Inferno - August Strindberg (1896)
Zweeds
Psychologisch
171 pagina's
Eerste druk: C. & E. Gernandts,
Stockholm (Zweden)
'Inferno' doet verslag van de 'Infernocrisis' die de Zweedse schrijver August Strindberg in Parijs doormaakte. Nadat Strindberg zijn tweede vrouw verlaten heeft, verdiept hij zich als amateur-chemicus in allerlei obscure alchemistische experimenten, waarvoor hij in wetenschappelijke kringen maar weinig begrip en erkenning krijgt. Hij verhaalt, al dan niet onder invloed van absint, over zijn zwerftochten door Parijs en zijn ontmoetingen met de meest kleurrijke personages. In Strindbergs schizofreen aandoende visioenen, de beschrijvingen van zijn euforische gedrevenheid en zijn hysterie worden de grenzen tussen genialiteit en waanzin opgeheven.
Ja het is vreselijk wat Strindberg allemaal meemaakt, maar het is allemaal met een zekere distantie geschreven natuurlijk. Het levert in ieder geval fantastische literatuur op.
Na het lezen van het prachtige Aan open zee, dat samen valt met zijn 'inferno crisis', was ik wel nieuwsgierig wat Strindberg aan den lijve had ervaren in deze periode... en dat te vinden is in dit boek met de toepasselijke titel.
Op het moment dat ik begin te rennen, gaat het regenen, een regen vermengd met natte sneeuw. Aan het einde van een korte straat tekent zich tegen het hemelgewelf een reusachtig grote, zwarte poort af, een constructie van cyclopen, een poort zonder bijhorend paleis, die leidt naar een zee van licht...
Uiteindelijk komt het allemaal goed met hem, maar ik ben bang dat ik voorlopig nog lang niet klaar ben met het lezen van zijn boeken.