
Martin Misunderstood - Karin Slaughter (2008)
Alternatieve titel: Onbegrepen
Engels
Thriller
96 pagina's
Eerste druk: Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek,
Amsterdam (Nederland)
Het leven gaat aan Martin voorbij. Hij werkt als hoofdboekhouder bij Southern Toiletbenodigdheden en woont nog bij zijn moeder. Hij zoekt zijn toevlucht in zijn enige echte passie: het lezen van misdaadromans. Hier gaat hij zo in op dat hij geen oog heeft voor de misdaden die in zijn omgeving worden gepleegd. Maar wanneer een collega op brute wijze wordt vermoord, treedt Martin ongewild op de voorgrond. Als er nog een dode valt, wordt echter duidelijk dat Martin door de politie als hoofdverdachte wordt gezien. De Nederlandse vertaling werd uitgegeven ter gelegenheid van de Maand van het Spannende Boek 2008.
Schrijft Karin Slaughter trouwens tegenwoordig in het Nederlands. Ze is toch een Amerikaanse?
Kortom. Slecht.
Het is zonde dat ik er al zoveel tijd aan heb verdaan.
Schrijft Karin Slaughter trouwens tegenwoordig in het Nederlands. Ze is toch een Amerikaanse?
Ze schrijft wel in het Engels, maar dit boekje heeft geen Engelse titel voor zover ik weet en bij de taal heb ik de taal van de eerste druk aangehouden...
(Titel, jaartal en taal zijn trouwens nooit die van de eerste druk, maar die van het oorspronkelijke manuscript.)

Erg slap. Niet geloofwaardig. Teveel humor om te lachen. Nergens spannend.
Kortom. Slecht.
Het is zonde dat ik er al zoveel tijd aan heb verdaan.
Sluit me volledig bij je aan!
Ik sluit me bij DvonGeem aan: teveel (mislukte) pogingen tot humor om spannend te worden; geen sympathieke personages (ook aan Martin zat ik mij te ergeren); voorspelbaar verloop van het verhaal; flauwe schrijfstijl. Waarom wordt dit eigenlijk een literaire thriller genoemd?

Hier sluit ik me dan weer volledig bij aan, alhoewel ik me dan afvraag waarom je nog 2*. Ik vond dit echt niet meer waard dan 1*. Ik ergerde me overigens mateloos aan de zwaar overdreven karikatuurschets van de moeder.
De karakters en de verhaallijnen zijn overdreven en ongeloofwaardig en zoals een andere recensist als heeft geschreven. Daarmee is het ook inderdaad onbegrijpelijk dat Karin Slaughter de koningin van de suspense is.
Het gedrag van Martin en van zijn moeder, stoorde me enorm! Als je zo'n hekel hebt aan je moeder en je wordt zo getiranniseerd, ga je op jezelf wonen, zo simpel is dat! En een hoofdboekhouder die zich onder laat sneeuwen door zijn ondergeschikten vliegt snel het bedrijf uit.
Hier zegt men, respect voor de boom... ik vind dit boek zonde van het papier.
Eén punt voor de heldere schrijfstijl van Slaughter.
Lekker spannend en een mooie beschrijving van zo'n zonderling type als Martin. En dat terwijl zijn collega's ook best vreemd zijn.
Ik ben geen "deskundige" op boekengebied maar dit vond ik een spannend boek (alleen op het eind wordt het een beetje een anti-climax). Het heeft me weer aan het lezen geholpen en ga zeker andere boeken van Karin Slaughter lezen.
Nou dit boek heeft in elk geval iemand aan het lezen geholpen. Hoe is het mogelijk.
Ja, maar dan voornamelijk omdat het zo lekker kort is? Go figure...

Verder zijn de personages wat te hol en is het boek af en toe wel grappig maar vaker nog wat flauw, teveel opzoek naar de grap. En wie is Rebecca Romijnin? Anther Albada vind ik trouwens niet bepaald de naam van een Nederlandse immigrante.
Het einde van het boek vind ik dan wel weer aardig. Wat abrupt misschien, maar op zich wel leuk uitgewerkt. Kon er wel om lachen. Misschien is het ook het einde dat zorgt dat ik het boek toch nog met een aardig gevoel uit heb gelezen. Af en toe ergerde ik me wel, maar dat voerde nooit de boventoon. Ik heb me er vooral ook prima mee vermaakt, vandaar dat ik geen onvoldoende wil uitdelen. Ik hou het bij een nipte 2.5.
De SL reeks is far far farrrr beter dan dit verhaal.
Maar zonder dit boekje had ik waarschijnlijk nooit haar boeken gaan lezen...
Ik raad dit boek zeker niet aan en als je een boek van Karin Slaughter wilt lezen, zou ik eerder Onzichtbaar of Trouweloos gaan lezen, aangezien die wel heel goed zijn.
1.0*
De plot zelf is nog niet eens onaardig en gaat toch een andere richting uit dan gedacht aan het begin. Prima dus. Verder leest het heel snel en makkelijk weg, en het laatste hoofdstuk was wel degelijk goed. Cynisch en inktzwart. Toch aardig afgesloten, dus vooruit, 2*

Velen hiervoor noemden het 'over the top', maar ik zag de humor er niet van in.
Geef mij de Sarah Linton-serie maar, dát vind ik goede boeken!
Dit boek heeft een originele plot en een aardig einde. Maar gezien eerdere reacties op BM is mijn mening wel enigszins afwijkend. Moet kunnen denk ik.