El Descontento - Beatriz Serrano (2023)
Alternatieve titel: Ontevreden
Spaans
Sociaal / Psychologisch
240 pagina's
Eerste druk: Temas de Hoy,
Madrid (Spanje)
Marisa is begin dertig en haat haar baan bij een reclamebureau in Madrid. Ze kan een werkdag alleen overleven met een zorgvuldig samengestelde cocktail van Instagram, YouTube-filmpjes en Lorazepam. De hoge huur van haar appartement en een continue stroom aan impulsaankopen maken dat ze niet zonder haar salaris als head of creative strategy kan. Marisa haat niet alleen haar baan, maar ook al haar collega’s, en de gedachte aan een aanstaand bedrijfsuitje is bijna ondraaglijk. Toch komt ze niet onder het teambuildingweekend uit, en de stress die dit veroorzaakt zorgt ervoor dat er barsten verschijnen in het masker dat ze al die tijd heeft gedragen. Lukt het Marisa om haar werkende leven op de rails te houden, of zal ze eindelijk haar ware gezicht laten zien?
In Ontevreden volgen we Marisa, 32 jaar, single, en vastgeroest in een reclamebureau in Madrid waar ze haar dagen vult met YouTube, lorazepam en het vermijden van werk. Ze noemt haar job “kantoortje spelen” en leeft van klantlunch tot klantlunch, liefst zonder echt iets te doen. Haar leven is een aaneenschakeling van cynische gedachten, sociale façade en innerlijke leegte. Het verhaal kabbelt mee op haar uitzichtloze routine, tot een verplichte teambuildingtrip alles nét iets meer uit de hand laat lopen. Maar verwacht geen grote catharsis - het einde komt snel en laat je eerder met opgetrokken wenkbrauwen dan met antwoorden achter.
Serrano schrijft met een bijtende, droge humor die je óf geweldig vindt, óf totaal niet. De stijl is vlot, met korte zinnen en veel innerlijke monoloog. Marisa is geen heldin, geen antiheldin - ze is gewoon... moe. En eerlijk gezegd: dat is verfrissend. Maar ook vermoeiend. Haar negativiteit is herkenbaar, maar op den duur ook wat eentonig. De bijpersonages blijven wat vlak; ze zijn vooral decor voor Marisa’s sarcasme.
Hoewel het boek rake observaties bevat over werk, burn-out en millennial-moeheid, blijft het soms hangen in herhaling. De spanningsboog is flinterdun en het einde voelt afgeraffeld. Er wordt veel opgebouwd, maar weinig afgeleverd.
Ontevreden is een zwartkomische spiegel voor iedereen die ooit op maandagochtend hoopte dat de tram te laat kwam. Scherp, herkenbaar, maar niet altijd even bevredigend.