Het Meisje Dat Spoorloos Verdween: Mijn Zoektocht naar Willeke Dost - Marja West (2025)

Een heel andere schrijfstijl als die van Niña Weijers' Cassandra die ik hiervoor las, dus het was even schakelen. Meer oldschool true crime proza. Maar zeker niet slecht.
Waar Weijers in feite op een bijzondere zeer eigen manier 'zijdelings' naar de zaak keek, duikt West erin als een soort Jessica Fletcher, ze trekt elke tip grondig na, tot er zelfs op haar aandringen gegraven moet gaan worden. Het is zelfs zo grondig dat je soms denkt: zou de politie hier ook aan gedacht hebben, zoals West ook doet. Maar volgens West heeft de politie in deze zaak genoeg gedaan.
Er zit overigens een frappante overeenkomst tussen de twee boeken: een vriendinnetje dat haar vriendschap met het slachtoffer wel erg aandikt. In het boek van Weijers bleek er zelfs helemaal geen vriendschap.

Toch heb ik een punt van kritiek op het boek. Want de schrijfster is nogal vrij zeker van bepaalde dingen. Zo is ze wel erg stellig als het gaat om de pleegouders van Willeke die volgens haar niets te maken hebben gehad met de verdwijning van hun pleegdochter. Dat kan absoluut zo zijn natuurlijk, maar ze legt niet goed uit waarom ze dat vindt. Puur intuïtief? Omdat de pleegvader zo sympathiek op haar overkwam en een aparte vorm van humor bezat die niet door iedereen werd opgepikt?
Want er staat een ding in het boek waardoor mijn wenkbrauwen een eind omhoogschoten. De pleegvader, inmiddels overleden, zou tijdens een politieverhoor over Willeke gezegd hebben dat ze geen mooi meisje was, en beschrijft haar met "ze had iets zwijnachtigs in haar gezicht" en "een ooievaarsloop". Marja West gaat daar merkwaardig genoeg niet op in, maar mij verbaasde het zeer, want wat is dat voor een vreemde opmerking over je eigen dochter die er naar alle waarschijnlijkheid niet meer is, die iets verschrikkelijks is overkomen? En ook al is het niet je eigen kind, aks volwassene een 15-jarig meisje zo beschrijven?
Heel erg raar.

Het boek heeft niet tot een doorbraak gezorgd en het OM vond het niet nodig de zaak naar aanleiding van het boek te heropenen, ook al heeft ze ons wel het idee gegeven dat de zaak door haar inzet is opgelost of opgelost kan worden. Ze wijst nog wel een TBS'er aan die men nog onder de loep kan nemen.
Toch vind ik het om die reden geen afknapper of zo en vind ik het goed dat dit boek geschreven is. Op de achterflap een uitspraak van Kelly de Vries, dochter van, die zegt dat het in coldcasezaken belangrijk is om aan de boom te blijven schudden. En dat is precies wat West hier doet.
De cover vind ik nogal saai. Ik had persoonlijk voor een foto van Willeke gekozen, dat ene fotootje waarop ze een t-shirt draagt van Madonna met gevouwen handen, het singlehoesje van Like A Prayer, en daarbij verlegen in de camera kijkt.
Hopelijk is ze door de popster (ook al is dat dan een illusie) wat zelfverzekerder geworden en heeft de muziek voor enig escapisme gezorgd bij dit arme, stille meisje dat op éen jarige leeftijd al haar ouders verloor bij een auto-ongeluk.

Inderdaad heel raar, wie doet dat nu, biologische dochter of pleegdochter… maakt wat mij betreft niets uit.
Los van dat het nergens op slaat, het zou zomaar een leuk buurmeisje kunnen zijn als ik foto’s zie en al zag ze er foeilelijk uit, dan is het eveneens m.i. not done. Het zegt vooral iets over de man … Dat bewijst inderdaad geen schuld maar komt gezien de situatie allesbehalve bezorgd of vertwijfeld over (kind wat is er met je gebeurd).

Nou, wat een eikel.

Ik vind het ook een schattig meisje om te zien, niks mis mee. En al zou er wel iets 'mis' mee zijn, dan nog praat je niet zo over je dochter, inderdaad.

Marja West is een Nederlandse schrijfster, geboren in Bakkum. Ze heeft een veelzijdige carrière opgebouwd met zowel literaire thrillers als luisterseries. Haar werk typeert zich door een mix van spanning en diepgaand onderzoek, waarbij ze zich niet schuwt om complexe en mysterieuze zaken te ontrafelen.

‘Het meisje dat spoorloos verdween’ duikt in de mysterieuze verdwijning van Willeke Dost, een cold case die al meer dan dertig jaar onopgelost blijft. West neemt je mee in haar zoektocht naar antwoorden, waarbij ze dossiers doorspit, getuigen spreekt en zelfs fysieke zoekacties onderneemt. De vraag blijft: wat gebeurde er in die ijskoude nacht in januari 1992? Is Willeke vrijwillig vertrokken, of ligt er een duistere waarheid verborgen achter haar verdwijning?
Ik kende de cold case van Willeke Dost nog niet totdat ik dit boek zag verschijnen. Na het lezen ben ik verstomd van deze gebeurtenis. Hoe kan een meisje zomaar ineens verdwijnen? Ik ben blij dat deze case op deze manier terug wat aandacht krijgt.

West heeft een meeslepende en gedetailleerde schrijfstijl, waardoor je als lezer volledig wordt ondergedompeld in het onderzoek. De manier waarop ze feiten en persoonlijke observaties verweeft, maakt het boek toegankelijk en intrigerend. Soms voelt het bijna als een thriller, met onverwachte wendingen en onthullingen. De vele betrokkenen en getuigen zorgen voor een dynamisch geheel.

Hoewel het boek een fascinerende inkijk biedt in de zaak, zijn er momenten waarop de hoeveelheid informatie overweldigend kan zijn. De vele namen en details maken het soms lastig om het overzicht te behouden. Daarnaast blijven sommige vragen onbeantwoord, wat enerzijds de realiteit van een cold case weerspiegelt, maar anderzijds ook een gevoel van frustratie kan oproepen bij de lezer.

Een aanrader voor liefhebbers van true crime en mysterieuze verdwijningen!