Gezinsverpakking - Bart Chabot, Maurits Chabot, Sebastiaan Chabot, Splinter Chabot, Storm Chabot en Yolanda Chabot (2024)

Abusievelijk las ik gisteren op Teletekst: “Chatbots schrijven boekenweekgeschenk 2024.”
Of dat een beter resultaat had opgeleverd zal de toekomst ons misschien nog eens leren...

Dat is toch wel een geniale mentale verhapseling!

De goede oude tijd toen het boekenweekgeschenk nog werd geschreven door gerenommeerde auteurs.

Zo, dit geschenk staat er vroeg op ditmaal. Meestal pas ergens in maart is er voldoende info te vinden.

Voorts vraag ik me af wie hier nu op zit te wachten verder. Al heb ik weinig tegen de twee bekende Chabotjes.

Het is natuurlijk wel een enorme snob die Pfeijffer, die literatuur als iets zeer verhevenst ziet, zo praat hij zo schrijft hij, een enorme goede schrijver dat dan wel, ik snap hem ergens ook wel, Bart Chabot, ik vindt hem als schrijver zwaar onderschat, maar om nu zijn vier zonen en zijn vrouw mee te laten schrijven en er een bekende familie aangelegenheid van te maken, of dat een goed idee is? We zullen het zien.

Het enige dat ik ooit heb gelezen van een van de Chabots is De Slaap Die Geen Uren Kent. Dat vond ik oprecht een van de vervelendste boeken die ik ooit las, dus als ik hoor dat deze keer de hele familie is opgetrommeld, laat ik dit Boekenweekgeschenk met een gerust hart aan me voorbijgaan.

Een beetje zure reacties hoor. Mag het eens wat anders zijn dan het voorspelbare concept dat het geschenk verder is? Wat mij betreft prima als hiermee eens een andere of zelfs bredere doelgroep wordt aangesproken. Het is in de eerste plaats een promotiemiddel voor ‘het boek’, geen oeuvreonderscheiding ofzo. Er zijn weinigen die de Chabots (waar ik zelf verder niets mee heb) overtreffen in enthousiasme, dus voor de hele campagne er omheen heb je er prima ambassadeurs voor ‘het boek’ aan vermoed ik.

Boekenweekgeschenk - Inge Meijer - Literair Nederland

De familie Mann van d'n Aldi.

Nou, het Boekenweekgeschenk met ophef. 4 zoons, pa en ma. 5 verhalen van de mannen en 6 kleine stukjes van de moeder rond de delen van haar 5 kerels. Ze schrijven allemaal wel over hun familie maar het meeste is a) niet zo relevant en boeiend voor de buitenwacht en b) er zitten ook heel matig geschreven stukken tussen. Splinter en Bart Chabot schrijven nog wel fris, de andere heren toch wel erg vlakjes. Het verhaal van Bart Chabot gaat nergens echt heen maar heeft nog de meeste pretentie en wil nog wel ergens een beetje boeien en het stukje van Splinter is wel aardig met enkele herkenbaarheden rond de dood van een huisdier. De stukjes van de moeder prikkelen nog het meest maar ook die zijn nergens van heel bijzonder niveau. 2,0*.