Lai Chiwit - M.R. Kukrit Pramoj (1954)

Het uitgangspunt van deze roman is even eenvoudig als interessant; reconstrueer de individuele levens van een groep mensen die bij een bootongeluk naar Bangkok zijn omgekomen. Zo komen een bandiet, een monnik, een prins, een moeder, een schrijver en zo nog wat types voorbij. Hele doorsnee personages zijn het niet, dus een sociaal portret van een maatschappij kun je het niet echt noemen. Maar in gedragingen en verstandhoudingen rijst er voor de liefhebber niettemin een kleurrijk beeld op van een oude en ons onbekende cultuur. Het is de schrijver meer te doen om de grilligheid van het menselijk bestaan te duiden. Een terugkerend patroon is de beperkte sturing die de personages aan hun levens weten te geven. Als dat niet komt door economische omstandigheden, gezondheidsproblemen, verslaving of onderdrukking, is daar altijd nog de irrationale zelf om roet in het eten te gooien. De tocht naar Bangkok is steeds een keuze voor, of in ieder geval hoop op, een wending in het leven. De dood die daarop volgde is al even verscheiden als de voorafgaande levens; voor de een tragisch, voor de ander een gepaste ‘straf’, voor sommigen een verlossing.

Het aantal personages (11) is net goed om een sleur te voorkomen. De stijl is niet heel bijzonder en in beeldtaal soms een beetje clichématig. De kracht vond ik vooral het cultureel rijke beeld van een mij onbekend land dat opgeroepen wordt.