes required fields.