Paroles du Christ - Michel Henry (2002)

Michel Henry was een Franse filosoof en een van de groten uit de school van de fenomenologie, dat is de leer van de verschijningen. Eind negentiende eeuw ontwikkelde deze richting zich en met verschijning (φαινόμενον of phainómenon in het oudgrieks) werd bedoeld de directe en intuïtieve ervaring.

In dit werk uit 2002, dat de schrijver vlak voor zijn dood optekende, worden de woorden van Christus, zoals bekend uit de evangeliën, toegepast op het innerlijk weten, wat een mens ten diepste weet over zichzelf. Volgens de schrijver heeft de mens geen natuurlijke maar een goddelijke oorsprong. Jezus was zich hiervan bijzonder bewust en zijn woorden zijn dan ook openbaringen van dit goddelijk bewustzijn. De schrijver doet hiervoor vooral een beroep op teksten uit het Johannes-evangelie.

Het grote probleem dat ik met het boek heb, is vooral het losrukken van de Jezus-woorden uit de joodse context. Het Eerste Testament blijft inhoudelijk onbesproken en joden worden letterknechten genoemd.
Een boek dat neigt naar esoterie en gnostiek. Daarbij gebouwd op een Grieks Logos-begrip, waar mijn smaak niet naar uitgaat.