menu

Giú nella Valle - Paolo Cognetti (2023)

Alternatieve titel: Beneden in het Dal

mijn stem
3,22 (9)
9 stemmen

Italiaans
Psychologisch

128 pagina's
Eerste druk: Einaudi, Turijn (Italië)

Fredo en Luigi zijn broers, opgegroeid in Valsesia, een bergdal in Noord-Italië. Ze lijken op elkaar maar zijn toch heel verschillend, net als de boompjes die hun vader voor hen heeft geplant toen ze jong waren. Voor Fredo een spar: sterk, solide en schaduwrijk. Voor Luigi een lariks: een boom die snakt naar de zon en meebuigt met de wind. De uit Milaan afkomstige Elisabetta, die in haar jeugd de zomers deels in Valsesia doorbracht, laat op haar eenentwintigste Milaan achter zich en verkast definitief naar het dal. Ze begint een relatie met Luigi, inmiddels boswachter, en is in verwachting van hun dochtertje. Fredo heeft het dal verlaten en is naar Canada verhuisd, waar hij houthakker is geworden. Zijn terugkeer naar Italië heeft alles te maken met de dood van hun vader en met diens lege, oude huis, ver weg van alles. En ook met een afrekening, en met een uiterste poging om het verleden onder ogen te komen.

zoeken in:
avatar van Pythia
3,5
De nieuwste Cognetti leest weer vloeiend, je gaat als vanzelf mee in de stroom.
Elk hoofdstuk heeft een andere verteller, de verhalen overlappen elkaar zodat de gebeurtenissen van alle kanten belicht worden.
Dat werkt leuk.
Aan het eind blijf ik nog wel met wat vragen zitten: hoe gaat het verder met iedereen? Eigenlijk is dat niet zo belangrijk, het is als het leven zelf: alles verandert en gaat door. De stad rukt op; pas je je aan of vertrek je, op zoek naar het laatste stukje ongeremde natuur?

avatar van mjk87
2,5
Niet helemaal gelukt. In de vallei ditmaal, niet meer hoog in de bergen en met minder beschrijvingen van natuur terwijl ik eerdere boeken van deze schrijver juist vanwege die punten (en de sfeer van de bergen die daarbij komt) wel prettig vond. Maar als romancier vind ik Cognetti net wat minder. Eigenlijk slechts eenmaal, als hij de zon- en schaduwkanten van een vallei heel mooi beschrijft, komt dat gevoel even terug. Maar het is ook dat de personages nooit echt gaan leven en je ze niet echt leert kennen, ondanks de ik-vorm waarin een groot deel is geschreven. Juist als Cognetti wegstapt daaruit wordt het boek beter. Denk aan het eerste mooie hoofdstuk dat een kortverhaal is op zichzelf of de geschiedenis van de vrouw van een van beide broers, dan blijkt Cognetti wel een prima verteller te zijn. Alleen is de rest wat nikserig en ondanks heel veel thema's komt dat allemaal niet goed over en is het boek wat te licht. 2,5*.

avatar van Wickerman
3,5
Wederom een spaarzaam verhaal van Cognetti. Je dringt niet echt door tot de karakters, de hond uit het eerste verhaal nog het meest. Je beziet ze door de mist die in het dal hangt. Ik vond het een mooi verhaal, maar meer een pennenschets dan een volwassen roman. Smaakt naar meer! Maar heeft Cognetti een magnum opus in zich? Of hij net zo ongeduldig als menig bergwandelaar in de winter en het dal?

Gast
geplaatst: vandaag om 07:01 uur

geplaatst: vandaag om 07:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.