menu

La Tregua - Primo Levi (1963)

Alternatieve titels: Het Respijt | Het Oponthoud

mijn stem
3,91 (39)
39 stemmen

Italiaans
Autobiografische Roman / Reis

229 pagina's
Eerste druk: Einaudi, Turijn (Italië)

Primo Levi weet 11 maanden Auschwitz te overleven. Van zijn groep van 650 joden verlaten slechts 20 levend het kamp. Levi heeft geluk gehad: een beetje Duits en zijn chemische kennis gaven hem een bevoorrechte positie. Na de bevrijding van het kamp, begint Levi een absurde zwerftocht door Polen, Oekraïne, Wit-Rusland, Roemenië, Hongarije en Oostenrijk. Hij is op weg naar Turijn, naar huis.

zoeken in:
avatar van thomzi50
3,5
Wederom ontroerende momenten, maar als geheel minder hartverscheurend dan Is Dit Een Mens?; natuurlijk qua inhoud, maar ook qua stijl. Levi schrijft zelfs in de bijlage (het voorwoord voor Italiaanse scholen) dat hij bij Is Dit Een Mens? een onuitputtelijke drang voelde zijn verhaal op te schrijven, en dat hij voor dit vervolg meer rust, tijd en ontspanning had. Gek genoeg wreekt zich dat een beetje, soms wordt het wel erg droog. Dat was tevens het enige minpunt, want verder zoals ik zei weer een mooi en ontroerend relaas van een overlevende. Dikke 3,5*

avatar van -JB-
4,0
Ik ben het niet helemaal eens met mijn voorganger, aangezien ik het stijlverschil nogal mee vind vallen. Sterker nog, ik vind dat 'Is dit een mens' vrijwel vloeiend overgaat in dit tweede boek, 'het Respijt'. De Nederlandse vertaling van 'Is dit een mens?' is dan ook gebaseerd op een herziene versie van het oorspronkelijke boek uit 1958, ofwel de versie die is aangepast vlakvoor het schrijven van dit tweede deel.

Waar het eerste deel literair graag verwijst naar Dante (de Hel uit la Divina Comedia), betrekt Levi in de tweede deel Homerus' Odyssee bij het verhaal. En volledig terecht want de omzwervingen (via Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland, Oostenrijk, Duitsland) die hij maakt om vanuit Polen naar Italië te komen zijn verbazingwekkend. Uiteraard de beschreven feiten zijn minder dramatisch dan het harde kampleven uit het eerste deel en er is wat meer plaats voor 'leuke' dingen. Toch blijft de hardheid van de werkelijkheid gehandhaafd, want waar ieder ex-gevangene hoopte op een hartelijk welkom van de buitenwereld, blijkt dit niet het geval te zijn. Niemand is geïnteresseerd in hun verhaal en het is nog altijd handig tussen de mazen van het net door manoeuvreren om te overleven. Een indrukwekkend verhaal.

3,5
Ik vond Is Dit een Mens toch wel een stuk beter dan Het Respijt. Is dit een mens is geschreven uit een soort drang om gelezen te worden en dat leest voor een een stuk prettiger dan het (meer doordachte) Het Respijt

avatar van Lalage
3,5
Een paar dagen later waren we allemaal op weg naar het noorden, zonder te weten waarheen, maar in elk geval naar een nieuwe ballingschap. (…) allemaal in dezelfde goederenwagons, allemaal met een zwaar hart, allemaal overgeleverd aan de ondoorgrondelijke sovjetbureaucratie, die obscure, gigantische macht, ons niet kwaad gezind, maar wantrouwig, onverschillig, onbekwaam, tegenstrijdig, en in feite blind als een kracht van de natuur.

De mensen die Primo onderweg ontmoette beschrijft hij treffend. Hij moet een geweldig goed geheugen hebben gehad, want hij weet nog zoveel details, al legt hij zelf ook uit dat hij dingen die minder indruk maakten niet meer zo goed weet.

Dit boek is op een andere manier dan het eerste indrukwekkend en daarmee zeker ook een aanrader.

Het respijt – Primo Levi | Lalagè leest - lalageleest.nl

avatar van mjk87
2,0
Bij Se Questo È un Uomo vroeg ik me al af of het nou een goed boek was, of eerder een boek met een boeiend en aangrijpend onderwerp. Na dit vervolg weet ik het zeker: het is dat tweede. Want dit werk Het Respijt gaat op dezelfde voet verder maar eigenlijk heeft Levi minder te vertellen. Ja ergens is het nog enorm boeiend om te zien dat na de bevrijding van Auschwitz de Joden nog niet naar huis konden aangezien de oorlog zelf nog niet voorbij was. Maar dat is dan het enige boeiende. De hele reis daarna, met soms een verwijzing naar de Odyssee maar dat is het dan ook, kan ergens nog boeiend zijn maar Levi zoomt vooral in op de kleine gebeurtenissen en mensen die niet meer dan een voetnoot zullen zijn. En dat alles in een droge weinig bijzondere stijl. Uiteindelijk is dit boek gewoonweg saai. 2,0*.

4,5
Een paar hoofdstukken zijn minder boeiend, daarin volg ik mjk87, maar minstens evenveel hoofdstukken vond ik heel knap, meeslepend en begeesterend. En het laatste hoofdstuk, Het ontwaken, is van het indrukwekkendste dat ik ooit heb gelezen. Dit is literatuur en werkelijkheid in één...

Zijn eigen slotwoord in het Voorwoord voor de Italiaanse schooluitgave (1965):
Mijn dagelijkse arbeid (als chemicus) heeft me veel geleerd dat elke schrijver nodig heeft. Het heeft me getraind op concreetheid en precisie, op de gewoonte elk woord te 'wegen' met de nauwgezetheid van wie een kwantitatieve analyse verricht; en wat het belangrijkste is, het heeft me gewend aan die gemoedstoestand die men objectiviteit pleegt te noemen, dat wil zeggen, aan het inzicht dat niet alleen mensen, maar ook dingen een waardigheid, een waarheid hebben die men dient te erkennen en niet te verwringeb, als men niet wil vervallen in gemeenplaatsen, holheid en valsheid.
Chapeau, meneer Levi...

Gast
geplaatst: vandaag om 14:52 uur

geplaatst: vandaag om 14:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.