A Heartbreaking Work of Staggering Genius - Dave Eggers (2000)

Eggers is inderdaad vooral erg openhartig over zijn gevoelens, wat hij door middel van de humor aanvankelijk op veilig afstandelijke wijze lijkt te doen. Het sterke aan AHWOSG is echter dat meteen het zeer en de woede hier doorheen schijnt, waardoor zijn stijl niet alleen afwisselend aangrijpend en humoristisch is, maar vaak ook beiden tegelijkertijd.

In de tweede helft wijkt Eggers echter af van het succesvolle pad, in een poging meer afwisseling in het verhaal te injecteren. Zijn belevenissen op de redactie van zijn blad zijn weliswaar leuk om te lezen, maar missen desalniettemin de kracht van zijn thuissituatie en zijn bovendien eigenlijk niet relevant voor het kernverhaal (zoals het MTV-interview, dat misschien wel Eggers' karakter uitdiept, maar uiteindelijk irrelevant is).

Niettemin valt dit werk op als zowel een hilarische en krachtige autobiografie, als het schoolvoorbeeld van zelfanalyse. 4*

De richtlijnen en het voorwoord waren het beste van dit boek... de daarop volgende 200 pagina's gingen nog wel, maar daarna begon het me allemaal danig te irriteren.

Ik heb doorgezet en het helemaal uitgelezen, maar moet bekennen dat ik halverwege Fouten die we ons meteen al bewust waren heb opgegeven.

Het enige dat ik aan het eind nog maar in mijn hoofd had bij het lezen was... ja, en? Dit soort autobiografische boeken is duidelijk niet aan mij besteedt .

Lang niet slecht. De fratsen voor- en achteraf zijn leuk, maar komen natuurlijk ook voor in de betere schoolkrant. Geniaal of zelfs maar vernieuwend (ondanks alle zelfspot en relativering lijkt Eggers toch te vinden dat hij iets nieuws doet) vind ik het daarom niet, wel gewoon leuk. Het verhaal zelf dan, waar je pas na ongeveer drie kwartier lezen aan toekomt, is vooral in het begin sterk en soms grappig. De tweede helft vond ik wat minder, de grap is er een beetje af. Maar van de vele 'hippe' boeken de laatste tien jaar is dit toch een van de beteren.

De toon die gezet wordt door de titel geeft de inhoud van het boek goed weer: grappig maar nogal pretentieus. Dat gevoel hield ik eigenlijk gedurende het hele boek. Door de nogal taaie schrijfstijl kon ik mijn gedachten er maar moeilijk bijhouden, maar ik moet toegeven dat het verhaal, de personages en de beschreven situaties vaak erg grappig zijn. Ik ben vooralsnog geen fan van meneer Eggers, maar ik zal zijn werk zeker nog een kans geven.