Nothing Like the Movies - Lynn Painter (2024)
mijn stem
1 stem
Engels
Jeugdboek
Romantiek / Chicklit
442 pagina's
Eerste druk: Simon & Schuster,
New York (Verenigde Staten)
Wes had een tijdje een relatie met zijn buurmeisje, Liz. Net wanneer ze allebei wilden beginnen met hun vervolgopleiding, sloeg het noodlot toe en raakten ze elkaar kwijt. Nu, een aantal maanden later, zijn ze allebei weer bezig met hun studie en komen ze elkaar opnieuw tegen. Wes realiseert zich dat hij Liz gekwetst heeft en wil haar koste wat het kost terugwinnen, maar dat blijkt nog niet zo gemakkelijk. Nadat zijn pogingen niets opleveren, vraagt hij zich af of hun relatie ooit nog wel hersteld kan worden.
0
geplaatst: 5 juli, 20:56 uur
Deels mijn eigen schuld dat dit tegenviel. Ik wist helemaal niet dat het om een sequel van een ander boek, Better than the Movies, ging. Gekocht op de tast, omdat ik de blurb leuk vond klinken: het deed vermoeden dat het boek veel referenties naar romcoms zou maken, maar zou aantonen dat het niet helemaal zo werkt of er juist een twist aan zou geven.
Maar goed, het blijkt dus daadwerkelijk een heel gezapig boek te zijn. Nog wel een stuk gezapiger dan de romcoms waar het de draak mee probeert te steken of juist probeert te honoreren. Ik vond Wes en Liz gewoon niet heel erg sympathieke personages. Wes is behoorlijk opdringerig en fout, terwijl Liz constant in katzwijm ligt wanneer Wes bij haar in de buurt komt. Ik vond de schrijfstijl van Lynn Painter bij vlagen ook nogal ongemakkelijk; alsof ze zelf bijna tegen een orgasme aan zit wanneer ze vanuit het perspectief van Liz schrijft. Tenenkrommend ook wanneer ze omschrijft dat er een nummer begint te spelen op de achtergrond.
Je leest meer dan 400 bladzijden lang hoe de twee personages een beetje om elkaar heen blijven cirkelen, vergezochte en onnodige leugens fabriceren en uiteindelijk - uiteraard - toch bij elkaar komen wanneer één van de twee eventjes in levensgebaar verkeert. Ik vroeg me soms af wat ik nou eigenlijk aan het lezen was. Er leek helemaal niet veel conflict. Het is een conflict dat hen overduidelijk wordt opgelegd... door de schrijfster.
Toch zal ik er niet een heel laag cijfer aan verbinden, want ik ben me van één ding heel erg bewust: ik ben niet de doelgroep. Ik geloof best dat puberende meiden hier nog wel wat plezier kunnen uithalen en wellicht dat het ook anders leest als je het eerste deel gelezen hebt of daar al fan van bent. Dramatisch wil ik het ook weer niet noemen - anders had ik 'm niet kunnen uitlezen - maar ik denk wel dat er ook in dit genre betere boeken te vinden zijn. Ik las een tijdje terug The Fault in Our Stars (dramatischer maar vergelijkbaar in bijvoorbeeld de jeugdige schrijfstijl), maar dat is toch wel van een heel andere klasse.
2,5*
Maar goed, het blijkt dus daadwerkelijk een heel gezapig boek te zijn. Nog wel een stuk gezapiger dan de romcoms waar het de draak mee probeert te steken of juist probeert te honoreren. Ik vond Wes en Liz gewoon niet heel erg sympathieke personages. Wes is behoorlijk opdringerig en fout, terwijl Liz constant in katzwijm ligt wanneer Wes bij haar in de buurt komt. Ik vond de schrijfstijl van Lynn Painter bij vlagen ook nogal ongemakkelijk; alsof ze zelf bijna tegen een orgasme aan zit wanneer ze vanuit het perspectief van Liz schrijft. Tenenkrommend ook wanneer ze omschrijft dat er een nummer begint te spelen op de achtergrond.
Je leest meer dan 400 bladzijden lang hoe de twee personages een beetje om elkaar heen blijven cirkelen, vergezochte en onnodige leugens fabriceren en uiteindelijk - uiteraard - toch bij elkaar komen wanneer één van de twee eventjes in levensgebaar verkeert. Ik vroeg me soms af wat ik nou eigenlijk aan het lezen was. Er leek helemaal niet veel conflict. Het is een conflict dat hen overduidelijk wordt opgelegd... door de schrijfster.
Toch zal ik er niet een heel laag cijfer aan verbinden, want ik ben me van één ding heel erg bewust: ik ben niet de doelgroep. Ik geloof best dat puberende meiden hier nog wel wat plezier kunnen uithalen en wellicht dat het ook anders leest als je het eerste deel gelezen hebt of daar al fan van bent. Dramatisch wil ik het ook weer niet noemen - anders had ik 'm niet kunnen uitlezen - maar ik denk wel dat er ook in dit genre betere boeken te vinden zijn. Ik las een tijdje terug The Fault in Our Stars (dramatischer maar vergelijkbaar in bijvoorbeeld de jeugdige schrijfstijl), maar dat is toch wel van een heel andere klasse.
2,5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.