Nieuwe Buren - Saskia Noort (2006)
Nederlands
Thriller
278 pagina's
Eerste druk: Anthos,
Amsterdam (Nederland)
Eva, een kleuterjuf, en Peter, chef-sportredactie bij een regionale krant, betrekken zonder veel enthousiasme hun pas opgeleverde villa in Vinex-wijk De Zonnepolder. Beiden rouwen om het verlies van hun dochtertje Lieve, dat na acht maanden zwangerschap levenloos ter wereld kwam. Samen zoeken ze naar een nieuwe invulling van hun leven, te midden van de modelgezinnetjes die De Zonnepolder bevolken. Tijdens een buurtborrel leren ze hun nieuwe buren kennen: het vrijgevochten stel Steef, ex-Dutchbatter en motoragent, en Rebecca, een sensuele thuiskapster, en hun zoontje Sem. Beide echtparen zijn op hun eigen manier op zoek naar geluk, dat in de maakbare samenleving om de hoek lijkt te liggen. Gezamenlijk verleggen ze hun grenzen, totdat ze erachter komen dat er geen weg terug meer is….
Vond het meer een erotische roman.
Haar eerdere boeken vond ik stukken beter.
Een boek om op vakantie mee te nemen als je net iets beters wil lezen dan een doktersromannetje....
Maar vind het super sterk geschreven en het is ook best origineel.
Het einde vond ik alleen een beetje..ja hoe zeg je dat..ietwat afgeraggeld..te snel.
Maar goed, toch 4 sterren omdat het klasse werk is van Noort!
Toen ik op vakantie was, zag ik ongeveer half Nederland met dit boek op het strand. Het leest vlot weg vandaar misschien. Ik vond dit het minste boek van Noort, omdat ik in het begin al weet hoe het gaat aflopen.
misschien komt dit doordat zij het einde aan het begin van het boek zet?
Hier zit wellicht een poging om artistiek te zijn achter, pakt echter desastreus uit voor de laatste 100 pagina's en de het eindgevoel.
[misschien komt dit doordat zij het einde aan het begin van het boek zet?
Hier zit wellicht een poging om artistiek te zijn achter, pakt echter desastreus uit voor de laatste 100 pagina's en de het eindgevoel.
Inderdaad!
boek wat lekker weg leest en goed te volgen is. beetje veel sex maar wel grappig om dat eens zo te lezen. 3½* dit was trouwens mijn 1e boek van een nederlandse schrijver en zeker de moeite waard
Dan moet je Simone van der Vlugt ook eens lezen. Dan doel ik op de boeken: De reunie en De schaduwzuster.
Zeker aan te raden
de schrijfstijl hou ik wel van soms heel komisch
ik had het in 2 dagen uit
Ik geef dit boek ****4****.
Ik vind dit verhaal origineler dan terug naar de kust en de eetclub.
Echter vind ik het minder boeiend geschreven dan de eetclub.
Voor mij blijft de verbouwing het leukst...
Snel en pakkend geschreven ...
Echter is dit boek voor iemand met dyslextie super goed te lezen!
Einde inderdaad wat zwakjes, en geen thriller.
Het erotische gedeelte vond ik iets langdradig..
Maar las het heerlijk snel weg. 2e boek dat ik van Noort heb gelezen.
Het is een waardeloos boek en zeker geen thriller.
Het hele boek door heb ik gelezen over sex, en bovendien het einde vooraan was ook maar raar. Het was allemaal wat vergezocht.
2e boek van saskia noort en ik ben diep teleurgesteld. De verbouwing vond ik geweldig maar deze komt niet eens in de buurt van het andere boek.
Zeer jammer.
Leest wel gemakkelijk weg.
Het verhaalgegeven vond ik nog niet eens zo heel oninteressant, maar de uitwerking...
2/ Geen thriller, wel drama/roman. Maar dat wist je misschien òòk al.
3/ Het boek begint met het einde. En ook dàt had je misschien al vernomen.
M'n mening over
1/ Dat is natuurlijk wel een positieve kritiek. Allicht houdt niemand van boeken/verhalen waar je je moet doorheen slepen.
2/ Ik heb al een poosje een hekel aan de omschrijving literaire thrller - ik vind met de beste wil van de wereld geen andere reden om dat op de cover van een boek te plaatsen dan om de verkoop omhoog te krijgen. Wanneer is er trouwens sprake van een literaire thriller, en wanneer van een niet-literaire thriller? En, aangezien dit eerder een drama is, bestaat er dan ook een literair drama en een niet-literair drama? En welke van de twee is dit?
3/ Zoals Octo al schreef: de laatste 100 bladzijden (vanaf het bezoek aan de wapenclub; tot dan kon je nog twijfelen) verliezen alle mogelijke spanning - en vooral daardoor kan je niet van een thriller spreken. Ik moest om 1 of andere reden terugdenken aan de film Lilja 4-ever (2002) - MovieMeter.nl : een meisje van 16 in de voormalige Sovjet-Unie wordt naar Zweden gelokt en daar in de prostitutie gezet. De film begint met de zelfmoord van het meisje, maar in die film (drama!) is dat een heel sterk punt: heel de film door weet je dat er geen happily-ever-after op komst is, dat je naar harde realiteit kijkt. Heel sterk. Maar hier... een heel vreemde beslissing om daar het boek mee te starten...
Maar, happily-ever-after, omdat het boek zo vlot leest, toch 3*.
(Als een inhoudelijk interessant boek lekker wegleest is het inderdaad wel een sterk punt, maar het is voor mij totaal geen vereiste. Ik wil best extra m'n best doen om meer inhoud te krijgen.)
enerzijds vlot en snel lezen door de schrijfstijl en de structuur, en anderzijds de boeiende inhoud.
De combinatie van de twee zorgt er voor dat je er na dag 1 naar uitkijkt om snel verder te lezen.
Imho heeft dit boek een vlotte en aangename stijl, en 50 bladzijden lang een boeiende intro - die me naar meer deed uitkijken. Nadien is er een zekere sleur en herhaling, gebeurt bijzonder weinig, tot bijna pagina 200, wanneer er weer meer tempo in komt.
Na het lezen is me - misschien wel deels onbewust - die aangename en hoopgevende intro bijgebleven, en dat heeft zeker voor een deel m'n oordeel over het boek beïnvloed. Maar in z'n geheel... moet ik eigenlijk wel toegeven dat jouw 2* correcter zijn dan de 3 van mij... Ik laat ze toch staan, misschien een beetje met de gedachte dat de schrijfster zeker een groot potentieel heeft - maar het hier helaas niet naar buiten bracht.
Op dat eerste gebied heeft dit boek nog wel wat te bieden (ik wilde ook wel weten hoe het afloopt), maar of Nieuwe Buren me meer geboden heeft dan louter de bezigheid van het lezen? Dat denk ik niet. (Of het moet zijn argumenten in mijn strijdje tegen de term 'literaire' thriller )
... maar of Nieuwe Buren me meer geboden heeft dan louter de bezigheid van het lezen? Dat denk ik niet.
Helemaal mee eens, maar: dat is natuurlijk bij heel veel fictie zo.
Is dat trouwens het verschil tussen een literaire thriller en een gewone: meer achtergronden (historisch, politiek, sociaal,...)?
En waarom wordt die omschrijving alleen bij thrillers gebruikt, en niet bij romans of drama's of detectives ?
Wat precies het verschil is tussen een literaire en een 'gewone' thriller is mij ook niet echt duidelijk; ik vind het een heel vreemd verschijnsel.
Het verschil dat mij het meest opvalt is dat literaire thrillers over gewonere/dagelijkser mensen lijken te gaan. Geen politieagenten die slim zijn, communicatief vaardig, sterk, goed kunnen vechten etc, maar mannen en vrouwen met problemen die in principe iedereen zouden kunnen overkomen.
Wat het taalgebruik betreft hebben literaire thrillers weinig te bieden, dus op basis daarvan zou ik het sowieso niet literair noemen.
Maar ik heb zowel van literaire als van gewone thrillers veel te weinig gelezen om er echt iets zinnigs over te zeggen.