menu

Kapitanskaja Dotsjka - Alexander Poesjkin (1836)

Alternatieve titels: De Kapiteinsdochter | Капитанска дочка

mijn stem
3,80 (23)
23 stemmen

Russisch
Historisch / Romantiek

175 pagina's
Eerste druk: Sovremennik, Sint-Petersburg (Rusland)

Het verhaal speelt rond 1770 in Oost-Rusland, dat in die tijd in vuur en vlam stond. Bij toeval komt een Russische officier terecht in een door opstandelingen ingenomen vesting, waar zijn garnizoenscommandant en diens dochter gevangen worden gehouden. Poegatsjov, de rebellenleider, spaart het leven van de officier die vervolgens een poging onderneemt om de dochter van de commandant, op wie hij verliefd is, te bevrijden.

zoeken in:
avatar van Pythia
3,5
Voor zo'n oud boek doet het verrassend modern aan. Poesjkin heeft weinig woorden nodig om Rusland anno 1770 tot leven te wekken.

3,5
Bijzonder dat zo'n eigenlijk best droog verteld/vertaald verhaal de volle lengte interessant blijft en soms nog ontroert ook. Vooral de passages waar de goedheid van Poegatsjov naar boven komt dragen daar aan bij.

avatar van eRCee
3,0
Wanneer je de Russische literatuur leert kennen dan valt al snel op dat ene Poesjkin onder zijn collega's een soort mythische status heeft. Ik ben éénmaal in Rusland geweest en van alle standbeelden die je daar vindt (en ze zijn er scheutig mee) betreft het naar schatting de helft van de tijd een afgietsel van Poesjkin. Deze mate van eenparige literaire verering is vrij uniek, het lijkt misschien wat op de wijze waarop men in Spaanstalige landen Cervantes op het schild hijst.

Merkwaardige is vervolgens dat je als Nederlander niet eenvoudig iets van Poesjkin kan bemachtigen in bibliotheken, zeker niet als je het dichterlijke deel van zijn oeuvre mijdt. Met de nieuwe vertaling uit 2020 van De kapiteinsdochter is daar nu een eind aan gekomen en zo kon ik ten langen leste mijn eerste pagina's Poesjkin tot me nemen.

Het meest aardige van het boek is denk ik de luchthartige toon waarop alles wordt verteld, waarmee ook de grootste gruweldaden of tragische liefdesperikelen iets dubbelzinnigs krijgen, alsof de schrijver er direct een knipoog bij geeft. Het deed me daarom wat denken aan tijdgenoot Alexandre Dumas. De kapiteinsdochter is derhalve een prettig, onderhoudend, makkelijk lezend, vermakelijk boekje, maar dat is het dan ook. Diepere psychologie of memorabele scenes ontbreken. De meesterwerken die de Russische literatuur zou voortbrengen zijn nog ver weg (hoewel, ook niet zo ver weg, in 1842 was het al raak).

Je hoeft er dus zeker niet omheen te lopen, om deze Poesjkin, maar er naarstig naar op zoek gaan is ook niet nodig. (O ja, op de plek waar het er echt toe doet, voor de bibliotheek in hartje Moskou, daar staat Dostojewski op een sokkel en zo hoort het ook.)

avatar van mjk87
4,0
Ik ben het grotendeels eens met de meneer boven mij, heel diepgravend is het niet en het is luchthartig. Maar ik heb me hier wel uitstekend mee vermaakt. Stukken beter dan De Geschiedenis van Poegatsjov die Poesjkin ook schreef en bedoeld was als geschiedvertelling, maar met dit romannetje leer je meer over het leven toen, hoe men de strijd aanvoelde en over de persoon Poegatsjov. Poesjkin heeft wel het talent om heel licht de psyche van een persoon neer te zetten, dan hoeft het ook niet diepgravend te worden. het is voldoende voor dit werkje. 4,0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:32 uur

geplaatst: vandaag om 10:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.