Never Flinch - Stephen King (2025)
Alternatieve titel: Vrees Niet
Engels
Thriller
448 pagina's
Eerste druk: Scribner,
New York (Verenigde Staten)
Wanneer het politiedepartement van Buckeye City een verontrustende brief ontvangt van een persoon die dreigt ‘dertien onschuldigen en één schuldige te vermoorden’, als vergelding voor de onnodige dood van een onschuldige man, weet het korps niet wat ze ervan moeten denken. Rechercheur Izzy James realiseert zich al snel dat de brievenschrijver doodserieus is en ze vraagt haar vriendin Holly Gibney om hulp. Ondertussen is de controversiële auteur en vrouwenrechtenactivist Kate McKay op tournee. Ze trekt daarbij volle zalen met zowel fans als tegenstanders, waarvan één zich hevig begint te verzetten tegen Kates boodschap. In eerste instantie raakt niemand gewond, maar de stalker wordt steeds brutaler. Holly wordt ingehuurd als Kates lijfwacht. De tijd dringt wanneer Holly, degenen die ze beschermt en degenen waar ze van houdt allemaal in gevaar dreigen te komen. En Holly kan ze alleen redden als ze twee sluwe criminelen tegelijkertijd te slim af is.
Ik ben groot fan van Stephen King, maar helaas lees ik dat Holly Gibney weer een hoofdrol heeft.... Jammer dat King niet kiest voor nog één epische Donkere Toren pil.
Ik merk dat ik wel klaar ben met Holly Gibney en haar crew. De Mr. Mercedes trilogie, The Outsider en ook Holly vond ik allemaal vermakelijk tot zelfs erg goed, maar dit is een mispeer van jewelste.
Ergens halverwege begon ik me serieus af te vragen of Stephen King dit echt zelf heeft geschreven. Er zitten slordigheden in het boek die ik niet van hem gewend ben.
Ook het tempo ligt voor King begrippen erg hoog. Er lopen best wat plots door elkaar heen, maar een groot deel daarvan had makkelijk achterwege kunnen blijven. Nu is dat in zijn boeken wel vaker zo, maar dan geniet ik vaak van de karakters of de locaties die hij zo goed tot leven kan laten komen. In Never Flinch zien we niets van dat alles terug.
Ik krijg per boek ook meer en meer de indruk dat King de aansluiting met de maatschappij aan het verliezen is. Het is ook niet zo gek, de man is hard op weg naar de tachtig. Helaas verliest hij daarmee wel de kwaliteit om karakters te creëren die zo uit het dagelijks leven lijken te zijn weggetrokken. Een volwassen man die over zijn volwassen zus zegt dat ze een echte 'booger' kan zijn. 1970 belde, Steve... En zo zijn er legio voorbeelden op te sommen. Ik moest ook even opzoeken waarom Cleveland 'the mistake by the lake' wordt genoemd, maar ook dat blijkt iets van vijftig jaar terug te zijn.
Ik merk dat ik me aan Barbara Robinson zelfs begin te ergeren. Ze voegt nul toe aan het verhaal en lijkt alleen maar te bestaan om succesvol te zijn in alles wat ze doet. De ontwikkeling van Holly vond ik in het begin best aardig om te volgen. Ondertussen is ze uit de schaduw gestapt, maar als kartrekker van King's verhalen vind ik haar simpelweg niet boeiend genoeg.
In plaats van een karaktergedreven verhaal krijgen we dus een verhaal dat leunt op het plot. Helaas rammelt de verhaallijn aan alle kanten en oogt het allemaal wat makkelijk en lui. Over de bijna gênante red herring halverwege wil ik geen woorden vuil maken. Minstens zo storend vind ik het feit dat Holly iets ontzettends essentieels over het hoofd ziet; dat past niet bij het plaatje van de o zo slimne en opmerkzame detective.
De thema's die boven het verhaal hangen zijn verslaving en feminisme. Vooral dat eerste thema wordt door King vaker gebruikt en dat heeft-ie al meermaals veel beter uitgewerkt. De feministische kant van het verhaal voelt als een gerecyclede versie van Insomnia. Kate McKay/Susan Day; zelfs de namen lijken op elkaar. Het is allemaal rommelig uitgewerkt zonder een echte punch.
Ik denk dat ik nu al ruim vijftien jaar de boeken van King lees en begrijp me niet verkeerd: dat zal ik blijven doen. Ook het nieuwe werk van King zal ik blijven kopen, ook wanneer Holly weer als hoofdpersoon verschijnt (en dat gaat 100% zeker weten gebeuren). In het recente verleden heeft King aangetoond me te kunnen blijven boeien. Never Flinch is voor mij helaas onherkenbaar.
* ½