The Blade Itself - Joe Abercrombie (2006)

Fantasy van de bovenste plank. Verrassende karakters gecombineerd met een goede karakterontwikkeling (wat ik zo vaak mis bij recente fantasyboeken) en dat gecombineerd met een interessante verhaallijn. Ben benieuwd naar het 2e deel...

Welja, lang niet kwaad. Verhaal dat voldoende vaart kent en ok wordt opgebouwd, zodat je steeds oprecht benieuwd bent naar volgende gebeurtenissen rond de verschillende personages. Logen is een sterk personage (enkel het gedeelte als hij voor het eerst in Adua komt is erover qua naïviteit vind ik) - net zoals de andere Noorderlingen -, en ook Glokta met zijn practici weet te boeien. Jezal daarentegen is behoorlijk irritant, kent (voorlopig) weinig ontwikkeling en het nut van zijn personage ontgaat mij (momenteel).

Voelde wel een beetje aan als 'ABC-fantasy': degelijk geschreven en zonder al te veel (onnodige) tierlantijnen, en niet al te veel leunen op magie (vind ik over het algemeen een pluspunt), maar misschien mankeert deze serie ook wel iets wat deze serie uniek of speciaal maakt. Iets van meer mysterie of grootsheid ipv gewoon een soort degelijke ridderroman. Naar het einde van het boek is dit wel al meer het geval (huis van de maker, de eters), dus dit zaal verderop in de serie waarschijnlijk meer het geval zijn.

Maar al bij al dus positief; de schrijver lijkt zijn verhaal goed in de hand te hebben, er is voldoende actie, het boek leest vlot en is niet al te dik dus zo uit. Aangename ontspanning en het lezen waard. Benieuwdheid naar voldende delen is gewekt!

Het boek is in het begin wat te traag en niet alle karakters die er in voorkomen kunnen mij evenveel boeien. Jezal vind ik idd ook behoorlijk irritant en al het gezeur van de pijnen waar Glokta last van heeft begonnen mij ook al snel te irriteren. Aan het eind komen de hoofdpersonen meer naar elkaar toe en werd het voor mij leuker om te lezen.