Le Roi des Aulnes - Michel Tournier (1971)

Geen reacties, en maar 4 stemmen? Dat snap ik niet... Dit is toch een enorm beroemd boek, van een geroemd schrijver? Of leef ik nou in een ander universum?

Ik vond de thematiek bij tijd en wijle moeilijk te begrijpen, maar tegelijk uiterst intrigerend.
Voor mijn gevoel (en herinnering) viel het boek in twee delen uiteen: van het opgroeien van de hoofdpersoon in het internaat, en zijn volwassen leven in dienst. Het eerste gedeelte blonk uit in overweldigend mooi taalgebruik en stijl. Dit was in het latere gedeelte minder magisch maar daar hield het bijzondere verhaal de aandacht goed te pakken. Ik vermoed dat dit precies de hele opzet was van Tournier...

Toch vond ik op de een of andere manier (ik zal er nog 'ns over nadenken waarin 'm dat zit) De Meteoren van deze schrijver beter, indrukwekkender. Ik zal er nog eens de inzet voor plegen deze toe te voegen

Ik twijfel bij De Elzenkoning tussen 4 en 4.5*...

Dit is wellicht het enige boek dat ik zonder enige twijfel 5* geef. Ik ben nog nooit zoveel non sens maar toch ook heel veel sens in één boek tegengekomen, nog nooit zoveel fantasie en diepte, nog nooit zo'n exceptioneel taalgebruik, nog nooit zulke huiveringwekkende beschrijvingen en wellicht het enige werk waarbij ik het einde zie als absolute perfectie. De Elzenkoning is bijzonder moeilijk om te lezen maar dit meesterwerk verrijkt je leven dan ook - en elke keer dat je het leest zul je tot de frustrerende conclusie komen dat je nog lang niet alle thematiek begrepen heb. Ik vind het bijzonder jammer dat de user op deze site met de meest intelligente reacties, erCee, hier nog niet gereageerd heeft.

Prachtige roman met een intrigerende en bizarre hoofdfiguur, de garagehouder Tiffauges wiens leven beheerst wordt door symbolen. Zijn geschiedenis- waarbij hij passief alles ondergaat wat hem overkomt, overtuigd van het grote plan daarachter- valt samen met de opkomst en ondergang van het Derde Rijk. De bizarre setting is gebaseerd op werkelijke plekken en gebeurtenissen (die Heck-runderen bestaan nog steeds las ik ergens)

Het minst interessant vond ik de passages met Ephraïm, omdat over de Holocaust al een aantal magistrale boeken zijn geschreven en zijn bekentenissen weinig toevoegen. De uitleggerigheid (bv met betrekking tot de haren waarvan de naaister zo schrok) was ook overbodig. Het kan zijn dat dit in 1971 nog nauwelijks bekend was natuurlijk. De eindpassage met Ephraïm is wel prachtig.

Dit moet maar eens op de lijst. Zie ook dat mijn nick hier al gevallen is, beetje teveel eer maar goed, ben wel benieuwd geworden.

Behoorlijk ongrijpbaar boek, vol symboliek, semantische spelletjes en intrigerende maar eerlijk gezegd vrij onzinnige analyses. Naarmate ik verder vorderde in De elzenkoning nam mijn interesse af, en dat komt deels doordat het verhaal uit zoveel losstaande episodes bestaat, met elk een totaal andere setting en weinig narratieve samenhang. Het eerste gedeelte, op de kostschool, beviel me eigenlijk nog het beste. Maar op een gegeven moment zit er haast geen ontwikkeling meer in de duiding van het hoofdpersonage en blijft De elzenkoning dus vooral hangen in symboliek. Ik kon er weinig mee en vind het vooral inhoudelijk een beetje een zeepbel. Stilistisch lijkt het boek me ook niet heel bijzonder overigens. Tegenvallend.

Mooi. Die kan dan na jaren worden afgevoerd van mijn te lezen lijst.

Michel Tournier zet de lezer op het verkeerde been door te beginnen met herinneringen aan een jongensinternaat. Abel Tiffauges, aanvankelijk een doorsnee Franse jongen, groeit uit tot een weerzinwekkende figuur: een pederast en een landverrader.

Het eerste hoofdstuk is in dagboekvorm geschreven. Het begint in 1938, maar hij blikt terug op 1918, het jaar waarin hij een jeugdtrauma opliep. Hij is ambidexter, alsof de geest van de linkshandige Nestor in hem gevaren is.

Kleine gebeurtenissen uit z’n jeugd komen later in het groot terug. Eerst vliegt de school in brand; later staat Frankrijk in brand. In het museum draagt hij een kind op de schouders - een voorafspiegeling van wat komen zal. De titel is ontleend aan het gedicht Erlkönig van Goethe.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog komt hij als krijgsgevangene in Oost-Pruisen terecht. Het jachtverblijf van Göring illustreert de machtswellust van de nazi’s. Dieren zijn veelvuldig aanwezig, van postduiven tot een eland. De napone is een soort kadettenschool die jongeren voorbereidt op het leger, uitgaande van pseudowetenschappelijke rassentheorieën.

Tournier heeft aandacht voor etymologie. Woorden als monster, sinister en euforie krijgen een diepere betekenis. Er zijn verwijzingen naar christelijke legendes en Germaanse folklore. Inversie is een centraal begrip: wit wordt zwart, licht wordt donker, goed wordt slecht. Het is een boeiende ervaring om de gedachten te lezen van een intelligente maar gestoorde geest.