En Agosto Nos Vemos - Gabriel García Márquez (2024)
Alternatieve titel: In Augustus Zien We Elkaar
mijn stem
3 stemmen
Spaans
Psychologisch
144 pagina's
Eerste druk: Random House,
Mexico Stad (Mexico)
In augustus zien we elkaar gaat over Ana Magdalena Bach, een gelukkig getrouwde vrouw van middelbare leeftijd. Ieder jaar op 16 augustus reist zij naar een eiland in het Caribisch gebied, waar haar moeder begraven ligt. Tijdens een van deze reizen begint ze een affaire en die ervaring, de mogelijkheid om voor één avond per jaar een ander mens te zijn, heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar. Vanaf dat moment hoopt ze ieder jaar dat er iets gebeurt op 16 augustus. Deze niet eerder gepubliceerde roman, die zich in de nalatenschap van García Márquez bevond, is een ode aan de vrijheid van de vrouw: een verhaal over liefde, verlangen en seksualiteit.
0
psyche (crew)
geplaatst: 21 april, 15:20 uur
Interview met zoon van Gabriel García Márquez door Annelien de Greef in De Standaard d.d. 13 april (€).
De zoon van Márquez vertelt het verhaal achter het postume boek: “Misschien vergeeft hij ons het verraad"
Hoe gaat dat, als zoon het boek van je overleden vader de wereld insturen, tegen diens wil in? Gonzalo García Barcha, zoon van Gabriel García Márquez, vertelt het verhaal van hun leven.
Hoe gaat dat, als zoon het boek van je overleden vader de wereld insturen, tegen diens wil in? Gonzalo García Barcha, zoon van Gabriel García Márquez, vertelt het verhaal van hun leven.
2
geplaatst: 21 april, 21:16 uur
Vanmorgen gelezen, en het voelt een beetje als het Boekenweekgeschenk van Marquez. Niet alleen door de omvang (ik had het uit in een krappe 2 uur), maar ook omdat het een vrij bescheiden verhaal is, met een aardig einde. Zou ik het ook gelezen hebben als het niet van Marquez was geweest? Vermoedelijk niet. Hoewel het een fijne leeservaring was in het moment, zal ik het snel weer vergeten zijn. Het is gewoon te mager, zowel qua verhaal, stijl als thema.
1
psyche (crew)
geplaatst: 22 april, 23:00 uur
BobdH schreef:
Vanmorgen gelezen, en het voelt een beetje als het Boekenweekgeschenk van Marquez. Niet alleen door de omvang (ik had het uit in een krappe 2 uur), maar ook omdat het een vrij bescheiden verhaal is, met een aardig einde. Zou ik het ook gelezen hebben als het niet van Marquez was geweest? Vermoedelijk niet. Hoewel het een fijne leeservaring was in het moment, zal ik het snel weer vergeten zijn. Het is gewoon te mager, zowel qua verhaal, stijl als thema.
Vanmorgen gelezen, en het voelt een beetje als het Boekenweekgeschenk van Marquez. Niet alleen door de omvang (ik had het uit in een krappe 2 uur), maar ook omdat het een vrij bescheiden verhaal is, met een aardig einde. Zou ik het ook gelezen hebben als het niet van Marquez was geweest? Vermoedelijk niet. Hoewel het een fijne leeservaring was in het moment, zal ik het snel weer vergeten zijn. Het is gewoon te mager, zowel qua verhaal, stijl als thema.
Ik heb begrepen dat Marquéz zelf niet wilde dat het uitgegeven zou worden, als ervaren auteur kon hij denk ik goed beoordelen wanneer wel of niet wat hem betreft publicabel, om welke reden dan ook; kunnen we ons afvragen of het gepast is dat zijn erfgenamen anders besloten.
Tegelijkertijd heb ik dit werk van GGM op mijn leeslijst staan. Ik ga behalve de Nederlandse vertaling proberen de inleiding (met hulp van een amiga Mexicana) d.m.v. het inkijkexemplaar in het Spaans te lezen. Ik hoef dus niet schijnheilig te doen maar houd wel de inschatting van GGM zelf in mijn achterhoofd.
1
geplaatst: 23 april, 20:55 uur
psyche schreef:
Ik heb begrepen dat Marquéz zelf niet wilde dat het uitgegeven zou worden, als ervaren auteur kon hij denk ik goed beoordelen wanneer wel of niet wat hem betreft publicabel, om welke reden dan ook; kunnen we ons afvragen of het gepast is dat zijn erfgenamen anders besloten.
Tegelijkertijd heb ik dit werk van GGM op mijn leeslijst staan. Ik ga behalve de Nederlandse vertaling proberen de inleiding (met hulp van een amiga Mexicana) d.m.v. het inkijkexemplaar in het Spaans te lezen. Ik hoef dus niet schijnheilig te doen maar houd wel de inschatting van GGM zelf in mijn achterhoofd.
(quote)
Ik heb begrepen dat Marquéz zelf niet wilde dat het uitgegeven zou worden, als ervaren auteur kon hij denk ik goed beoordelen wanneer wel of niet wat hem betreft publicabel, om welke reden dan ook; kunnen we ons afvragen of het gepast is dat zijn erfgenamen anders besloten.
Tegelijkertijd heb ik dit werk van GGM op mijn leeslijst staan. Ik ga behalve de Nederlandse vertaling proberen de inleiding (met hulp van een amiga Mexicana) d.m.v. het inkijkexemplaar in het Spaans te lezen. Ik hoef dus niet schijnheilig te doen maar houd wel de inschatting van GGM zelf in mijn achterhoofd.
Ik had precies diezelfde tweestrijd inderdaad, omdat Marquez, zoals verteld in het voorwoord, inderdaad zei ''Dit boek is niets. Het moet vernietigd worden'. Maar in het nawoord wordt dan weer verteld hoe hij, samen met zijn editor, sprak over de beste versies van het boek, en hoe hij een versie afstempelde als 'helemaal perfect zo', oftewel, goedgekeurd, dit mag gepubliceerd. Dus het lijkt erop dat Marquez zelf ook niet helemaal negatief tegenover het werk stond. Dat nawoord haalde bij mij in ieder geval iets van het ongemak weg, omdat het liet zien dat Marquez toch zeker ook een moment heeft gehad waarop hij duidelijk wilde dat het gepubliceerd zou worden, en er niet helemaal negatief tegenover stond.
1
psyche (crew)
geplaatst: 16 juni, 20:05 uur
BobdH schreef:
Vanmorgen gelezen, en het voelt een beetje als het Boekenweekgeschenk van Marquez. Niet alleen door de omvang (ik had het uit in een krappe 2 uur), maar ook omdat het een vrij bescheiden verhaal is, met een aardig einde. Zou ik het ook gelezen hebben als het niet van Marquez was geweest? Vermoedelijk niet. Hoewel het een fijne leeservaring was in het moment, zal ik het snel weer vergeten zijn. Het is gewoon te mager, zowel qua verhaal, stijl als thema.
Vanmorgen gelezen, en het voelt een beetje als het Boekenweekgeschenk van Marquez. Niet alleen door de omvang (ik had het uit in een krappe 2 uur), maar ook omdat het een vrij bescheiden verhaal is, met een aardig einde. Zou ik het ook gelezen hebben als het niet van Marquez was geweest? Vermoedelijk niet. Hoewel het een fijne leeservaring was in het moment, zal ik het snel weer vergeten zijn. Het is gewoon te mager, zowel qua verhaal, stijl als thema.
Vooraf had ik ‘Liefde in tijden van cholera’ fantasieën maar dat zou natuurlijk niet kunnen als Marquez zelf zijn bedenkingen bij ‘In augustus zien we elkaar’ had, een titel die me net als de plotomschrijving op een verkeerd been heeft gezet. Mooi verwoord BobdH: ‘Het Boekenweekgeschenk van Marquez’…
Niets aan je bevinding toe te voegen.
* denotes required fields.
* denotes required fields.