De Bijbel volgens Nicolaas Matsier - Nicolaas Matsier (2003)

In deze bundel neemt Nicolaas Matsier de lezer mee door het eerste en grootste deel van de Bijbel: het Oude Testament of beter: de Hebreeuwse Bijbel. En dat doet hij met een zekere mildheid. Matsier staat daarmee in een andere verhouding tot het oude boek dan bijvoorbeeld Maarten 't Hart. Overeenkomst tussen die twee is wel dat ze allebei een gereformeerde jeugd hebben gekend en op gegeven moment hiervan afscheid genomen hebben. 't Hart al worstelend met de grote vragen, waarvan hij in bijna iedere roman getuigt. Matsier met een vleug weemoed, maar niet minder ongelovig. In dit boek vinden we geen navertelde Bijbelverhalen. Wel gaat Matsier langs de voor hem meest aansprekende verhalen en plaatst er zijn kanttekeningen bij. Met theologie heeft dat weinig te maken. Zijn insteek is vooral de literaire kwaliteiten naar boven te halen, niet de stichtelijke.

In 230 bladzijden kun je onmogelijk dat hele verzamelde boekwerk van commentaar voorzien natuurlijk. Achterwege blijft bijvoorbeeld dat aardige en wijze boek Prediker, dat een beetje dwars staat op de stoere geloofstaal van veel andere boeken.
Maar ruime aandacht krijgen de aartsvaders en Jozef, die in Egypte beland. De prachtige toespraak van Mozes in Deuteronomium wordt echter voorbij gefietst, helaas. Zo ook Jesaja. Voor de koningsverhalen in Samuel is de meeste ruimte gemaakt. Het blijft een selectie. Een klein project aan de vooravond van het uitbrengen van de Nieuwe Bijbelvertaling. En ik begreep dat de auteur er subsidie voor kreeg om het te schrijven. Minder opwindend dan de serie bijvoorbeeld die Guus Kuijer later over de Bijbelverhalen schreef. Maar Matsier is dan ook een bescheiden schrijver, die weliswaar vaardig schrijft, maar je niet echt omver blaast.

In 2022 nog eens opnieuw uitgegeven, samen met zijn artikelen over het Nieuwe Testament uit 2011 in één dikke bundel: 'Mooi boek, die Bijbel'.