De Geneugten van de Roem. Nederlandse Schrijvers over Zichzelf en het Publiek - Jan Arends, Boudewijn Büch, Jeroen Brouwers, Remco Campert, Simon Carmiggelt, Jan Cremer, J.A. Deelder, Adriaan van Dis, Johnny van Doorn, Maarten 't Hart, Jan de Hartog, Willem Frederik Hermans, Frans Kellendonk, Gerrit Komrij, Drs. P, Jean-Pierre Plooij, Henk Romijn Meijer, Renate Rubinstein, Annie M.G. Schmidt, Bob den Uyl, Simon Vestdijk en Joop Waasdorp (1985)

Nederlands
Verhalenbundel
Autobiografisch / Kunst en Cultuur

142 pagina's
Eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam (Nederland)

Drieëntwintig verhalen/verhaalfragmenten en één gedicht (van Drs. P.) Daarvan zijn er twee speciaal voor deze uitgave geschreven en vier andere ook niet eerder in boekvorm verschenen. In ‘De geneugten van de roem’ wordt het literatuurbedrijf op ironische wijze doorgelicht: het debuteren, het signeren, de ontmoeting met collega-schrijvers in binnen- en buitenland, de confrontatie met het lezerspubliek, maar ook twijfels over eigen kunnen en de financiële zorgen. De schrijver als publiek persoon, vaak als feestredenaar voor leesclubjes, soms aanbeden idool of doelwit van ingezonden-brievenschrijvers. Renate Rubinstein wordt door een forum van feministes ter verantwoording geroepen; Henk Romijn Meijer ontmoet een kritische fan; Frans Kellendonk discussieert met de Russische Schrijversbond; Johnny van Doorn krijgt tijdens een opvoering te horen “Spraakles! Spraakles nemen!” Verder worden Boudewijn Büch en S. Carmiggelt geconfronteerd met hun televisieroem, die bij Adriaan van Dis minder aangename gevolgen heeft; onderzoekt Willem Frederik Hermans het werkklimaat in een Parijs’ café en worden schrijvers in Nederland volgens Gerrit Komrij beschouwd als circusartiesten die het volk met kunstjes moeten vermaken en daarmee een “boterham met eer” verdienen.