Kinesen - Henning Mankell (2008)

Een aardige thriller die niet in het zweedse gehucht blijft hangen maar de lezer meeneemt naar het Amerika ten tijde van de aanleg van de grote spoorbanen en het China dat bezig is met de voorbereidingen voor de Olympische Spelen.

In dit boek van Mankell is de speurneus een vrouw, een rechter die een beetje sukkelt met haar gezondheid maar wel stoere dingen doet zoals opdrukoefeningen bij het opstaan. Het lijkt mij waarschijnlijk dat Mankell tijdens het schrijven soms uit het oog verloor dat zijn personage een vrouw was. Ik kan me niet voorstellen dat er vrouwen zijn die zo de dag beginnen. Ik niet in ieder geval!

Ben momenteel het boek aan het lezen. Tot nu toe behoorlijk spannend dus geef deze alvast vier sterren. Later misschien meer of mider.

Het boek komt wat traag op gang, maar na zo'n 100 bladzijden gelezen te hebben, wordt het steeds moeilijker om het boek weg te leggen.

Het is geschreven in de typische 'Mankell' stijl en die bevalt mij heel erg. Het is niet zijn sterkste boek, maar wel origineel en met een mooi plot. Vandaar 3,5 *

Het boek schept heel hoge verwachtingen maar uiteindelijk blijft de hoogspanning uit wat mij betreft.

Heel mooi om recente gebeurtenissen met historische gegevens te verbinden, ook al is het niet overal even geloofwaardig (met name het motief, of de gebeurtenissen in Londen bv).

Ook hou ik niet van overblijvende losse eindjes zoals het rode lint wat een belangrijke rol speelt maar uiteindelijk toch niet in detail wordt verklaard. Onbevredigend: hoe kwam het daar terecht en waarom.

Hoe een man alleen een heel dorp kan uitmoorden met een zwaard wordt ook niet aannemelijk gemaakt, zelfs niet eens beschreven. In een thriller wil ik uiteindelijk toch 'de oplossing' exact op mn netvlies hebben (hoe en waarom de misdaad wordt gepleegd).

Samenvattend een mooi boek, waar naar mijn smaak nog meer in had gezeten met meer uitwerking. Daarom een 3,5.

Ik vind de stijl van schrijven heel prettig, en ga meer lezen van deze schrijver.

Henning Mankell is samen met Michael Connelly naar mijn mening de beste nog levende thriller-auteur. Verschil is dat boeken van Connelly vrijwel nooit tegen vallen en die van Mankell van de laatste jaren vrijwel altijd.

Mankell heeft twee nadelen: in zijn hart wil hij eigenlijk liever literatuur schrijven en maakt dan de fout dat hij denkt daar dichter bij te komen door spanning op te offeren voor beschrijvingen van het wel en wee van de hoofdpersoon (terwijl de Wallander-boeken juist zo sterk waren door de balans tussen die twee). Andere nadeel is dat Mankell het bijna niet kan laten om over Afrika te schrijven.

Met De Chinees lijkt Mankell - na weliswaar goed geschreven maar saaie thrillers als Labyrint en Kennedy’s brein - echter weer op te krabbelen uit het dal. Het begin is sterk en ook het gedeelte dat in het verleden speelt. Maar het lijkt net of Mankell halverwege de interesse in zijn plot kwijtraakt en liever een ander boek was gaan schrijven. Hij koos er helaas voor om met hetzelfde boek door te gaan en sleept zijn geliefde Afrika er met de haren bij. Het deel dat daar speelt heeft – op één gebeurtenis na - geen enkele functie, maar Mankell kan het gewoon niet laten.
Aan het eind herpakt hij zich weer maar echte verrassingen komen er niet meer. Ook het motief achter de moorden overtuigt mij niet echt (het wordt zelfs door een van de karakters in het boek opgemerkt: hoe kun je door woede verteerd worden door onrecht dat je familie meer dan 100 jaar geleden is aangedaan, maar wel je eigen zus vrijwel terloops laten vermoorden?). Het motief wordt al snel in het boek duidelijk, maar ik had het hele boek het idee dat er wel meer achter zou zitten. In de oude boeken van Mankell zou dat ook het geval zijn geweest, maar bij De Chinees helaas niet.
Hierdoor resteert toch een wat onbevredigend gevoel.

De Chinees is een boek met twee gezichten. Waar het eerste deel, met daarin het dorp, de rechter en de zwerftocht van San erg boeiend zijn en lezen als een trein, ontspoort het verhaal op het moment dat Birgitta Karin ontmoet volledig. De terugblik op hun jeugd met hun Maoistische sympathieën, de reis naar China met ellenlang Chinees-maatschappelijk geneuzel en de reis naar Afrika zijn saai en langdradig.

En dan is er nog de ontknoping: Erg ongeloofwaardig en zoals al eerder gememoreerd, het motief is zeer zwak.
Ik heb daarom de tweede helft van het boek, waarin de spanning voor mij volledig ontbrak, met tegenzin gelezen en kom niet verder dan ** voor deze non-aanrader.